Vrijdag was een off dag: de hele dag plenzende regen. Je voelt zo langzaam de nattigheid tot in je sokken doordringen. Ik zie niet veel met beregende bril en heb een stukje zonder gelopen, maar ben bang om te struikelen of uit te glijden, omdat ik zonder bril óók niet veel zie. Ik heb een tijdje gezeten in een dorpje, in een kleine ruimte van de kerk, natuurlijk, met een paar anderen, waar je even je natte boel uit kon doen en drinken kon pakken. Fijn hoor, zulke plekjes. Ook onderweg een prachtige kapel gezien, 12de-13de eeuw, met muurschilderingen. Het is zo bijzonder om dan in de stilte van zo'n kapel binnen te gaan. Dan word ik vanzelf stil van binnen en moet altijd even zitten.

Rond 3 uur bereikte ik het dorp Saint Felix (ongeveer 17 km, of toch korter 😄). Ik moest de man van de chambre bellen, dan zou hij me tegemoet lopen. Maar Thierry bleek niet thuis en hij leidde me per telefoon vanaf de kerk door het dorp. Na het volgen van de pijlen met 'welkom pelgrims' in het Frans en Engels vond ik zijn huis. Zijn vriendin Giselle en hond Toby wachtten me op.
Het waren heel lieve mensen. Hun humor was wat simpel en zeker met z'n 2 konden ze er wat van. En ik zat echt bij hen in huis. Een soort vrienden op de fiets adres, stel ik mij zo voor. Het duurde even voor Thierry thuiskwam en ik kreeg in de tussentijd uitleg van Giselle over de kippen en ganzen, wie wie was, want zij hadden allen een naam. Giselle woont eigenlijk in Cahors, maar is vaak bij Thierry. We hebben wat gedronken en Giselle maakte veel grapjes die ik half begreep en waar ze zelf hard om moest lachen. De hele tijd stond de televisie aan. En Giselle zat op de bank op haar I-pad te candycrushen. Heb nu in het Frans mijn favoriete woonprogramma bekeken. Ook nog een tijdje in de slaapkamer op bed gezeten, maar daar was het te koud. Dan toch maar weer in de huiskamer, bij de openhaard. Zo'n middag is dan ineens best lang. Thierry had de haard flink opgestookt en mijn natte schoenen erbij gezet, volgepropt met kranten. Dat was zijn taak, zei Giselle.
Tegen 7 uur, net voor het eten, kwam er nog een pelgrim bij, Joël. Een beetje aparte gast. Hij had een broek met zulke gaten erin dat ik dacht: dat is geen mode meer. Hij miste een paar tanden en had zwartomrande nagels.
Het eten was eenvoudig, maar prima. Altijd even afwachten wat je te eten krijgt. En het was allemaal donativo, dus wat je ervoor wilt of kunt geven. Het gesprek aan tafel liep wat stroefjes. Ik kon Joël niet goed verstaan, want hij praatte nogal binnensmonds. Thierry en Giselle hadden vooral lol om hun eigen grapjes. Na het eten geholpen met de afwas. Heel huiselijk allemaal. Vanochtend tot aan het hek uitgezwaaid door Thierry, Giselle en Toby.

En ik ben gaan lopen met Joël. Hij heeft geen rugzak, maar een soort weekendtas, die hij als een rugzak om doet. Ziet eruit als een zware tas. Het regende alweer vandaag, maar Joël heeft geen regenspullen. Al snel begon ik over het tempo dat voor mij te hoog lag, in plaats van door te lopen gaf hij aan dat hij geen haast had en paste zijn tempo aan. Ondanks de regen raakten we langzaam aan de klets. Hij vertelde over zijn moeder die in Clermont Ferrand woont en die een CVA heeft gehad. Het bleek dat hij geen huis heeft en altijd onderweg is: ik dacht al zoiets. Hij vertelde dat hij het ooit allemaal heeft gehad, maar hij wilde vrijheid en dat heeft hij nu. Hij vertelde dat hij een goede band met 'daarboven' heeft en een vast vertrouwen dat God voor hem zorgt. Een dakloze pelgrim dus. Op zich niet zo opvallend, daar zijn er meer van, maar deze had ook geen geld. Denk ik.
Omdat hij pelgrim is, krijgt hij spontaan van alles aangeboden (geld en eten, slaapplaats) dat zou anders zijn als hij ergens verbleef en mensen hem zouden kennen, vertelde hij. En de donativo slaapplaatsen zijn heel fijn voor hem. Hij heeft eten in zijn tas en een gasbrandertje om evt te koken. Toen ik onderweg zei dat ik zin had in koffie wilde hij koffie voor me zetten. Maar ja, het plensde nog steeds.

De ongeveer 10 km naar Figeac hadden we zó gelopen. Rond 10 uur waren we er al. Het is anders aankomen, hoor, in een leuke stad in de regen. Beetje jammer. Ik vroeg of hij koffie met mij wilde drinken. Ja, alleen als het ook een biertje mocht zijn. Ah ja!
Na de koffie/bier wilde hij nog geen gedag zeggen. Hij heeft gebeld naar de donativo gite van de kerk, maar kreeg het antwoordapparaat. Ik wist dat er maar 8 plaatsen waren en was onderweg al paar mensen tegengekomen die daar gingen slapen. Het leek of hij graag met me mee wilde, maar ik ben toch alleen op stap gegaan, de stad in.
Mijn rugzak bij de office du tourisme achter gelaten. Gelijk info gehaald voor busdiensten naar Cahors.
Mooie stad Figeac, maar je moet vooral omhoog kijken, want veel winkels en dan zie je al die oude huizen niet. Er was ook markt, deels overdekt. Heerlijk, al die worsten, kaasjes, broden, patisserie, groente en zelfs een stand met mouwschorten. Zo gezellig, die Franse markten!
In Figeac rondgeslenterd, heerlijk gegeten bij een Italiaans eethuisje, winkeltjes gekeken en de stad, de gebouwen. Kwam Joël nog een paar keer tegen: lopend of op een stoepje zittend in de regen, blikje bier in de hand.
Tegen 5 uur mijn rugzak opgehaald en naar de gite. Een mooi oud huis, aan de buitenrand van Figeac, zo'n huis met grandeur: hoge plafonds, brede trappen met houten leuningen, etc. Ik kwam op een kamer met 3 anderen. Was eerst van plan daar de rest van de avond te blijven, maar Clarisse (bed naast mij) vroeg of ik meeging naar restaurant waar de andere pelgrims naar toe waren gegaan. Omdat het nog te vroeg was om te gaan slapen, ben ik meegegaan. Clarisse is Parisienne, ze had nogal wat noten op haar zang, cq te klagen. De verwarming stond niet aan, de vloer kraakte, ze wilde persé warme soep eten, want ze had het koud. Ze is heel bang voor punaises, etc etc.
Het avondeten was in een gezellig restaurant. Wij zijn bijgeschoven bij de andere 5 mensen uit de gite. Toch maar wat besteld.

Vandaag, zondag, was heerlijk. De hele dag dreigende regen, maar het is droog gebleven. Ontzettend mooie omgeving, misschien heb ik het de afgelopen dagen niet gezien, door de regen. Heuvelachtig, op een enkele helling na, niet van die akelig steile vandaag, maar rustig omhoog en naar benee. Met mooie vergezichten, veel bloemen, mooie dorpjes. Faycelles: prachtig dorp! Én koffie onderweg, dat komt ook niet alle dagen voor. Één van de mooiste wandeldagen en ik liep echt te genieten.
Een auto reed met redelijke snelheid de heuvel af, ondanks dat ik ver genoeg in de berm stond week hij nadrukkelijk uit. Hij raakte het muurtje aan de andere kant van de weg en er rolde een grote steen op de weg. Ik hoorde een eigenaardig sissend geluid toen de auto wegstoof: lekke band. Hij stopte verderop. Tja, ben niet teruggelopen. Voelde me vreemd genoeg een beetje schuldig en ook: had je maar niet zo hard moeten rijden.

Ik heb mij vandaag afgevraagd hoe het met Joël zou gaan. Ik kwam een Duits stel tegen, waarvan ik wist dat ze in de donativo gite hadden geslapen. Zij hadden hem niet gezien. Mmm, had ik meer voor hem moeten doen? Nou ja, te laat. Hij zal wel in een kerk geslapen hebben.

Vanmiddag in een fijne gite beland, ecoasis. Wel 23 mensen zaten er vanavond aan tafel. Goed georganiseerd. Een jong stel runt deze plek. Had niet veel contact gisteren en vanavond. Door moeheid en dan geen zin om moeite te doen. En het Frans spreken en vooral volgen in een groep kost me erg veel moeite. Vind het ook wel even best zo.
Slaap weer naast Clarisse, de kamer stinkt weer naar insecticide tegen de punaises, want ze heeft de boel ondergespoten, net als gisteren. Ze is er echt panisch voor. En voor mobiele telefoons die te dicht in de buurt van haar hoofd liggen. Of wij daar in Holland niet bang voor zijn. Lekker slapen, Clarisse.
Ik zit ook niet te wachten op prikbeesten, maar vorig jaar met de warmte in Spanje geen last gehad. Het schijnt hier in Frankrijk wel een groot probleem te zijn. Samen met een andere vrouw op de kamer zaten we te grappen, dat als er punaises zouden zijn, ze dan vooral in háár bed komen. Beetje flauw, maar een beetje luchtigheid is bij deze dame wel nodig.

Was erg moe vanavond. Morgen (maandag) slechts 13 km naar Cajarc ( spreek uit Kazjar) Is ook weer een heel mooi en bijzonder plaatsje. En moet morgen beslissen hoe ik naar Cahors ga, want lopend ga ik dat niet halen.

Geschreven door An.aan.de.wandel