Het ontbijt de volgende dag was wat karig met 2 kleine stukjes stokbrood pp. Met ieder een botertje, 1 plakje 'Koeda' (Gouda) en wat jam. Deed me denken aan het ontbijt in Taizé, maar daar hoefde je niet op te lopen. Madame maakte het goed met het lunchpakket, dat ze voor ons had klaargemaakt. Ik werd als laatste door madame en haar zoon uitgezwaaid.
Vandaag de hele route over verharde weg. Door dorpjes waar weinig leven was, Chilly en Laval-Morency. En uiteraard door bos. Was er wel klaar mee, heb toch liever uitzicht dan al te veel, al te lang bomen om me heen. En niet alle bossen zijn hetzelfde qua sfeer.

Lang pauze gehouden en na een klim vlak voor het dorp uiteindelijk rond half 5 in L'Echelle aangekomen. Klein dorp, met een kasteel, een kerk én een oorlogsmonument.
Ik liep bij het chateau toen er 2 oudere dames aankwamen. Degene met een fototoestel vroeg of ik naar st Jacques (= sint Jacob = Franse naam voor Santiago) ging. En toen ik dat bevestigde begon de ander over een jacobsschelp bij de kerk. Ze troonde haar vriendin en mij mee, opende een hek dat dichtzat met ijzerdraad, waardoor we toegang kregen tot het oude kerkhof rond de kerk. Ze wees eerst op een steen in de muur, waar stond dat een pastoor daar in 1711 begraven is, om te laten zien hoe oud de kerk was. Daarna liepen we door naar de voorkant van de kerk. Een Maria beeld boven de deur, had een soort plafonnetje in de vorm van een schelp. Mevrouw zag dat als een verwijzing naar de pelgrimsroute die langs de kerk loopt. De kerk was gesloten, zoals helaas de meeste kerken onderweg. Vanwege de kostbaarheden in de kerk, volgens mevrouw.

De vriendin en ik zetten alles op de foto.
Daarna gingen we door naar het kasteel. Wonderlijk zo'n kasteel midden in zo'n klein gehucht. Eerst een fotosessie en onderwijl mopperde mevrouw op zichzelf dat ze de sleutel niet mee had. Er was nu een school en bibliotheek in gevestigd. En mw had daar een functie, blijkbaar, vandaar de sleutel. Toen ik vroeg uit welk jaar het kasteel was, nam ze me mee naar het (Franse) uitlegbord, las eerst zelf de tekst en ging het verhaal beetje bij beetje aan mij 'uitleggen'. In het Frans. En dat moest wel heel beeldend anders snapte ik het niet. Fantastisch! Het werd een levendige geschiedenisles voor het kasteel. Er is niet veel blijven hangen, maar wel dat er in deze streek door de eeuwen heen vreselijk veel strijd geleverd is. Echt bizar! En hoeveel landen daarbij betrokken waren. En kijk, dáár zitten de kogels in de muur!

Bij het adres van Vrienden op de Fiets stond de voordeur open en de hond kwam mij tegemoet.
Bij de deur een bordje: shiatsu relaxing therapie.
En ik maakte kennis met Sonja, een Vlaamse vrouw. Ze wees meteen waar wat was en ik werd door het grote huis geleid naar de slaapkamer. Prachtige kamer, met uitzicht op de diepe achtertuin.
We hebben samen gegeten. Zij woont ongeveer 5 jaar daar, komt uit de buurt van Brussel. Is vroeger sportdocent geweest, toen de aandacht verlegd naar dansen en daarna naar alternatieve geneeswijzen. Het waren voorzichtige gesprekken. Ze was vriendelijk, maar niet erg spraakzaam en een beetje terughoudend.
Gek genoeg heb ik haar dus geen advies gevraagd over de kiespijn. Weet niet zo goed waarom niet.
Het was best koud in huis. We waren vroeg met eten en ik lag er al vroeg in. Nog even deze en gene appen en dan slapen. Door Roely geattendeerd op de klok die een uur vooruit gaat. Maar gelukkig doet je telefoon dat vanzelf. Om 23 uur werd ik fris wakker met het gevoel een nacht geslapen te hebben. Dan het hele huis door naar het toilet. Alles kraakt en piept in zo'n oud huis. 😧

Vanochtend in alle rust ontbeten. Een lange dag voor de boeg. Rond de 25 km, maar ik kon gelukkig opgehaald worden.
Prachtige wandeling was het. Door weiden en akkers, door bos wat steeds anders was. Vandaag veel bloemen, een zoetige geur, sporen van herten en everzwijnen 😰, heel veel vogels of vooral hun gezang. En dan die immense rust. Genieten is dat.

Zo hier en daar goed opletten hoe de route gaat. Rare obstakels onderweg, zoals prikkeldraad dat laag over het pad gespannen was.
Kwam bij een huis in the middle of nowhere en een vrouw zei me gedag en ik zei automatisch 'goeiedag' terug. Hé, dat leek niet op bonjour. Toen ik dichterbij kwam vroeg ik of ze Nederlandse was. Yep, en jij bent Anna?
Ik was aangekondigd door de Brabo's die voor me uit liepen en bij Nathalie op een bankje waren neergestreken.
Ze kwam uit Utrecht. Het was een tweede huis voor haar en gezin en ze hebben het nog geen jaar, er moest nog veel gebeuren. Herinneringen aan het huis van Kees in Mangiennes kwamen boven en ik kreeg alweer de kriebels. Het is daar maar 3,5 uur rijden van Utrecht...(of 26 dagen lopen 😂)
Leuke vrouw, leuk gesprek. En of ik de groeten aan Jos wilde doen, waar ze wel eens had gelogeerd.

In Signy-l'Abbaye een soepje gegeten bij een Auberge. Het zat er gezellig vol met Fransen die de zondagmiddag eens lekker gingen lunchen. Het was een flinke afstand vandaag en in Signy had ik er 15 opzitten en moest er nog 10. Maar Jos de gastheer van vanavond wilde me ook op komen halen ergens. Ik heb gelopen tot Lalobbe. Doodmoe, 23 km eruit geperst, prima zo. 5 uur mooie tijd. Jos gebeld en nog een uur in het zonnetje op hem gewacht.

Jos is een markant figuur. Mutsje op, grijze lokken eronderuit, broodmager, grote bruine ogen, slecht gebit, rookt als een schoorsteen.
Een prachtig figuur. In de auto ging hij van de ene levenswijsheid naar de andere en werden de levensvragen op mij afgevuurd. We deden er lang over thuis te komen, omdat hij hond Dunya uit de auto zette, en op honden loopsnelheid een eind bleef rijden, na 15 minuten werd de hond weer in de auto geladen. Zo, hoef ik m niet meer uit te laten, zei Jos. Hij had voor vertrek Harry en Corné aan het bier gezet. Ja, we vertoeven nog steeds in elkaars gezelschap. 🙂

In de auto kreeg ik in het kort nog een stuk geschiedenis, waarvan ik de eerste helft op zijn internetsite gelezen had. Ferme quatre mains heet de boerderij. (De 4 handen)
Jos is Nederlander, van oorsprong elektricien en heeft 27 jaar geleden deze oude boerderij gekocht. En beetje bij beetje opgeknapt. Is uit onvrede weggegaan uit Nederland en zijn oude leven, samen met zijn vrouw, die een paar jaar later is overleden. Hij is hier een aannemersbedrijfje begonnen. Daarna chambre d'hotes voor wie maar wil en dat bleken ook veel pelgrims. Inmiddels is hij er moe van (al die bedden wassen en eten klaarmaken) en verhuurt nu de boerderij in zn geheel (via airbnb), maar kan het niet laten pelgrims te helpen. Dus als de boerderij niet verhuurd is, kun je er als pelgrim overnachten. Jos zelf woont er naast in een klein huisje. Vriendin Cristelle woont hier en in Luik.
Jos is een bijzonder persoon. Óok een Brabo. 😊 Authentiek, en een schatje, met geheel eigen ideëen hoe de wereld in elkaar steekt. Tijdens het avondeten kregen we een lesje van 'de wereld volgens Jos' waar ik en zelfs de Brabantse vrienden stil van werden. Alhoewel hij vooral liefde voor alles wat leeft predikt, is hij op veel dingen tegen en verkondigt met een stellige overtuiging wat er allemaal niet klopt in deze wereld. Over sommige zaken was ik het met hem eens, maar zeker niet met alles. Voor het eten had hij aangeboden dat we 2 nachten kunnen blijven, de rugzak daar laten, morgen met dagrugzak lopen naar punt 25 km 😅verder waar hij ons ophaalt. En volgende ochtend weer afzet.
Omdat de slaapplaatsen schaars zijn op dit stuk hebben we alledrie zijn aanbod van harte aangenomen. Dat was vóór het avondeten. 😄😄

27 maart Rocroi-L'Echelle 16 km
28 maart L'Echelle-Wasigny 23 km
29 maart Wasigny-Avancon 21 km
30 maart Avancon-Reims 15 km

Geschreven door An.aan.de.wandel