Vandaag, dinsdag 5 april, ben ik 5 weken onderweg. Het begin, de eerste weken lijken lang geleden en tegelijkertijd heb ik het gevoel dat de tijd vliegt.

Er is ruim een kwart voorbij van de tijd die ik heb om deze wandeling te maken. En al heel veel kilometers gelopen. Grofweg 650 km. En het blijft een ongelooflijk gevoel, dat ik hier vanaf huis naar toe gelopen ben.

Wat is er de afgelopen dagen gebeurd? Niet veel bijzonders. De Brabo's hebben definitief afstand van mij genomen. Zij lopen een dag voor me uit, kreeg ik door via de app van Harry. Wel slapen we vaak op hetzelfde slaapadres. Ik dan een dag later. Veel keuze is er ook niet als je steeds rond de 20 km wilt lopen.
Tot vandaag geen andere pelgrims gezien, maar ze zijn er wel. Vandaag ben ik hier in Savières met een Belgische vrouw uit Wallonië.

Onderweg is er weinig of heel kort contact met mensen. Het voelt meer alleen de afgelopen week dan de periode hiervoor en daar geniet ik ook van.
Soms als ik in een bos loop, voel ik me niet fijn. Als de zon schijnt helpt dat wel en zoals ik eerder schreef, de sfeer in de bossen is steeds anders. Het is niet dat ik bang ben, maar ik realiseer me wel dat ik alleen ben, en dat geeft soms een onbehaaglijk gevoel. Geen mens kom je tegen, maar juist als daar ineens wel een mens of auto is...en dan die sporen van hoeven. Mmm, hoe lang geleden kwam hier een wildzwijn voorbij? 😒🧐😰
Het helpt niet om mezelf bang te maken, dus ik probeer het los te laten. Het is wat het is.
Door al dat alleen lopen begin ik vaker hardop tegen mezelf te praten. Hoop niet dat dat erger wordt of blijft 😄

De afgelopen week 2 dagen klein beetje sneeuw gehad. Niets in vergelijking met Nederland. Als je de hele dag buiten bent en de temperatuur daalt ineens 5 graden dan weet je dat er een bui aan komt. Brrrr, erg koude wind. Wat ik zo fantastisch vind aan sneeuw is als je de kleine sneeuwkristallen kunt zien. Daar kan ik me echt over verwonderen. Zo mooi!!

Dan vrijdag. Slaapplaats van de route af. In het dorpje vóór de boerderij koffie gedronken bij een hotel. Daar sliepen 5 pelgrims die avond. Het is dus best al druk 'op de weg'.

De boerderij lag erg afgelegen. Paar schuren, bijgebouwen, moest het halve complex langs op zoek naar een voordeur. Ontvangst door een aardige mevrouw en een keffende teckel in een modern interieur. Kreeg thee en een (Brusselse) wafel.
De dame constateerde al snel dat mijn Frans niet optimaal was en nam het over om voor mij te bellen naar een slaapplaats 2 nachten later. Vond ik best. Ik vraag altijd of mensen langzamer willen praten, dan kan ik ze aardig verstaan, maar dat lukte haar nauwelijks met als gevolg dat het gesprek doodliep. Haar man kwam binnen, zei niet veel en lachte me vriendelijk en met olijke oogjes toe. Boven werd me de slaapkamer, badkamer en toilet (sanibroyeur in bezemkast) gewezen en liep ik de dochter des huizes tegen het lijf die zich voorstelde als 'de dochter' en vóór ik mijn naam kon zeggen, zei ze: 'jij bent een pelgrim'. Dat het maar even duidelijk is. 😒

Om 7 uur was het avondeten. Toen ik beneden kwam, zat dochter een bordje rauwkost te eten. Vader zat met een Brusselse wafel. Moeder zonder bord. Ik kreeg soep. 'Snert', zei de dochter voorzover ze het kon uitspreken. Had ze geleerd van andere Nederlandse pelgrims. Iets met erwten dus, het leek niet op snert, het smaakte goed. Daarna kreeg ik een schaaltje rode bieten met een zacht gekookt ei. En daarna nog een ovenschaal met soort hachee en aardappelpuree. Zodra ik mijn vork had neergelegd werd schaal of bord onder mn neus weggetrokken. Vader en moeder aten ondertussen de wafels met jam en slagroom en dochter en moeder bleven maar heen en weer lopen, met bordjes, wafels, bestek of niks. Op de vragen die ik stelde kwam kort en bondig antwoord van meestal de dochter. Ik kon niet veel gespreksstof bedenken en zij blijkbaar ook niet. Weinig conversatie tussen de familie onderling. Niet echt onaardige mensen, maar het toppunt van ongemak, dat kan ik wel je vertellen. Na het eten stortten vader en dochter zich op de bank onder een dekentje voor de tv en zeiden in koor: 'Bonne nuit, à demain' (goede nacht, tot morgen)
Ok, dat was duidelijk, niet dat een avond beneden me aanlokkelijk had geleken.
De verwarming op de slaapkamer boven was lauw. Dan zit er maar één ding op: in de slaapzak en vroeg slapen.

De volgende dag, zaterdag, niet al te ver, naar Baye. Koud, beetje sneeuw. In Montmord-Lucy (na 4 km) weer koffie gedronken in hetzelfde hotelletje.

Aangekomen in Baye was ik te vroeg voor mijn chambre. Ook daar in een eenvoudig, hotel-restaurant mezelf opgewarmd met koffie. Aardige mensen. Hier had ik ook kunnen slapen.
Rond 4 uur naar de chambre d'hotes. Een vrolijke dame met een rode trui en rode klikklak schoenen deed open. Toen ik zei dat het een mooi, oud huis was, zei ze: 'vooral groot.' Nou zeker.
Had een heerlijke, grote, warme kamer. Beneden was een 'salon' waar ik thee kon maken en waar veel spelletjes, folders en stripboeken lagen.
's Avonds gegeten in het hotel. Ik was de enige gast, die avond ook geen andere pelgrims. Er was geen keuze. Gewoon eten wat de pot schaft en het was prima.

Zondag naar Sézanne. Bij het bakkertje in Baye van alles ingekocht: kaas, yoghurtjes, appels en water. Tja, dat zijn kilo's! Het was een prachtige, zonnige koude dag. Onderweg bedacht ik dat ik misschien wel de dienst in de Lukas kon luisteren. En dat lukte! Goed internet onderweg, dat is nog wel eens wisselend. Heb even pauze gehouden, maar verder lopend geluisterd, dopjes in de oren. Lopend vooral langs bosrand en akkerland. Het was fijn even weer terug te zijn en het contact te ervaren met de Lukas. Heb het 'Onze Vader' tegen een heuvel oplopend mee lopen zingen. Hijg, hijg. En heerlijk ook de Taizé liederen.

Einde van de middag, na 19 km in Sézanne. Bij Patrick en Marie-Claire en hun 2 honden: een oude zieke labrador (ahhh) en een klein verwend mormel, formaat schoothondje. Aardige mensen. Ook hier was de communicatie wat lastig omdat ze snel praatten, maar ik kwam een eind met op goed geluk te knikken en oui of non te zeggen. Ik snapte vaak wel de strekking van wat ze zeiden, maar details....😒 En soms zat ik er helemaal naast. Ik hing mijn was op in de tuin en vroeg meneer naar de tuin. Wat is wat, etc. Hij begon een heel verhaal en ik dacht dat het nog steeds over de rozen ging, maar ineens had hij het over de zieke hond en (overleden?) katten. Misschien liggen de katten bij de rozen begraven? Geen idee. 😬😏🤭

Ik sliep op de kamer van de jongste dochter. Was ooit een echte meisjeskamer. Onder schuin dak met een venijnige balk, waar ik meerdere keren mn hoofd tegen stootte. Er is iets met een ezel...🤔
Een lekker rommelig huis, meneer verontschuldigde zich voor de troep in de keuken, want daar waren ze aan het verbouwen, maar in de rest van het huis was het niet anders. Geen verwarming aan op de kamer. Beneden brandde de houtkachel.

En ook hier: na het avondeten meteen maar naar bed. Dat zeiden ze niet, maar ik was er moe genoeg voor. Én het blijft wat ongemakkelijk, zo bij iemand in huis.

De volgende ochtend uitgezwaaid door hen beiden bij het hek. Leuk vind ik dat. Van de route af door Sézanne gelopen. Oude stad.
De kerk was zowaar open. Die staat zo ongeveer op instorten. Volgens Marie-Claire brokkelt de toren langzaam af. Binnen werd het gotische bogenplafond met metaal ondersteund en hingen er in de zijgangen netten om vallende stenen op te vangen. 😨 Wel een prachtige kerk. Even gezeten, kaarsjes gebrand. Mooi begin van de dag. Op naar Bagneux.

De afgelopen dagen is het landschap in elk geval langs de route steeds veranderd. Van de eindeloze champagne hellingen, kwam er langzaam meer landbouw en bos, met nog af en toe een wijngaard en de laatste dagen dus langs kanaal van de Haute Seine gelopen.
Er wordt ontzettend veel hout gekapt hier, hele stukken 'bos' worden gekapt. Veel hout gaat naar China en Polen. Daar worden er meubels etc van gemaakt en komt het weer terug. 🤔 Het blijft toch bizar wat er wordt gedaan om goedkoop te produceren. En de houtvoorraden bij de huizen worden duidelijk ook aangevuld. Tja, nu zeker met de oorlog en de gasprijzen.

Ik merk door het alleen zijn dat ik meer rust in mijn hoofd krijg. Kan beter over dingen nadenken of soms is het helemaal rustig en zijn er alleen de vogels of wat er is. Zaken uit mijn eigen leven, gedachtes over iets die ineens oppoppen en ook de oorlog houden mij bezig. De laatste dagen kilometers langs kanaal gelopen. Dat geeft nog meer rust omdat je niet naar de route hoeft te kijken. Genoeg groen, spiegelingen in het water, soms een fietser of voetganger, maar het almaar rechtdoor lopen, en weinig variatie in de omgeving (was langs de Maas echt anders) maakt het ook wat saai. En het was vèr gisteren. Last van mn voet. Bedacht de laatste kilometers dat ik misschien eens met stokken moest proberen. Ik houd er niet van met stokken te lopen, heb ze mee voor als het écht nodig is, met klimmen enzo. Wauw, ik ging er echt harder van lopen en rechterop, want ik loop wel wat voorovergebogen, merk ik. Haha, loop met mijn 'last' te zeulen.

De 25 km 'aangetikt', volgens de gastvrouw wel 27. Zo blij dat ik er was. 🥵 Werd verwelkomd door Agnès, spreek uit Anjès, op een boerderij in het dorp. Veel tractors en machines op het erf.
Hartelijke vrouw, sprak zeer rustig Frans, erg fijn. Rugzak af, schoenen uit, zitten bij het houtgestookte fornuis in de keuken met een biertje. Je kunt me dan zó wegdragen. 😂
Eerst even de komende slaapplaatsen doorgenomen. Het is lastig hier. Agnès heeft voor me gebeld voor een slaapplaats na Troyes en onderhandeld over een pelgrimsprijs inclusief maaltijd. Heel aardig.
Dat wordt ook een dag van 20+ kilometers en na Troyes gaan de hoogteverschillen toenemen. Er was geen andere overnachtingsmogelijkheid. Alles gesloten of complèt (vol). De dag erna wordt het nóg erger. 35-40 km. Moet nog een list verzinnen, want dat ga ik niet helemaal lopen. Ik heb toch geboekt, omdat ik mezelf nog niet zie aanbellen bij een mairie. En die zijn 's middags ook gesloten, trouwens.
Treinen zijn hier niet, althans niet van noord naar zuid. En in die kleine dorpjes is sowieso geen OV. Misschien een bus, maar het zal wel liften of een taxi worden. Ik ga het zien.

Bij Agnès en André was het fijn. Had gesprekken met Agnès over van alles: het wandelen, mijn eerdere reizen, de boerderij, die nu door hun jongste zoon gerund wordt, wat ze verbouwen (vooral graan en koolzaad op 140 hectare en dan zijn ze een middelgroot bedrijf 🙄), de oorlog in Oekraïne, de komende verkiezingen en politiek. Nou das toch heel wat met mijn Frans, maar het ging prima. Gewoon omdat zij de tijd namen om rustig te praten en te luisteren. Leuk ook, zo'n uitgebreid gesprek.

Wat betreft het avondeten krijg ik vooraf meestal iets van salade/rauwkost of groentensoep, dan hoofdmaaltijd aardappels en vlees (aardappels zijn hier ook groenten) dan kaas en/of toetje. En overal brood bij, natuurlijk. En André had nog een eigen drankje gestookt van druiven met eau de vie als aperatief.
s' Avonds met hen nieuws en meteo (weerbericht) gekeken. En alles wat ik niet snapte werd uitgelegd. Verkiezingen besproken. Als minder dan 50% van de Fransen gaat stemmen, moet het over. Is dat bij ons ook zo?
Marine Le Pen wordt op het Franse nieuws steeds in verband gebracht met haar connecties met Rusland. Ze is best populair, maar nog niet boven Macron. Agnès wist vooral op wie ze níet ging stemmen en dat was oa Le Pen. André zat letterlijk te gruwelen toen ik iets vroeg over een kandidaat die behoorlijk links bleek te zijn. Agnès en André zaten samen niet op één lijn. 😄

Heerlijk geslapen, volgende ochtend half 8 ontbijt, lekker vroeg. 😏
Snap niet dat mensen vooruit kunnen op een Frans ontbijt: koffie met stokbrood, al dan niet van de dag ervoor en geroosterd, met boter en jam en die is altijd zelfgemaakt, dat wel.
Gelukkig had Agnès ook nog zelfgebakken brood, daar zat iets meer vezel in.

Ook door hen werd ik bij het hek uitgezwaaid. Een leuk verblijf bij hen!
Ik probeer nog achter een goeie Franse vertaling voor het woord 'gezellig' te komen, maar nog niet gelukt.

Dinsdag begon met lichte regen. Nog niet nat genoeg voor de regencape. In Mery-sur-Seine koffie gedronken. Heerlijk een koffiestop onderweg, is beetje zeldzaam hier. De regen hield na poosje weer op. Het was een lange dag langs het kanaal.

Nelleke vroeg of ik wel zin heb om iedere dag te lopen. Dat is eigenlijk geen vraag die speelt. Ik loop gewoon, zie er niet tegen op, denk er niet over na, maar ik ga. Dat is wel anders als je klachten hebt of de route te lang is, maar dan is het meer hoe los ik het op. En met klachten is een rustdag of 2 altijd een optie.

Toen ik mw Noble uit Savières aan de telefoon had, zei ze nog iets wat ik niet begrepen heb. Bij aankomst kwam ik erachter. Ik bleek niet de enige pelgrim en sterker nog ik deelde de kamer en soort van het bed met Emanuelle uit België, Wallonië. Dat was even slikken, zo dicht op elkaar.

Na 12 jaar Nederlandse les op school was het toch wat lastig voor haar om Nederlands te spreken en sprak ik Frans, wat zij niet begreep en ze bleef te snel praten. Het ging weer lekker met de kommunikaki dus.😶
Met alleen mme Noble, 86 jaar, ging het praten iets beter, maar die 2 kwebbelden er samen ook lustig op los. Zo grappig, deze vrouw doet het al 12 jaar, pelgrims ontvangen. Maar ze heeft haar huis er niet echt op ingericht. De badkamer hing vol met handdoeken en washandjes, geen plaats voor 'nieuwe'.
Bij de wastafel ontelbaar veel flesjes parfum en tutteltjes, maar weinig plek om je toilettas kwijt te kunnen. In de kamer waar we sliepen lagen en hingen overal haar spullen. Geen lege stoel ofzo.
Wij hadden wel 2 losse bedden, maar tegen elkaar geschoven. Raam dicht, verwarming aan. Pffff. Gelukkig mocht de verwarming uit. Over het raam ben ik maar niet begonnen. Emanuelle had veel last van haar knieën. Ze had een paar dagen achter elkaar te veel gelopen. Oei, das echt balen. Aardige vrouw, maar we hadden geen klik. Ook weer de communicatie. Ik merk dat ik er geïrriteerd van raak, als mensen niet echt hun best lijken te doen om een gesprek te hebben. En ik haak af. Ga dan ook geen moeite meer doen. Mmm. Zou ook iets milder mogen zijn.

Inmiddels is het alweer een dag later, woensdag en ben ik vanmiddag in Troyes aangekomen na vele kilometers langs het kanaal. Wat een mooie, leuke, oude stad is dit!! Ik kijk mn ogen uit. Zoveel oude gebouwen/huizen nog bewaard gebleven. Leuke winkels ook, gezellige sfeer. Ik zeg: een aanrader. Het is niet heel groot, maar de moeite waard. Ik slaap in een studio, zoals dat heet. Een kamer met alles erop en eraan, zelfs kookmogelijkheid. Lekker alles voor mezelf. 😄
Wikipedia zegt: in Troyes werden in de hoge middeleeuwen de jaarmarkten van de Champagne gehouden. Stond vroeger ook bekend om de brei-industrie. Het centrum heeft op de kaart de vorm van een champagnekurk. Hoe is het mogelijk?

Morgen de heuvels in? Ben benieuwd. Het weer wordt minder: regen en veel wind. Ga het allemaal zien en beleven.

Een nabrander: donderdagochtend in Troyes. Zo, dat was een rumoerig nachtje, in dit zijstraatje van het centrum. 50 m verder zit een kroeg waar het gisteravond best druk was, vooral buiten. Vannacht racende auto's, gillende meiden, ruzies of discussies: alles kwam voorbij. Den Haag is er niks bij. 😄 Gelukkig viel het met raam dicht mee.😉

Allez hop et tralala!

Montmort-Lucy - Baye - Sézanne - Bagneux - Savières - Troyes

Geschreven door An.aan.de.wandel