Heerlijk geslapen vannacht en ook best lang voor mijn doen. Beter.
Na een riant ontbijt - de keuze was reuze - om kwart over 9 vertrokken uit Franeker.
Lekker weer: zon, wolken en een frisse wind.
Van Franeker, langs Hitzum naar Tzum, vervolgens door Winsum, klein uitstapje door Easterlittens, omgelopen om in Baard te komen, door het gehucht De Him en als eindpunt Jorwerd.
In Tzum even pauze op een oude bank bij de kerk. Een mevrouw dacht aan mijn rugzak te zien dat ik vast van héél ver kwam. 😊

In Winsum een klein meisje op de hoek van de straat. Ik hoorde haar eerder dan ik haar zag. Ze stond met haar fietsje in de hand hartverscheurend en met lange uithalen te huilen. Jaartje of 4 schat ik haar. Haar iets oudere broertje kwam eraan op de step.
Dichterbij gekomen checkte ik haar op bloed en gescheurde kleren, maar zag alleen rode wangen en dikke, dikke tranen die drupten op haar jas.
Wat bleek, ze had in haar broek geplast. En toen zag ik het. Ze was blijven staan waar het gebeurd was; haar legging nat, haar roze laarsjes nat en ze stond in een flinke plas, waarvan er een stroompje naar het rioolputje liep. Ach meisje toch!
Het broertje zei verongelijkt: ja opa en oma liepen met ons mee en die zijn zó langzaam! Ik vroeg waar ze woonden, dat was in Smilde, maar ze waren bij opa en oma en die woonden dáár en er werd gewezen naar een paar huizen verder. En de deur was dicht, ook de achterdeur. En oom Steven die lag nog te slapen en deed de deur niet open.
Wat een kinderleed! Het was aandoenlijk te zien hoe ze met zn 2 overlegden over de dichte deur en de oom die sliep.
Ik probeerde te troosten dat het niet erg was en dat opa en oma er wel iets op zouden vinden. 'Maar ik heb geen andere kleren mee!!'. En ik dacht: ja, wat trek je zo'n kind dan aan? Maar ik ben oma niet.
Daar kwam een stel aanlopen en het jochie zei: Oh, daar zijn ze.
Ik zei tegen het meisje en haar broer: 'ik hoop dat jullie toch nog een gezellige dag hebben verder'. En het jochie vroeg: 'Waar ga jij heen?' Mijn antwoord: 'Naar Jorwerd', was blijkbaar genoeg, want hij vroeg niet verder. Ik liep opa en oma tegemoet.
Zij keken mij vragend aan. 'Ach' zei ik, 'groot kinderverdriet op de hoek van de straat.' 'Botsing?' 'Neuh, ze vertelt het zelf wel.'
En dat deed ze.😭

In Easterlittens even van de route af. Oude huisjes in dat dorp, afgewisseld met nieuwe. Er was een café, maar helaas open vanaf 4 uur. Weer terug naar de route, door naar Baard. Staat er langs het fiets/voetpad een bord dat fietsers niet over de brug bij Baard kunnen. Uh en voetgangers? Daarna een omleidingsbordje voor fietsers.
Ik ben verder gelopen. Zag toen in de verte dat de ophaalbrug open stond. 🤔 Toch maar weer terug dan. Daar was een fietser met moutainbike, oranje jack, korte broek! en koptelefoon op. Ik zwaaien. Hij stopte. Volgens deze jongeman was er een tijdelijke brug voor voetgangers. Mooi! En hij fietste door. Ik draaide en ging voor de tweede keer richting Baard. Even later zie ik vanaf Baard een oranje vlek terugkomen. De fietser. De tijdelijke brug was niet meer. Balen! Weer omdraaien dan. Hij wilde nog meedenken hoe ik anders in Jorwerd kwam, maar nee, de wegen naar Jorwerd lopen via Baard, 'omdat er overal water is hier.'
Ok dan, teruglopen en stukje over de provinciale weg.

Staat er een bord op de brug 'Broektille'
Ja anders zakt-ie van je bille!!

Grappenmakers zijn het, die Friezen.

Via de omweg naar Baard gelopen. En langs de hoofdweg er weer uit. Bij een weidje vol schapen stond een boerin met verrekijker naar de kudde te turen. Ik vroeg of het goed ging met de schapen. Er was een ooi die moest lammeren en die wilde ze zolang mogelijk in de wei houden, want op de boerderij zou ze de hele dag bleren, als ze uit de kudde was. En nu lag ze wel wat afzijdig in de wei, maar het was nog niet zover.
Ze kon niet in de wei lammeren, omdat er veel kraaien zijn en die pikken de ogen van lammetjes uit. Dan heb je een gezond lam, maar blind! Ze zou het liefst al die kraaien afschieten, maar dat mag alleen de jager doen. Kraaien en eksters, dat zijn de ergsten. De lammetjes blijven dus een paar dagen binnen voor ze in de wei kunnen dartelen.
En dat ze bij een ziek schaap dat binnen moest blijven altijd een lief lam deed, omdat het kudde dieren zijn en ze 'doodongelukkig' worden als ze alleen in een hok zitten. En dan gaan ze blèren.
Ik zag zwarte en witte schapen en donkere lammetjes bij lichte moeders en andersom.
Ja, al die schapen die moeilijk doen en hun jongen verstoten waren er al uitgefokt. 😳🤔 Deze schapen waren makkelijk en accepteerden alles. Ze vertelde over een ooi met 3 lammeren, zij (het schaap) kon het niet bijbenen/spenen en er was een ander schaap met doodgeboren lam. En die nam met gemak 1 van de drie lammetjes over. Dat lam werd vét, want ging naar 2 moeders. De slimmerik.
Ik mocht ook op de boerderij komen kijken. Maar ja, ik had net afgesproken dat ik rond 4 uur in Jorwerd zou zijn. Dus de uitnodiging afgeslagen.

Dan Jorwerd. Prachtig dorpje. Klein, met mooie voorname huizen.😉 Ook een mooie kerk. Op een terp uiteraard. In de kerk was niemand. Mijn veldbed stond er al.
Rondgekeken, kaarsje opgestoken, wc geinspecteerd en ben toen gaan zitten op een bankje, want moe!!! Na 20 minuten kwam de meneer die ik gebeld had, met echtgenote. Kreeg uitleg over het één en ander. En of ik wel een slaapzak en eten bij me had. Tuurlijk. Gelukkig waren er ook veel dekentjes. In de keuken kon de verwarming aan. En ik mocht er koffie en thee zetten. In de kerk mocht de verwarming niet aan, uiteraard, en daar was het 11 graden. ❄

Ik heb me gesetteld in de keuken, kopje thee erbij.
Daar waren ineens nog wat bezoekers voor de kerk. 2 dames en een heer. De deur van de keuken stond op een brede kier. Nadat ze de kerk bekeken hadden en een andere deur hadden open getrokken en boven waren geweest, kwamen ze de keuken in. En één van de dames begon in het Fries tegen me te praten. Ik realiseerde me dat ze mij aanzag voor iemand die bij de kerk hoorde. Toen ik vertelde dat ik er te gast was en bleef slapen (én geen Fries verstond) keek ze eerst verbaasd, maar toen bedacht ze zich dat er in Britsum, waar zij wonen óók in de kerk geslapen kan worden. De andere dame was een schoonzus. Zij had vroeger in de buurt gewoond en wist te vertellen dat Geert Mak...( keek mij aan zo van : je wéét toch wel..) in de pastorie in Jorwerd woont. Én een huis heeft in Amsterdam, want ja die man houdt natuurlijk lezingen door het hele land.
De dames wilden weten waar ik vandaan kwam en welk pad ik aan het bewandelen was.
Toen kwam er nog een man binnen en stak zijn hoofd om de hoek van de keuken en vroeg jolig: 'Aan het vergaderen?' En was weer weg. Even later klonk pianospel uit de kerk. Van alles speelde hij waaronder het Wilhelmus. De 2 dames en heer bleven nog even luisteren en vertrokken.
Net toen ik dacht ik ga ook even luisteren hield de man ermee op. Hij zei dat hij kerkorganist was en ik vroeg: 'Van deze kerk?' Nee...
En hij dacht dat ík van deze kerk was. Nee, ik overnacht hier. Na mijn toelichting dat ik het Jabikspaad aan het lopen was, ging hij los. Tja, naar santiago lopen zou hij ook wel willen doen....hij had er reden genoeg voor...
We hebben wel een half uur in de koude gang gestaan. En hij was niet te stuiten. Al de ellende van de afgelopen jaren heeft hij mij verteld. Zijn vader overleden, daarna zijn schoonmoeder en een week daarna zei zijn vrouw vanuit het niks dat ze bij hem weg wilde.
Nou ja, einde van het verhaal was dat hij vader, vrouw, huis, werk en vooral zijn levensvreugde kwijt was. Al jaren eigenlijk. En dat hij eenzaam was en niet zo depressief dat hij er een einde aan wilde maken, maar.....
En ik hoorde het aan, stelde in het begin nog wel een vraag, maar hield daar snel mee op. Wiebelend van het ene been op het andere. Zó moe. En ik wilde niet dat hij weet kreeg van de heerlijk warme keuken.
Het voelde niet ok om zijn verhaal af te kappen. Wonderlijk dat hij daar in die gang tegen mij zijn levensverhaal stond te vertellen. Het leek de camino wel...😉

En ineens zei ik dat ik móest zitten, omdat ik stalpoten had. Kon het blijkbaar ook niet meer tactisch zeggen. Té moe. En ik zag hoe hij schrok en de rest van zijn verhaal inslikte. 'Natuurlijk'

Toen stond hij ineens toch nog in de keuken. 'Oh heerlijk warm hier'
Maar dit keer voelde hij het wel aan dat hij niet kon blijven. Wilde ineens op het orgel spelen. En ik voelde me verantwoordelijk, maar bedacht nog net op tijd dat dát onzin was.
Hij ging naar boven, maar kwam terug met: 'is een vergaderruimte, de deur naar het orgel zit op slot.'
En toen vertrok hij. Het was rond 6 uur en ik deed de deur achter hem dicht. Kláár met bezoekers.

Gegeten, rondje gelopen door Jorwerd in de avondzon en gezongen in de kerk. Wat is dat mooi! Eerst zachtjes en toen steeds harder.
Ik had bedacht ondanks de kou toch in de kerk te gaan slapen. Mijzelf ingepakt, in de slaapzak, onder een aantal lagen fleecedekentjes op het stevige veldbedje. Raar idee: slapen in de kerk.
Om middernacht was ik er klaar mee. Heb mijn bed opgepakt en in de keuken gezet, waar het iets aangenamer was, maar ik bleef koud, behalve mijn voeten. Toch nog redelijk geslapen.

Franeker - Jorwerd 21,5 km

Geschreven door An.aan.de.wandel