Genoten van mijn verblijf in de B&B. Gesprekken met de eigenaars van de B&B gingen prima met een vertaalapp. Met Ann was het gezellig. Zij is een gepensioneerde lerares kunstvakken en woont in New York. Leuk om te horen hoe zij leeft in Brooklyn.
Vanochtend rustig van start gegaan. Na een half uur Ann gedag gezegd, omdat ik sneller loop dan zij.
Na een paar uur waren er steeds meer wandelaars die mij passeerden. Dit zijn dus pelgrims die uit Roncevalles komen en er al rond de 20 km op hebben zitten. Paar uur alleen door een bos gelopen. De route staat goed aangegeven, dus dat is geen probleem. Het is steeds anders als iemand je passeert: sommigen zeggen niks, sommigen 'Buenos dias' of 'Buen camino', sommigen vragen in het voorbij gaan waar je vandaan komt (het land). Als je ergens stilstaat is er al snel een praatje.
Ergens boven in een dorpje bij een schaduwplek en een kraan, zat een man die mij eerder gepasseerd was. We raakten aan de praat en hij vertelde dat hij de route van de Tempeliers gaat lopen, van Puenta la Reina naar Murcia in het zuidoosten van Spanje. Ook zo'n 900 km, maar de route is niet erg bekend en geen hostels onderweg voor de pelgrims. Interessant.
De wandeling was goed te doen vandaag. Vlak voor Zubiri een lange steile afdaling met ongelijke rotsige ondergrond, afgewisseld met modder. Vermoeiend lopen. Later kwam ik iemand tegen die daar hard onderuit gegaan was.
Toen ik Zubiri binnen liep, dacht ik iemand Zwitsers te horen praten, toen ik mij omdraaide zag ik Josef; het was een hartelijk weerzien! We hadden voor maandagavond afgesproken in Roncevalles, maar omdat ik daar een dag eerder was, hebben we elkaar gemist. Hij vertelde dat hij alle 3 de slaap verdiepingen was langs gegaan in het klooster om mij te zoeken. En dat hij zich zorgen had gemaakt, omdat ik er niet was. Ahhh! We hebben samen geluncht en hij is vooruit gelopen naar Larrasoaña, want hij loopt een stuk sneller.
Grappig: iedereen heeft het dan over 1 hostel, terwijl er in dit dorp 3 zijn. Blijkbaar is er goed reclame gemaakt. De camino is hier ook big business! Voor alle diensten in een (private) albergue wordt apart geld gevraagd. Nu dus in albergue San Nicolas. Vol en gezellig hier. Na het douchen lekker biertjes gedronken met Josef en een paar junge Deutsche Leute. Daarna uit eten met 4 mensen.
Vanavond Josef gedag gezegd, want die zal morgen wel eerder weg zijn dan ik. En die zie ik dan waarschijnlijk niet meer terug.
Nu op een kamer met 3 stapelbedden. 1 stel half Spaans/ half Hongaars. Boven mij een Duitse jongen van 18 jaar(!). De Spaanse man die naar Murcia gaat (Miquel) slaapt hier ook.

Als je iemand tegenkomt is meestal het eerste wat gevraagd wordt waar je vandaan komt: je naam is minder interessant. Dus welk land, dan waar je vanochtend bent vertrokken en hoeveel kilometer je van plan bent te lopen of waar je gaat slapen. En hoelang je onderweg bent en waar je tocht is begonnen. Het grootste deel van de contacten is erg vluchtig en misschien daarom is het ook wel makkelijker om meer open te zijn. En dan zijn er sommige ontmoetingen die mij ineens raken. Kan niet eens uitleggen waarom. Bij Josef was dat duidelijk het geval. Ben ook meer/sneller emotioneel. Het komt allemaal lekker binnen, zal ik maar zeggen. 😊En dat is niet erg, maar verrast mijzelf (en de ander) soms ook.

Geschreven door An.aan.de.wandel