Gisterenmorgen viel er wat lichte regen en was het maar 11° in Psarades, het was lange broekenweer! Gelukkig stopte de regen toen we om 9 uur vertrokken. Eerst weer de berg over, tussen het Grote en Kleine Prespameer door en de volgende berg over. Daarna werd de route vrij vlak. We zijn naar het westen afgedraaid naar het meer van Ohrid. De kortste route ging via Albanië, tegen tien uur, Griekse tijd, waren we bij de grens. Het was meteen een uur vroeger, Albanië heeft dezelfde tijd als Nederland. Na een rit van anderhalf uur waren we bij de grens van Noord-Macedonië. Het meer van Ohrid ligt grotendeels in Noord-Macedonië. De wegen in Albanië vielen ons niet tegen, in een plaatsje soms een wat slechtere wegdek, maar het was goed te rijden. Tot we Noord-Macedonië naderden. Vanwege wegwerkzaamheden hebben we wat oponthoud gehad. Toen we in Tushemint, Albanië over de boulevard reden, waar ook wegwerkzaamheden waren, hield de weg opeens op. Het werd een smal fietspad. Hoger op de helling zagen we een nieuwe weg liggen. Het was zoeken naar die weg, er stond niets aangegeven. Gelukkig vonden we de weg die pas was aangelegd. Onze navigatie kende de weg niet. Na de Noord-Macedonische grens was het nog een paar kilometer naar Monastry van Sint Naum. Dit uitgebreide kloostercomplex ligt aan het meer van Ohrid. We vonden het erg toeristisch met restaurants, winkeltjes en bootverhuur. Het enige dat nog aan een klooster deed denken was de kloosterkerk. Naum was een middeleeuwse geleerde en schrijver die een belangrijke rol speelde in de verspreiding van het christendom onder de Slavische inwoners van de regio. Hij stichtte het klooster in 905 en werd er na zijn dood in 1920 begraven. Op het terrein staat ook nog een kleine, moderne kapel.
We zijn langs de oostkant van het meer verder gereden naar Camperstop Divono, een paar kilometer voor Ohrid. We werden verwelkomd door Mariëlle, de Nederlandse receptiemedewerkster. Toen we in gesprek raakten, bleek dat we haar en haar man in Servië hadden ontmoet toen we daar ‘‘s avonds laat de poort van de camping open hadden gedaan voor een Nederlands stel. Zij werkt nu op de camperstop. We staan aan het meer en zien het stadje liggen in de verte. Gistermiddag zijn we nog even langs het water naar de supermarkt aan het begin van Ohrid gewandeld. Op de terugweg hebben we bij cocktailbar Cuba Libre een drankje genomen op het terras aan het meer.
Vanmorgen regende het eerst weer wat, maar om elf uur werd het droog. We zijn over de boulevard naar het oude gedeelte van Ohrid gelopen. Ohrid staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De geschiedenis gaat 2400 jaar terug en daarmee is het een van de oudste steden in de regio. Op de boulevard staat een standbeeld van een Kruiswerper. Op 19 januari vind het jaarlijkse Kruiswerpen plaats, als viering van de doop van Jezus. De gelovigen worden aangemoedigd het kruis, dat in het meer wordt gegooid, te zoeken in het koude water. Ohrid staat vanwege de vele kerken bekend als Jeruzalem van de Balkan. Op verschillende plekken staan kleine kerkjes. We hebben drie grotere kerken bezocht, als eerste de Sint Sofija basiliek. Deze kerk is gesticht in de negende eeuw. De basiliek heeft veel mooie fresco’s. De volgende kerk was de Sint Jovan Kaneo. Deze kleine kerk staat op een rotsplateau boven de stad. We zijn over de loopbrug ernaartoe gegaan. Vanaf de kerk liep een trap omhoog naar het Fort van Samuel. Dit fort is vernoemd naar koning Samuel, die het fort naar de huidige vorm liet restaureren. Vanaf het fort liepen we langs het Antieke Griekse theater. ‘s Zomers worden er voorstellingen gegeven. Het publiek kijkt uit over het meer.
Op advies van Mariëlle zijn we gaan lunchen bij restaurant Kajche. We zaten op het terras aan het water en hebben vis op traditionele wijze bereid gegeten. Het smaakte erg goed. Als dessert hadden we gekozen voor Ohrid Pearl, een taartsoort. Ohrid staat bekend om zijn speciale parels. Het zijn geen echte parels, maar ze worden gemaakt van Indische schelpen om ze daarna te bewerken met olie uit de schubben van de Plashica vis, een forellensoort die in het meer wordt gevangen. De techniek is door een Russische immigrant meegebracht naar Ohrid. Slechts een paar families kennen deze techniek. Overal in Ohrid worden parels verkocht, maar alleen in de winkels van de families Talevi en Filevi zijn parels te koop die met de originele techniek zijn vervaardigd.
Na de lunch zijn we naar de Sint Bogorodica Perivleptos kerk gegaan. Ook in deze prachtige Byzantijnse kerk waren weer prachtige fresco’s te zien. Toen we terugliepen naar de camperstop kwamen we langs het monument voor de Nederlandse schrijver A. den Doolaard. In mei 2006 werd in het Nederlandse park dit monument onthuld. Met zijn roman De bruiloft der zeven zigeuners uit 1939 werd Ohrid en Macedonië bekend in Nederland en kwamen er veel toeristen.
Toen we terug waren op de camperstop hebben we nog een tijdje van het uitzicht over het meer genoten en met onze Nederlandse buren ervaringen uitgewisseld over onze camperbelevenissen. De ondergaande zon en de donkere wolken zorgden voor een mooie avondlucht.

Geschreven door Jajo.op.reis