We zijn weer onderweg voor een lange roadtrip! We hebben de smaak te pakken na Scandinavië en het Iberisch schiereiland. Dit voorjaar gaan we Italië verkennen. Gisteren zijn we om kwart over negen vertrokken richting Duitsland. Na 40 minuten gingen we voorbij Venlo de grens over richting Mönchengladbach. Vanaf daar hebben we weg 61 gevolgd tot Mannheim, waar we weg 5 richting Basel opgedraaid zijn. Het was goed weer om te rijden, bewolkt met af en toe een zonnetje om in vakantiestemming te komen. We hebben weinig oponthoud gehad, op een aantal wegwerkzaamheden na, want in Duitsland ‘bauen Sie noch immer fur uns’.
Om half zes waren we bij Weil am Rhein, net voor de Zwitserse grens. We hadden ruim 600 kilometer gereden en dat vonden we genoeg. Er was een camperplaats op het parkeerterrein van het sportcomplex Laguna met onder andere een zwembad, atletiekbaan, basketbalveld, skatebaan. Het centrum van Weil was te bereiken over een hoge voetgangersbrug met uitkijktoren. We hadden een mooi uitzicht over de omgeving. We zagen de skyline van Basel.
In het centrum waren verschillende restaurants. De meeste hadden pizza en pasta op het menu staan. We hebben gekozen voor restaurant China, de komende weken zullen we nog vaak genoeg Italiaans eten. China had heerlijke vlees- en visgerechten van de Teppanyakiplaat. Het was erg prettig om na een dag rijden naar het centrum te lopen en en lekker uit eten te gaan. Toen we in donker terugliepen was de voetgangersbrug mooi verlicht. De hoge gebouwen in Basel ook, maar het was te ver weg om een mooie foto van te maken. Gelukkig waren we net op tijd terug bij de camper. Er trok een behoorlijke plensbui over.
Vanmorgen zijn we rond negen uur gaan rijden, het was weer droog. We zijn Weil ingereden om te tanken. Het was druk bij de goedkope pomp vlak voor de grens bij Basel. De Zwitserse douane lette alleen op of we een Zwitsers vignet op de voorruit hadden, verder was er geen controle. We hadden gisteravond vanaf de uitkijktoren meer van Basel gezien dan vandaag toen we er langs reden. Er was veel verkeer en we reden vrij snel een tunnel in.
Het was een mooie route door Zwitserland, ondanks de vele tunnels was er genoeg te zien. Dankzij de tunnels reed het lekker door, tot we de Gotthardtunnel naderden. Vijf kilometer voor de tunnel stond het verkeer stil, het was een lange file tot de tunnel. Het was een uur stilstaan, optrekken, langzaam een stukje verder rijden, weer stoppen. We hebben de tijd gebruikt om een kopje koffie met een krentenbol te nuttigen, van ons toilet gebruik te maken, de krant te lezen. We zagen meer camperaars dit soort nuttige zaken doen!
Aan de andere kant van de tunnel was er minder bewolking, we zagen de zon steeds vaker en kregen steeds meer het gevoel dat de vakantie echt was begonnen. Op de parkeerplaats waar we gestopt waren, was het inmiddels 20°. Ook hier bloeide de forsythia uitbundig, evenals in de middenberm van de route. De bomen waren nog behoorlijk kaal, we vroegen ons af hoe de omgeving er uit zal zien als we hier op de terugreis weer zijn.
Om kwart voor drie waren we bij de Italiaanse grens. We kwamen vrij snel op een tolweg. Onze tolbadge werkt gelukkig ook in Italië , de slagboom ging meteen omhoog, het is toch altijd even afwachten bij het eerste poortje. De route naar Milaan was minder mooi dan die door Zwitserland, vlakker en minder mooie natuur. We waren blij dat we na een uurtje bij camperplaats Podere Ronchetto aan de zuidkant van Milaan waren. De camperplaats is bij een biologische boer met boerderijwinkel. We hebben nog een tijdje heerlijk in de zon gezeten.
Tot onze verbazing hebben we exact 1000 kilometer gereden vanaf huis. Gisteren ruim 600 kilometer, vandaag de rest. We hebben, op ongeveer 25 kilometer na, alleen maar autoweg gehad. Vandaar dat we al zoveel kilometers hebben afgelegd. Morgen gaan we naar het centrum van Milaan. Vanaf de camperplaats is het 10 minuten lopen naar de tramhalte. We zijn vandaag om Milaan heen gereden. We zijn benieuwd wat we morgen zullen zien!

Geschreven door Jajo.op.reis