Gisterochtend zijn we eerst naar het park Cascata delle Marmore gegaan. De boveningang van het park was naast de camping, lekker gemakkelijk. De Cascate, de grootste waterval van Italië, is het resultaat van waterbouwkundige werken, in 271 v.Chr. uitgevoerd onder de Romeinse consul Manius Curius Dentatus. Het doel was om het water uit de rivier de Velino rond de plaats Rieti af te voeren naar de Nera. Dat lukte, maar er ontstond een ander probleem, het water uit de Velino zorgde voor overstromingen van de Nera. Dat werd pas in de 18e eeuw opgelost. De Cascate kreeg toen de huidige vorm. De waterval werd opgesplitst in drie niveaus, waarvan het bovenste met 83 meter het hoogst is. De totale hoogte is 165 meter. De waterval is dus geen natuurwonder. Er ontstond later een nieuw probleem door de bouw van een waterkrachtcentrale. De waterval kreeg minder water en was toeristisch gezien niet interessant meer. Daarop werd besloten om de waterval volgens een schema als het ware in en uit te schakelen. Op bepaalde tijd gaat de stuw open en komt het water met donderend geraas naar beneden. Het publiek wordt met een sirene gewaarschuwd en kan bijtijds naar de panoramaterrassen gaan om van de waterval te genieten.
We waren om tien uur bij de Belvedere superiore, de boveningang van het park. We konden het begin van de waterval zien, slechts een klein stroompje. Om de hele waterval te kunnen zien moesten we naar Piazzale G. Byron, het uitkijkpunt beneden. Het was een mooi park om doorheen te lopen, de route stond goed aangegeven, en we ging naar beneden, de paden en trappen vormden geen probleem. Onderweg kwamen we langs mooie poelen en kleine stroompjes. Om 11 uur ging de sirene en begon het water te stromen. Door de zon verdampte het water en waaide er een grote wolk waterdamp richting de terrassen. Gelukkig was het lekker weer, een beetje nat worden was niet erg. Het was prachtig om te zien, de smalle stroompjes werden brede woeste stromen en het water stortte met veel geraas naar beneden! Na een half uur zijn we aan de terugtocht begonnen, 165 meter naar boven. Onderweg zagen we overal waterstromen. Bij Belvedere superiore zagen we een mooie regenboog. De stuw bleef tot 13.00 uur open. Later op de middag zou de stuw nog een keer opengaan.
Na de lunch zijn we naar Orvieto gereden, een afstand van 90 kilometer. Camperplaats Area Renzo Battistelli ligt aan de rand van Orvieto naast een parkeerplaats voor auto’s en touringcars en tussen twee spoorlijnen in. Van de ene merken we niet veel, maar de andere is een hoge snelheidslijn en daar gaan per uur veel snelle treinen over. ‘s Nachts rijden ze gelukkig niet.
Orvieto is een hoog gelegen vestingstadje gebouwd op een tufsteenplateau dat als een reusachtig schip oprijst uit het landschap. Dat geldt voor het historisch centrum, de nieuwere wijken liggen lager. Orvieto werd gesticht door de Etrusken in de 6e eeuw v.Chr. In 263 v.Chr. namen de Romeinen de stad in, maar ze lieten de Etruskische gebruiken en taal ongemoeid.
Voor toeristen wordt goed gezorgd in Orvieto. Vlakbij de grote parkeerplaats en de CP (camperplaats) gaat de funiculare, een kabeltreintje, omhoog en bij het eindpunt stopt de bus naar de Duomo. Geen geklim dit keer. Na een kwartiertje waren we op Piazza del Duomo. De romaans-gotische voorgevel van de Duomo is erg mooi versierd met mozaïeken, reliëfs en goud. De andere muren hebben weer de bekende zebrastrepen. De bouw is gestart in 1290. Binnen zijn mooie fresco’s op de muren en de koepels. Ook staat er bij elke pilaar een groot heiligenbeeld. Na de bezichtiging van de Duomo zijn we door de mooie straatjes met veel winkeltjes gaan slenteren. We hebben veel mooie keramiekwinkels gezien. Op een terras hebben we een pizza gegeten. Voordat we met de funiculare naar beneden gingen zijn we nog naar Fortezza Albornoz met Porta Rocca gegaan. Het fort ligt naast het station van de funiculare. We hebben een stukje over de muur gewandeld. Het uitzicht was prachtig, we keken uit op de CP. En vanuit de camper zien we het fort hoog op de heuvel liggen.
Vanmorgen zijn we weer naar het historisch centrum gegaan. We wilden naar de Orvieto Underground, de grotten. Omdat de Engelstalige rondleiding pas om half één was, hadden we nog een uurtje over om nog een keer door het stadje te wandelen. Op Piazza Comunale stond een opvallend rood kunstwerk van Anna Izzo in een kooi. De titel was la Violenza non è Amore, Geweld is geen Liefde. In de Via Gualverio Michelangelo stonden een aantal kunstwerken voor kinderen, houten paarden en een grote koe met een luikje.
Orvieto Underground is een ondergrondse stad. Onder leiding van een gids kregen we een beeld van de gangen, kelders en doorgangen die in de loop van de eeuwen in ‘la rupe’, de tufsteenrots, zijn uitgegraven. De Etrusken hebben de eerste waterputten door de tufsteen gegraven. In latere eeuwen werden grotten gegraven die gebruikt werden als werkplaatsen, we hebben een olijfolieslagerij gezien. Destijds was het geen gangenstelsel, maar vanuit veel huizen was er een toegang tot een grot, deze was vaak in gebruik als kelder. Ook werden de grotten gebruikt als schuilplaats wanneer de stad werd aangevallen. Om een beleg te overleven werden er duiven gehouden, deze vlogen naar buiten om hun eigen voedsel te zoeken en waren tevens voedsel voor de inwoners. Duif heeft nog lang op de menukaart van restaurants gestaan. De nissen in de rotswanden waren bedoeld voor de duiven. Er werden erg veel duiven gehouden in de grotten. In de laatste grot die we hebben gezien, was een tunnel naar het gebouw, een ziekenhuis, erboven. Dit was in Italië de enige grot met een tunnel rechtstreeks naar een ziekenhuis. Het gebouw is sinds 20 jaar niet meer als ziekenhuis in gebruik. Het was een interessante tour door de Orvieto Underground.
Vanmiddag hebben we lekker bij de camper op het gras gezeten, het was heerlijk weer.

Geschreven door Jajo.op.reis