Lig in bed, einde van de zondagmiddag, maar nog 2 uur voor het avondeten wordt opgediend. Dit is vooral om warm te blijven. Ik ben in Castrojeriz, in een albergue in een oud huis, in een kamer van 6 enkele bedden.
Vrijdag vanuit Burgos gaan lopen, op mijn gemak. Vond het jammer om er weg te gaan, nooit gedacht. Omdat ik maar 10 km had gepland, heb ik van iedere mogelijkheid onderweg gebruik gemaakt om koffie te drinken. Lekker hoor! Heel erg relaxed, lijkt wel vakantie 😀

Met mijn oog gaat het goed, dat wil zeggen, het wordt niet erger. Het is wel irritant, soms net of er een vlieg op je bril zit, maar niet heel veel last van.

Oa langs de universiteit van Burgos gelopen, prachtig oud gebouw.
Onderweg kwam ik Gab (from Gabriël) tegen, een Amerikaanse student. Ik heb hem eerst in Grañon gezien en later nog een keer, maar behalve "hola" over en weer, geen kennis gemaakt. Hij liep met een groep mannen/jongens, maar zwakte zijn tempo af om met mij verder te lopen. 😊
(Inmiddels is hier een enorm onweer uitgebroken. Ben erg blij dat ik warm en droog binnen zit!!)
Gab en ik wisselden onze ervaringen over de avond in Grañon uit. Ook op hem had het een enorme indruk gemaakt. Het was één van zijn Caminomomenten: de man die zo prachtig zong in de kerk en daarbij had de man, Jean-Baptiste, dezelfde naam als de kerk.

Zijn wandelmaten hielden pauze bij een rivier, in de schaduw. Ik ben erbij gaan zitten. Ook George uit Viana zat erbij. Die was mij al vaker voorbij gelopen! Alle mannen gooiden stenen over het water. Om zo vaak mogelijk te laten stuiteren. Mooi! Heb geen poging gewaagd.
Gab vertelde dat veel mensen het komende stuk (de Meseta) van de Camino overslaan en verder via Bilboa langs de kust lopen naar Santiago. Ook zijn er veel die vanaf Burgos naar Léon gaan fietsen. De Meseta zou saai zijn, want vlak en uitgestrekt. De afgelopen dagen waren in elk geval niet saai, maar de echt vlakke stukken komen nog.

In Tardajos stond mijn rugzak in de eerste de beste herberg. Ik was lekker vroeg. Uiteindelijk kwamen er 6 pelgrims. Dat zijn mensen die Burgos in een uurtje bekeken hebben of er doorheen zijn gelopen omdat het de route is. Ik heb met 3 Duitsers gegeten, was gezellig. Een van de jongens had zijn voeten vol blaren en dan toch zo'n 30 km per dag lopen. Ongelofelijk!

De volgende dag zo'n 16 km naar San Bol. Volgens Paulien een plek met een goeie vibe, had ze geappt. Dat wilde ik niet missen.
De transport meneer van de rugzak had gemopperd en volgens de mevrouw van de herberg was dat omdat San Bol alleen via een landweggetje bereikbaar was.
En inderdaad San Bol ligt nogal afgelegen. Ik was wederom de eerste, aan het begin van de middag. Er waren slechts 12 bedden. Er was een gemeenschappelijke ruimte met een grote ronde tafel en 12 stoelen. Deed me denken aan King Arthur en zijn ridders.
Ik had mij geinstalleerd, gedoucht en zat wat op bed te schrijven. Het werd ineens toch wel erg heet onder mijn billen. En ik rook een rubberlucht. Er was vloerverwarming en de warmtebron zat duidelijk onder mijn bed! De vloer was zo heet, dat mijn nieuwe rugzak er van smolt. De warmte ging door het matras en mijn slaapzak heen. Ik ben verkast naar een ander bed.
Heb een uurtje of wat buiten gezeten bij het klaterende water van een bron. Beetje schrijven en beetje appen, voorzover er bereik was. Lekker rustig plekje. Maar het werd later en later en nog geen pelgrim te zien. De hospitalero ging voor mij koken: paella. Zij zou na het eten vertrekken en had mij instructie gegeven hoe ik de volgende ochtend de albergue moest afsluiten (gewoon de sleutel onder de mat)
De ridders van de ronde tafel lieten verstek gaan! Nu ben ik in Giethoorn wel gewend om alleen op een afgelegen plek te zitten, maar dit is weer wat anders.
Gelukkig even na 6 kwamen er toch nog 3 pelgrims aanzetten; een Amerikaanse jongeman, Ben en 2 Spaanse vriendinnen uit Burgos. Ik was wel blij. Ben hield erg van zingen. Boven de ronde tafel was een soort stenen koepel, wat een geweldige akoestiek gaf. Hebben we samen 'Amazing grace' gezongen. En hij nog een paar gospelachtige songs. Heerlijk!
De paella smaakte daarna goed, de gesprekken verliepen gescheiden: ik spreek geen Spaans en de dames geen Engels.
Effe na 9 uur lagen de Spaanse dames al in bed of meer op bed, want zelfs voor hen was het te warm (minstens 25 graden) en ik heb een matras van bed getrokken en ben in de ruimte met de tafel gaan liggen en daar prima geslapen.

Vanochtend heerlijk gewandeld, ongeveer 14 km naar Castrojeriz. Lekker gelopen, veel vogels, waaronder de koekoek en ik moest aan Giethoorn meidenweekend denken (waar is de buks?!), vlinders, torren, mieren in alle maten, duizendpootjes? Veel bloempjes in de berm, bomen in bloei. Oa het Marialied lopen zingen.
Onderweg de overblijfselen van een kerk/klooster San Antón gepasseerd dat over de weg heen gebouwd was. Er klonk prachtige muziek. Ik kwam Ben weer tegen en we hebben samen wat gedronken bij het barretje wat er vlak achter lag.

Vanmiddag dit dorp beetje doorgestruind, een erg lang dorp!
In deze albergue was het ook weer gezamelijk eten (is een optie). Ik houd daar wel van. Een stel uit Amerika en een stel uit Zuid Afrika, een Japanse, een Israëliër, een Italiaan, een Canadese, 2 Koreaanse, een Duitse en ik. Voertaal Engels, alleen de Italiaan viel er een beetje buiten. En ondertussen ging het tekeer buiten. Dit keer vóór 9 uur al in bed. Morgen naar Boadilla del Camino, 19 km.

Geschreven door An.aan.de.wandel