We zien regelmatig mooie reacties op ons reisblog. Hartelijk dank daarvoor!

Gisteravond werden we getrakteerd op een mooie zonsondergang. De zon kwam achter de berg vandaan en scheen over het fjord. De lucht had prachtige kleuren. Het was te koud om buiten te zitten, maar vanuit de camper was het ook een mooi schouwspel.
Vanmorgen reden we vrij snel een tunnel van 6 kilometer in, daarna de veerboot naar Mannheller en meteen weer een tunnel, ditmaal 3 kilometer. De weg naar Gaupne ging langs Lustrafjorden. Het water in de fjorden is telkens helder, de omgeving weerspiegelt in het water.
Na Gaupne kwamen we op de nasjonale turistveger Sognefjellet. Deze NT was pas een paar weken open na de wintersluiting vanwege sneeuw. De weg ging aan de zuidzijde langs Nasjonalpark Breheimen. De andere kant bood uitzicht op Nasjonalpark Jotumheimen met de hoogste berg van Noorwegen, de Galdhøpiggen met een hoogte van 2469 meter.
De weg had veel haarspeldbochten. We stegen snel en er lag steeds meer sneeuw in de omgeving. De maximale hoogte van de route was 1434 meter. Op een gegeven moment reden we tussen muren van sneeuw door. De zon en de blauwe lucht zorgden met de sneeuw voor een schitterend panorama. Op een parkeerplaats raakten we in gesprek met een paar Engelsen die in Afrika wonen. Ze genoten net zoals wij van het mooie Noorwegen.
We hebben geluncht op Mefjellet. In de zomer is dit een ruime parkeerplaats, nu was alleen de weg en een klein stukje parkeerplaats sneeuwvrij. We konden net over de sneeuw heen kijken. Boven de sneeuw staken topjes van rotsblokken, sculpturen en zowaar een verkeersbord uit.
Toen we naar beneden reden, kwamen we eerst nog door een wintersportgebied, met veel huisjes en een nog bevroren meer. Langzamerhand verdween de sneeuw en werd de omgeving weer groen. We vonden een overnachtingsplek op een parkeerplaats aan de rivier de Otta.

Geschreven door Jajo.op.reis