Daar ga ik weer. Weet wat ik in moet pakken, maar toch (te) veel mee. Op tijd de wekker en toch nog haasten om tram te halen. In Parijs klein stukje metro en verder lopen en dat werd stevig doorstappen en rij bij toilet overslaan om rustig mn plekje in de trein te kunnen vinden. Het is allemaal weer gelukt. Net ging de trein langs bekende plaatsen. Waar ik al eens gewandeld heb of was met vakantie. Leuk hoor, het gevoel dat het 'bekend' is.
Heb er zin in en ook spannend: zal het anders zijn dan de pelgrimsroutes en dan bedoel ik met name het type wandelaars, de sfeer en stemming onderweg? Rocamadour is óók een bedevaartsoord, dus wellicht geeft dat wel dezelfde sfeer. Ik verwacht alleen Fransen tegen te komen. Heb van diverse kanten gehoord dat het prachtige routes zijn.

Mijn laatste overstap in Brive-la-Gaillarde is 6 minuten. Groot station. Dat gaat m niet worden, verwacht ik. Weet ook niet op welk spoor. Als ik de trein mis, dan moet ik daar 2,5 uur wachten.

Nu in Limoges. Óók bekend. Wat een grauw en donker station aan de binnenkant, de perrons. Ik weet nog dat het stationsgebouw van buiten best mooi en imponerend was.

Paar uur later: de overstap ging prima, gelukkig. Het laatste stuk was prachtig, vooral het eerste half uur. Mooie rotspartijen, mooie huizen en dorpjes.Echt de Lot.

En dan Figeac. Hotel snel gevonden. Kamer met balkonnetje en uitzicht op de Célé. Even op bed gelegen, toen ergens eten gehaald en meegenomen. Herkende weinig in de binnenstad, was er in '22.

Mijn internet werkt niet. Superirritant en onhandig. Heb er geen verstand van. Hoop dat morgen alles het weer doet.

Een vrouw liep achter mij en vroeg aan mij of ze zwart (van mascara) onder haar ogen had. Ja, dat had ze, dus ik wees aan, zei: gauche en sous (= onder). Nou ja haar gepoets hielp niet. Een splitsecond dacht ik: laat mij maar even poetsen. Ik hield me in. Toen wees ik naar een autospiegel. Ze bedankte me en bukte bij de spiegel.
Ik liep een ander straatje in en te tutten met internet. Kwam ik haar weer tegen. En ik vroeg haar waar ik kon eten. Pizza ofzo. Ze liep met me mee en wees een plek en vroeg ondertussen of ik morgen ging lopen. Ik keek haar aan. Je bent ook meteen herkenbaar hè, als wandelaar. Ze vroeg waar ik sliep: in Hotel des Bains, zei ik. En toen, bijna verontwaardigd: 'waarom niet in een gîte?' 'Uh...'
'Vanwege eerste nacht en ik wil goed slapen'
Mmm, bleek zij een gîte te hebben. Le Coquelicot. Blijkbaar geen gasten, anders was het wel een gekke tijd om uit te gaan. Tja.

Geschreven door An.aan.de.wandel