De afgelopen twee dagen hebben we de route langs de invasiekust verder gevolgd. We zijn naar de vijf invasiestranden geweest en hebben verschillende herdenkingsmonumenten bezocht. Van Quistreham zijn we naar Sword Beach, het meest oostelijke strand gereden. Hier zijn op 6 juni 1944 Britse troepen geland. In Courseulles-sur-Mer op het volgende invasiestrand, Juno Beach, zijn Canadese militairen aan land gekomen. Canadese veteranen hebben jaren geijverd voor het Juno Beach Centre om de strijd die ze hebben gevoerd te herdenken. Voor dit museum staan gedenktekens met de namen van de gesneuvelden.
Het derde invasiestrand was Gold Beach bij Arromanches-les-Bains. Op de klif werd de strijd van de Britten op Gold Beach herdacht. In het plaatsje waren de geallieerden op 9 juni 1945 al begonnen met de aanleg van een kunstmatige aanvoerhaven in zee. De caissons liggen nu nog in de baai.
Na Gold Beach kwamen we bij Longues-sur-Mer. Iets achter de kustlijn staan vier enorme bunkers met kanonnen die een bedreiging vormden voor de invasievloot. De ‘Batterie de Longues-sur-Mer’ zijn in hun oorspronkelijke staat bewaard gebleven. De kanonnen van 150 mm hadden een bereik van 20 km. Ze waren moeilijk uit te schakelen, het is uiteindelijk gelukt door de kanonnen van geallieerde oorlogsschepen.
Na Longues-sur-Mer was het tijd om een camperplaats te zoeken. We vonden een mooie plek bij Ferme du Glos Tassin in Colleville-sur-Mer. Langs de invasiekust zijn veel mooie camperplaatsen, meestal zonder voorzieningen. Bij de Ferme was ‘s ochtends brood te koop, op veel andere camperplaatsen kwam de bakker toeterend langs.
Vandaag zijn we eerst naar de oorlogsbegraafplaats bij Obama Beach gegaan. Op de lange klif ligt het 70 hectare grote Normandy American Cemetry and Memorial. Er staan 9.386 kruizen en davidsterren van wit marmer. Daarnaast is er een cirkelvormige kapel en een zuilengalerij met het bronzen beeld ‘Spirit of American Youth Rising from the Waves’. Aan de rand van het terrein met uitzicht op Ohama Beach was een oriëntatietafel over de landingen in Normandië. Het was een erg indrukwekkend herdenkingsmonument.
Op Pointe du Hoc, een 30 meter hoge uitstekende rotspunt, hebben we langs de Duitse verdedigingslinie met o.a. zes 150 mm kanonnen gewandeld. De verdedigingslinie is na zware gevechten veroverd door de geallieerden. Pointe du Hoc is een belangrijke bezienswaardigheid, het was inderdaad erg druk. Bij meer herdenkingsmonumenten waren veel bezoekers.
De volgende stop was Sainte-Mère-Église. De kerk in dit plaatsje is bekend geworden door de parachutist die aan de toren is blijven hangen. Door zijn maten is hij uiteindelijk bevrijd. Vlakbij de kerk staat het Airborne museum. Dit museum brengt in vier paviljoens op een prachtige manier het verhaal van de landing van de parachutisten op Utah Beach in beeld. Natuurlijk zijn we daarna naar Utah Beach gegaan.
De invasiekust was indrukwekkend. We hebben een aantal bijzondere monumenten bezocht. We laten nu de Tweede Wereldoorlog achter ons en gaan verder met de route rondom de Contentin, de westelijke punt van Normandië. We zijn inmiddels in Saint-Vaast-la-Hougue op camping La Gallouette.

Geschreven door Jajo.op.reis