Na een rustige nacht en vroeg wakker, mijn heerlijke bedje en het hotel verlaten en gedoold door Cahors op zoek naar een stempel voor mijn pelgrimspas. Want het hotel had er geen. Nou, dat viel nog niet mee. Volgens de dame van het hotel was er een klein huisje aan de boulevard bij de brug, waar ze stempels gaven aan pelgrims. En het zou ook open zijn (half 9 's morgens 🤔). Nu vergat ze erbij te zeggen welke brug of ik heb dat dan weer gemist. Dé brug was niet ver, maar Cahors ligt in een lus van de Lot en die mooie brug is niet de enige.
Ik werd door een dame naar de volgende brug gestuurd, ''nee, het is niet ver'' maar dat zeggen ze al snel tegen iemand met een rugzak. Ik kon het niet vinden en ben terug gelopen. Nog een keer gevraagd: had verder door moeten lopen. Jammer dan. De kranten/ tabac shop meneer had wel een stempel van zijn winkel. Lelijk ding, maar met adres Cahors. 👍 Was zo weer 3 kwartier verder met niks, maar wel de eerste kilometers in de benen. Daarna écht op weg.
Op de brug Valentré kwam ik een pelgrim tegen. Jawel! Een Duitse man, was ook in Cahors begonnen. Hij liep voor me uit. Na de brug meteen een steile klim. Lekker inkomen zo! Boven uiteraard een prachtig uitzicht over de brug en de stad. Wow! Pauze gehouden met de Duitser, die ik daarna niet meer gezien heb.
Heerlijk gelopen vandaag. Het voelde gek genoeg als een soort thuiskomen. Heerlijk, op pad zijn, met rugzak op, eten en drinken bij me, lekker wandelweer, vogeltjes die fluiten, verder stilte, bijna geen sterveling gezien. Het leven is goed zo!
Vanmiddag viel het niet helemaal mee, maar een pauze met een kopje koffie 3 km voor de eindstreep deed wonderen. Onder de koffie de niet te ontwijken tv beelden boven de bar bekeken wat alleen maar over Corona ging. Kon het niet allemaal volgen maar ging oa over komende verkiezingen hier en er werd getoond hoe na iedere bezoeker de stemhokjes ontsmet werden met doekjes en spuitbus. Ik werd wel onrustig van al dat Coronanieuws, maar in het café leek het niemand te boeien. Een beschonken jongeman deed pogingen om een gesprek aan te knopen, maar Frans praten met dubbele tong, nee dat kan ik niet volgen. Hij haakte af toen ik zei dat ik hem niet begreep.

Het eerste plan was 7 km te lopen de eerste dag (rustig beginnen), maar toen ik de gite maandag wilde reserveren bleek die nog gesloten. En het commentaar van de dame dat álles nog gesloten is en in april pas open gaat, bleek niet waar. In de gite à la ferme (op de boerderie) in Trigodina (14 km van Cahors) was ik welkom.
Ik werd begroet door Remy en inderdaad helemaal alleen, dacht ik dat hij zei. Met 2 honden, die zodra je buiten komt willen spelen. ( hé, is daar niet een rijmpje van 😄) Hij was smit van beroep. Heeft een oude schuur verbouwd tot gite met 10 bedden. Niet echt schoon, maar wel aangenaam hier. En ook een lekker kacheltje, das geen luxe. Remy komt af en toe binnen vallen. Babbel de babbel. Ook toen ik net mijn zelfgekookte eten had opgeschept. Begon hij een heel verhaal over een reis in oktober naar Finland waar iedereen volgens hem in het zwart liep en depressief was en op de terugreis was hij even in Amsterdam geweest: wat een levendige stad. Nou, zeker.
Toen ik zei: ik heb te weinig eten voor 2.... zei hij dat hij thuis ging eten en dat ze met zn 3en zijn. Niks niet alleen op de wereld deze Remy.
Voor morgen was de keus 8 of 18 km. De gite ertussen in is ermee gestopt. Volgens Remy is 18 km goed te doen want weinig hoogteverschillen. Volgens hem zijn veel gites uit mijn gids (van 2018) inmiddels gesloten. Ik heb nu een bedje en eten besteld Chez Annick.
Ben beetje erg moe. Remy zou na het eten nog even komen babbelen maar ik ga zo afwassen en naar bed.

Geschreven door An.aan.de.wandel