Dinsdag 9 mei
Vandaag maar een klein stukje te lopen. Vanaf de gite net buiten Ostabat naar Lacarre ongeveer 12 km. Het ontbijt was om 7 uur en ik had gevraagd of ik later kon eten. Half 8. 😏, dat scheelt.
De avond ervoor Sylvie en Chantal, Steven en Jean Francois gedag gezegd. Was erg blij dat ik de laatste nog gezien heb. Hij gaat me een foto sturen als hij en Bernard in St Jacques zijn aangekomen. Leuke, lieve man.
In de ochtend Sheila en Brigitte gedag gezegd. Jeetje, wat heb ik in die korte tijd veel mensen leren kennen.
Ik vertrok uiteraard als laatste. Heb mn regenjas en dagboek, nog ongebruikt, daar achter gelaten. Scheelt misschien 400 gram ofzo, maar toch. Ben ook mn hoed kwijt. Die had ik de avond ervoor toen ik doodmoe aankwam op de koffers gelegd die buiten stonden. In bed dacht ik er nog aan en bedacht dat men hem wel in de ruimte met de schoenen en stokken zou hangen, maar nee. Foetsie.
Nouja, er wordt vandaag toch weinig zon verwacht.
Ik al fluitend op weg. Vooral 's ochtends is het heerlijk. Zo lekker fris. Die ochtendlucht tegen de blote benen.
Na een kleine kilometer kwam ik erachter dat ik mn stokken had laten hangen 😖 getver! Terug dus. Paar pelgrims die ik nu tegemoet liep vroegen of ze verkeerd gingen. Nee, dus.
Weer omhoog naar de boerderij. Stokken uit schuurtje gepakt en opnieuw gaan. Zuchterdezucht.

Na een tijdje: regen. Niet al te hard, toch jammer.
Kwam een wat oudere dame tegen met regencape, aan haar postuur te zien dacht ik dat het Sheila was. De dame keek vreemd op van mijn enthousiaste begroeting. Oeps, geen Sheila. Even later haalde ze mij in en hebben we een praatje gemaakt. Ghyslène heet ze.

Onderweg door het gehucht Gamarthe. Met een boerderij waar schapenkaas werd verkocht. En schapenyoghurtjes. Weet nog van 5 jaar geleden dat ik daar liep met Jörg, dat we toen ook daar wat gehaald hadden en onderweg bij een schuur hebben opgegeten.
Er was ook een slagerij: winkel bij het bedrijf, een worst gescoord. Zag er allemaal heerlijk uit. Koffiedrinken kon ook, maar dat bleek onder het afdak bij de koffiepot met bekertjes. Nah, niet zo gezellig. Dan toch maar weer doorlopen.
De laatste kilometer kwam ik Ghyslène weer tegen en liepen we samen op. Het was even zoeken waar ons slaapadres was. Ghyslène had gevraagd of het een bezwaar was om vroeg aan te komen. En dat was het niet. Mooi!
De gîte leek een grote garage, onderverdeeld in ruimtes die waren afgescheiden met gordijnen. Alleen aan de voorzijde ramen, dus vrij donker. Jean-Claude, de baas, woonde erboven. Een grote ietwat norsige man. Hij had een groot bedrijf in vrije tijds activiteiten. Van alles met paarden, quads, crossmotors en andere dingen.
De ruimte was voorzien van van alles, maar donker, alles oud en koud. Het leek een beetje op een kringloopwinkel. Wel lekker de houtkachel aan.
Hij heeft van alles gewezen (ook het toilet achter een gordijn 🤭) en de inhoud van de koelkast. We moesten zelf koken. Ghyslène had meteen een verzoek voor extra's: spek om aardappels mee te bakken en melk om chocolademelk te maken. En hij kwam er braaf mee aan draven.

We hebben eerst rustig gelunchd. Daarna wat rondgehangen.

Ik twijfelde hoe ik mn reis zou voortzetten en tot hoelang. Wanneer naar huis en vanuit welke plaats. Toch nog de Pyreneeën in of niet. Nog een klein stukje Spanje of niet. Blijven in St Jean pied de Port of nog een dagje Bayonne. Wat zal ik doen?
Ghyslène kwam bij me zitten en toverde een pendel tevoorschijn. Okee...

Zij stelde een vraag in het Frans.
Is het goed dat Anna naar huis gaat?
En de pendel zei: ja
Is het goed voor Anna om door te lopen naar Roncevalles?
En de pendel zei: nee.
En ik lette op haar hand en dacht dat deze op zn minst het antwoord beïnvloedde.
Dus ik vroeg of ik mocht pendelen, maar dat kon niet. Ook ik heb vragen gesteld. Na een vraag of 6 was het wel duidelijk: de pendel, het universum of gewoon Ghyslène vond dat ik naar huis moest. Het was klaar. Écht het beste voor mij om naar huis te gaan. 🤔

Ostabat - Lacarre 13 km

Geschreven door An.aan.de.wandel