Lieve mensen,
Dank voor jullie reacties, altijd leuk om te lezen. Hilly, dank voor de tip, we staan nu iedere ochtend en avond onze benen te bekloppen. Andere oefeningen weet ik niet meer. Ik heb een betere start gemaakt dan vorig jaar, voel ik, door het rustig aan te doen. En regelmatig achillespees en kuitspieren oprekken.

Het lopen verder voelt wel goed, maar ook anders dan vorig jaar. Het voelt meer als 'gewoon' een wandelvakantie (wat het óók is) en ik ben nog erg in mijn hoofd bezig. En dat heeft tijd nodig. En stilstaan en luisteren naar de stilte of wat er is. En misschien ook meer afzien 😒, wat nu nog erg meevalt met die korte afstanden.

Het is donderdag 4 mei, half 6. Ik lig frisgewassen op bed, Stephanie staat onder de douche en de kleding in de wasmachine. Eén en al tevredenheid.
We zijn in een soort jeugdherberg in Saugues. Alles netjes en efficiënt hier. En weer een kamer voor ons 2.

Inmiddels een paar uur verder.
Vanochtend Stephanie over dodenherdenking en bevrijdingsdag verteld, maar dat is niet iets wat leeft of waar zij iets van weet. Ben er verder ook niet meer mee bezig geweest. Thuis is het zo vanzelfsprekend, in ieder geval de stilte en de beelden van de Dam of Waalsdorpervlakte. In Frankrijk wordt op 8 mei wapenstilstand herdacht. Of we daar iets van gaan merken behalve dat het een vrije dag is voor de Fransen, weet ik niet.

Afgelopen dagen waren 2 schitterende wandeldagen. Het is hier zó mooi.
Gisteren rustig aan gedaan, want maar 7 km te lopen. In st Privat eerst teruggelopen om kerkje te bewonderen. Toen langs de slager, en worstjes gehaald. Één met truffel en parmezaanse kaas er omheen: ohlala, wat een delicatesse. Ok, op pad. Het eerste stuk vooral klimmen. Mooie route, weer mooie vergezichten. Veel pelgrims die ons passeerden. We kwamen in Rochegude: een gehucht op een heuveltop met een oude burcht, waar alleen nog de toren van stond en een kapel uit 1328. En een uitzicht...
Het laatste stuk naar Monistrol d' Allier was flink dalen. Een hele steile afdaling over een smal bospad. We werden meerdere keren gewaarschuwd door bordjes. Dat je daar niet met regen moet lopen. En af en toe een hartslag van veel, omdat je bijna onderuit glijdt. Nou ja, het ging goed. En blij met mijn wandelstokken.

In Monistrol waren de 3 herbergen de dag ervoor allen bezet, toen we belden. Dus het enige hotel (Le Pain de Sucre : het suikerbrood) geboekt, dat werd gerund door de Engelse Peter en zijn Franse medewerker Patrick. Mooi stel. We hadden een piepkleine kamer met eigen badkamer met douche en tussen muur en douchecabine op een verhoging stond een toilet met sanibroyeur (achter iedere deur een ...) en het toilet leek niet vast te staan, maar dat bleek alleen de bril te zijn. Gelukkig zat je vrijwel klem op het toilet 😣.
In de gids stond dat het eten goed was in het hotel. Dit keer klopte de informatie wel. Heerlijk zelfs, met als toetje een appeltaartje in de vorm van een Jacobsschelp.😋 Heerlijk geslapen dit keer.

Vanochtend vertelde Peter dat er sneeuw wordt verwacht. En dat we na deze etappe het moeilijkste hebben gehad.
De bestemming vandaag was Saugues, ongeveer 12 km. De eerste paar km alleen maar stijgen, ongeveer 400 m. Pfff, sommige stukken erg steil. Wel weer prachtige uitzichten. We hebben een heel stuk alleen gelopen en dat beviel goed. Ik loop toch wat sneller en Stephanie heeft de behoefte om vaak even stil te staan en in de gids te lezen waar we zijn, etc. En ik vind het fijner om door te lopen en na een poosje op elkaar wachten. Het is grappig, omdat ik merk dat ik veel sneller wil en verder wil lopen op een dag dan Stephanie. De andere kant is, dat ik nu na 12 km het ook wel genoeg vindt. Het is voor mij een oefening in geduld en aanpassen om met iemand te lopen die het anders doet en wil dan ik. En we zijn allebei vrij eigenwijs. Dat is weer een caminolesje en goed om over na te denken. Maar verder is het vooral ook gezellig met zn 2.

We hadden een mooie pauzeplek: in een oude boerderij was een huiskamer plek gemaakt, waar je bij de houtkachel kon zitten, kruidenthee en zelfgemaakte perentaart kon eten of gewoon je eigen broodje. De plek wordt gerund door 2 jonge idealistische mannen, die oa medicinale kruiden verbouwen. Het was er heel cosy en snel contact met andere pelgrims. En dat er sneeuw verwacht wordt gonst als nieuws onder de wandelaars, met de sterke verhalen van eerdere sneeuwervaringen: hoeveel en wanneer en hoe koud. Het was erg koud vandaag, vooral de wind en regelmatig een bui ook met hagel. Dus zitten in een warme huiskamer was zeer aangenaam.
Vanmiddag aangekomen in Saugues en inmiddels sneeuwt het hier al een paar uur. Natte sneeuw dat wel, maar op daken en auto's blijft het liggen. Morgen blijft het overdag ook nog sneeuwen. We gaan het zien. Morgen weer een korte afstand. Daarna ga ik denk ik alleen verder en langere afstanden lopen. Toch maar wel.

En om dit blog nog een béétje spannend te maken voor jullie lezers:
In deze regio is een verhaal bekend van het beest van Gévaudan. Tussen 1764 en 1767 zijn er meer dan 100 kinderen, jongeren en vrouwen vermoord door 'la bête', het beest. Koning Ludwig had een leger aangesteld en beloning uitgeschreven om het dier te vangen. Er is een wolf gedood en de beloning werd uitgereikt. Daarna vonden er nog een paar moorden plaats. In 1767 is er een bijzonder groot dier gevonden en gedood, maar het is altijd een mysterie gebleven wat er precies gebeurd is. Misschien toch een seriemoordenaar? Buiten dit stadje staat een houten beeld van la bête. En er is zelfs een museum. Ik zag op internet dat er verschillende films van zijn. Vast horror! 😧😈👺💀

Geschreven door An.aan.de.wandel