Woensdag 3 mei
Sommige plaatsnamen zijn niet uit te spreken. Net als in Frans Baskenland. Hier heet het Béarne. Deze streek heeft ook zijn eigen taal.
Vanochtend op pad, zo'n 16 km te gaan. Temperatuur in de middag net onder de 30. Lekker warm 😅, wel met aangenaam windje.
Prachtige wandeling, vaak zicht op de Pyreneeën. Fantastisch.
In Pimbo op een geweldig terras gezeten met uitzicht.
Magnefique!

Ik was vroeg in de middag in de plaats van bestemming. Heb mn tijd nuttig besteed door op terras bij cafeetje slaapplaatsen voor komende 2 nachten te zoeken. Dat viel niet mee. Er was al veel bezet, of men nam niet op. Dan kun je wachten tot ze terugbellen of verder zoeken.
Nou ja, voor de komende 2 nachten is het weer gelukt.

Ik vond het wandelen zwaar vandaag. Meer en meer hoog-laag. Niet heel erg en niet heel steil, maar het neemt toe. En omhoog gaan is nog lastiger dan anders. Maar goed, zoals altijd: ik kom er wel.

Ik sliep in de gîte communal, samen met zo'n 25 andere pelgrims. Met 4 dames op een kamer: 2 Franse zussen en een Schotse vrouw.
Geen stapelbedden gelukkig.
Bed klaargemaakt, gedoucht en hup het dorp weer in. Kwam Jean Francois tegen. Bernard was alleen verder gegaan, wilde ook het kamperen uitproberen, want sleepte een tent mee. En JF is een stuk gezelliger zonder de charmeur en babbelaar Bernard. Dacht ik al. Samen met hem op terras vlakbij de gîte biertjes gedronken. Was gezellig. Hij is gepensioneerd bouwvakker/aannemer. Over van alles en nog wat gekletst. Kreeg foto's te zien van zn vrouw en het meest geweldige huis mét personeel, waar hij vorig jaar in Marokko op vakantie was geweest.

Het eten was buiten bij de gîte, aan lange picknicktafels. Onder de bomen werden nog meer tafels gedekt voor een grote groep kinderen. Geraspte wortel met stukje paté, heerlijk, en rijst met vage saus met vlees. En yoghurt van een boerderij uit de regio.

Voor mijn gevoel niet geslapen vannacht. Een van de Franse zussen had een apneu apparaat of zoiets. Midden in de nacht was het ineens een herrie. Ik dacht zelfs even: moet ze niet gecheckt worden? Alsof er een enorme ventilor in de kamer aan stond.
Ik lag best aardig en ben tegen de ochtend in slaap gevallen. 's Morgens vroeg de andere zus of ik wakker was geworden omdat ze wel 3x naar toilet was geweest. Niets gehoord, dus toch geslapen? Of goede oordoppen? 🤔 Ik lag wel te hoesten na iedere draai. Nouja, niet gevraagd of ik hén wakker heb gehouden.

Donderdag 4 mei
Om 7 uur verplicht ontbijt, omdat de kindertjes daarna gaan ontbijten. Ik ging zo'n beetje als laatste weg.
Vandaag weer een mooie wandeldag. Prachtige omgeving met mooie vergezichten. Blonde Acquitane koeien. Boeren zijn het land aan het voorbereiden, veel kleine percelen. Ik begrijp van mn gastheer dat de boeren hier gemiddeld zo'n 30 hectare land hebben.

In ieder dorp hoopte ik op een cafeetje, maar helaas. Wel ergens bij een gîte een snoep-, frisdrank- én koffie automaat en ik ben gezwicht voor de chocola.

Best veel korte ontmoetingen met diverse pelgrims onderweg, sommigen van hen sliepen in de gîte, anderen sliepen een dorp eerder.
De nodige kerken gezien en ook een paar overgeslagen. 2 per dag is helemaal ok! 😁

In Pomps neergestreken bij een mini supermarktje, vooral gericht op pelgrims. Daar mijn gastheer gebeld die me "tout de suite" (meteen) zou komen halen. Nou ja, het werd een uur later.

Meneer Raoul nogwat is een zeventiger, schat ik in. Hij is boer, heeft koeien, grasland en verbouwt maïs, voor veevoer. Heeft een aardige groentetuin. Daarnaast verhuurt hij kamers voor gasten en pelgrims en is bezig van alles op te knappen waaronder een grote gîte vlakbij zijn boerderij. Geen vrouw, geen kinderen. Heeft wel hulp van zijn zus en iemand die kookt en nu een jonge vrouw die er regelmatig op vakantie komt. Zij woont in de buurt van Parijs en gaat zo'n 3x per jaar, met of zonder haar kinderen naar de boerderie in Hagetaubin.

Grappig hoor. Een prachtige oude boerderij. Zou nog mooier kunnen, als het allemaal opgeruimd is, maar allé. Ook weer zo'n huis waar ik graag rond zou snuffelen. Ik sliep in een bed wat mooi was van lelijkheid en de kamer had een raam met fantastisch uitzicht op de koeien.

De avond verliep ok, maar ik had er de smoor in dat iedereen zo snel praatte. Het echtpaar Pieter en Cecilia uit Zwitserland konden volgens mij ook niet alles volgen, maar meer dan ik. De vriendinnen Marie-Odile en Catharine waren behoorlijk aanwezig en de boer had vermakelijke verhalen, die ik half kon volgen en de clou zeker niet, dus de pret ging aan mij voorbij.
Jammer, want er werd letterlijk tranen met tuiten gelachen. Was ook erg moe en dat helpt niet mee.
Wel heerlijk geslapen.
De dames vonden ontbijten om 8 uur en vertrek om 9 een mooie tijd. Ik was de enige die sputterde en dus werd het 8 uur. We moesten allen tegelijk worden weggebracht, dus eerder ontbijten had geen zin. De dames wilden naar Castillon. Geen overleg. Pieter maakte het niet uit en Cecilia, de arme, was door haar enkel gegaan en zij ging met het bagagetransport mee.
Jaaaa, de dames liepen met een dagrugzak.
In de auto vroeg Raoul: dus ik breng iedereen naar Castillon? Nee, ik naar Pomps, graag, als het kan, zei ik. Het werd even stil in de auto. Wie wil er nu verder terug? Ik dus. Gisteren gestopt in Pomps, vandaag vanaf daar weer verder. En vooral: anderen hoeven niet te bepalen hoe ik mijn weg loop. Zo.
Het zat me hoog. En verder was iedereen best aardig, hoor. 😄😄


Miramont Sensacq - Arzaq Arraziguet 17 km Arzaq Arraziguet - Pomps

Geschreven door An.aan.de.wandel