Vrijdag zijn we om 10 uur vanuit Pinhel vertrokken richting de Douro vallei. We begonnen met een lange afdaling en daarna een pittige stijging naar Marodouro Marofa. Boven op de heuvel staat een beeld van Crist-Rei die waakt over het vestingstadje Castelo Rodrigo. Tussen de zendmasten stond ook een wit kapelletje en een aantal bedevaartskappelletjes. Ook bij het volgende uitzichtpunt, Miradouro Sāo Gabriel, was behalve een witte kapel op de heuvel ook een monument. Over een smal klinkerweggetje reden we omhoog en nadien weer naar beneden.
We reden inmiddels in een ander landschap, in plaats van een groene omgeving, was het dor met veel olijfbomen. Voorbij Sāo Gabriel zagen we voor de eerste keer in de diepte de Douro. Rond 13 uur reden we over de brug over de Coā, een zijrivier van de Douro. Vanaf het terras van het museum Vale de Coā hadden we een mooi uitzicht over de Douro en de Coā, die daar de Douro instroomde. We hebben het museum niet bezocht, maar wel van het panorama genoten. Verderop veranderde het landschap veranderende weer, we reden steeds meer tussen wijngaarden. We daalden steeds verder en in de buurt van Pinhāo reden we langs de Douro. Pinhāo is een mooi gesitueerd dorpje in een bocht van de Douro. Er zijn veel terrassen en wijnhuizen, en een stationsgebouw met mooie azulejos (tegeltjes met een afbeelding).
In de Douro vallei wordt veel wijn geproduceerd, het is een oud wijngebied. De regio heeft strikte grenzen. De bodem samenstelling bepaalt of het wijnlandgoed bij de Dourovallei hoort. Behalve Dourowijnen wordt ook veel Portwijn geproduceerd. Na Pinhāo was het tijd om een overnachtingsmogelijkheid te zoeken. We kozen voor wijnlandgoed Quinta de Padrela. Het lag weer hoog op een berg, dus weer een smalle weg met veel bochten om er te komen. De eigenaar was erg vriendelijk, gaf een goede uitleg en nodigde ons uit om zaterdag wijn te komen proeven. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt.
Zaterdagmorgen 10.30 uur was het zover, we kregen een seintje dat de wijnproeverij ging beginnen. We kregen eerst uitleg over het wijnlandgoed, de soorten druiven en het proces van wijn maken. En elk over olijven en olijfolie, er stonden olijfbomen tussen de wijngaarden. Het was interessant om te horen en te zien. Vervolgens hebben we olijfolie met wat brood en 6 wijnen geproefd, 5 Dourowijnen en een Portwijn. Het was een vrijblijvende proeverij, maar natuurlijk hebben we een paar flessen wijn en een blikje olijfolie gekocht. Olijfolie in blik kan niet verkleuren in tegenstelling tot olie in glas, vertelde de eigenaar. Na de lunch, toen de wijnen uitgewerkt waren, zijn we naar Lamego gereden, een rit van 47 kilometer.
We zijn naar Lamego camping gegaan. Deze mooie camping is gelegen op een landgoed en ziet er niet alleen zeer verzorgd uit, maar er wordt ook goed voor de gasten gezorgd. Zondagochtend hebben we eerst allerlei huishoudelijke klussen gedaan en ‘s middags zijn we naar het stadje gegaan. De bekendste en mooist bezienswaardigheid is de Santuario Nossa Senhora dos Remédios, een bedevaartskerk uit 1761. Het Santuario ligt hoog boven Lamego. Vanuit het centrum is het te bereiken met een trap van 686 treden. In september, tijdens de grote bedevaart, gaan de pelgrims op hun knieën de trap op.
Gelukkig lag de camping achter het Santuario en de achteruitgang van de camping lag er vlakbij. Dat scheelde veel traptreden. Na de bezichtiging zijn we naar beneden gelopen, maar toen we teruggingen naar de camping moesten we toch omhoog. In Lamego hebben we de kathedraal, Sé de Lamego, bezocht en we zijn over de promenade gewandeld. Het was er erg druk vanwege een brandweerfeest met een markt erbij.
Gisteravond zijn we nog teruggegaan naar Santuario Nossa Senhora dos Remédios. Het complex was prachtig verlicht. Samen met andere Nederlanders hebben we het bewonderd. Dit keer zijn we niet de trappen afgelopen, één keer op een dag was genoeg.
Vanmorgen zijn we op ons gemak naar Espiunco gereden. Onze navigatie had een mooie toeristische route voor ons uitgezocht. Eerst een stukje snelweg maar al gauw draaiden we af de bergen in. Op een gegeven moment kwamen we bij parkeerplaats Portas (deuren) do Montemuro op een hoogte van 1180 meter. We zagen de Douro weer in de verte liggen. Er liep een lange wandelroute langs deze parkeerplaats en er stond een richtingsbord dat aangaf dat de afstand tot de Serra Nevada 744 km en tot de Serra da Estrela 121 km is. Beide gebergten hebben we bezocht deze reis.
We zijn verder gereden naar Espiunco over soms erg smalle klinkerwegen, dan weer over een mooie asfaltweg, maar steeds veel bochten. En overstekende loslopende koeien. Gelukkig hoefden we vandaag maar 76 kilometer te rijden. Tegen lunchtijd waren we in Espiunco bij een parkeerplaats bij een restaurant, maar belangrijker vlakbij het eindpunt van de Passadiços do Paiva. Deze wandelroute gaan we morgen lopen, we hebben al tickets en ook het vervoer naar het startpunt geregeld. We zitten nu op het terras van het restaurant onder een overkapping van druiven ranken aan de Paiva.

Geschreven door Jajo.op.reis