Gisteren zijn we vanaf Vranje zuidwaarts gereden richting Noord-Macedonië. Vlak voor de grens zijn we gestopt bij Prohor Pcinjski. een Servisch-orthodox klooster, gesticht in de 11e eeuw door keizer Romanos IV Diogenes van het Byzantijnse Rijk ter ere van de heilige Prochorus, die had voorspeld dat hij keizer zou worden. Vlak voor het klooster ging de route over een berg. De weg ging geleidelijk omhoog, naar beneden kwamen een paar behoorlijke haarspeldbochten. We zagen het klooster in de diepte liggen. Bij het klooster werden we welkom geheten door een monnik die wat Nederlands sprak, hij was jaren geleden een tijd in Nijmegen en Cuijk geweest. We kregen een rondleiding door de mooie kerk. Hij vertelde dat de weinige stoelen bestemd waren voor mensen die niet lang konden staan, anderen bleven staan. Na het bezoek aan de kerk hebben we het terrein verder verkend.
Toen we verder reden, waren we na een paar minuten bij de grens van Servië en Noord-Macedonië. Het was rustig aan de grens, de douanecontrole verliep vlot. De beambten waren vriendelijk en maakten graag een praatje. We zijn verder gereden naar Skopje, niet meer over de tolweg maar via regionale wegen. We merken dat we op deze manier meer van het land zien omdat we door verschillende plaatsen komen. We zijn over de meubelboulevard, een lange weg met ontzettend veel meubelzaken, gekomen. Het wierp bij ons de vraag op hoe vaak de bevolking hier nieuwe meubels koopt. Om half twee waren we op de parkeerplaats bij een autowasserette in Skopje. Het lijkt erg rommelig, maar we werden vriendelijk ontvangen en kregen uitleg. De parkeerplaats ligt vlakbij het centrum, we hebben elektra en er is een restaurant voor de wifi.
Skopje is de hoofdstad en grootste stad van Noord-Macedonië. De geschiedenis omspant duizenden jaren. Skopje is onder andere in handen geweest van Romeinse, Byzantijnse, Ottomaanse en Joegoslavische heersers. De bevolking is een mix van gemeenschappen uit Macedonië, Albanië, Turkije en andere landen die vreedzaam naast elkaar leven. Er heerst een levendige sfeer in de stad. Het centrum is erg mooi, de buitenwijken waar we langs kwamen vaak erg druk, rommelig en oud.
‘s Middags zijn we Skopje in gewandeld. We zijn eerst bij het Mother Teresa Memorial House geweest, onze stadswandeling begon daar. Het is een museum en gedenkteken voor Moeder Teresa die in 1910 in Skopje is geboren. Vanaf het Memorial House zijn we naar het grote Macedonia plein gegaan, dit is het centrale plein in Skopje. Hier staat een zeer groot standbeeld van Alexander de Grote, hij is geboren in Macedonië. Het standbeeld is een onderdeel van het project Skopje 2014. Tijdens de aardbeving van 1963 zijn veel monumentale gebouwen vernietigd. Het plan Skopje 2014 omvat de bouw van veel monumenten, zowel gebouwen als standbeelden en fonteinen, mede om het toerisme een stimulans te geven. Er staan inderdaad erg veel grote beelden en bijzondere gebouwen in het centrum. Vanaf het plein zijn we naar de Bridge of Civilizations, met veel bekende burgers en naar de Bridge of Art met veel artiesten gegaan. Behalve deze bruggen is ook de Stenen Brug een voetgangersbrug over de roeivereniging de Vardar. Vooral de eerste twee bruggen zijn erg mooi. De Stenen Brug is een historische brug, die ook in de vlag van Skopje staat. De brug verbindt het moderne centrum met de Oude Bazaar, waar de echo’s van eeuwenoude tradities en Ottomaanse architectuur te zien zijn. Het was leuk wandelen door de Oude Bazaar met de vele winkeltjes en cafeetjes en de overdekte markt. Vanaf de Bazaar zijn we nog langs het bijzondere postkantoor gewandeld en door de Macedonia Triumph Gate, ook van Skopje 2014, naar de camper teruggegaan. We hebben gegeten in het gezellige restaurantje Kukja achter de parkeerplaats. Het eten was bijzonder lekker.
Vanmorgen zijn we eerst naar de Moskee Mstafa Pasa bij de Oude Bazaar gegaan. Dit aparte vierkante gebouw stamt uit de Ottomaanse tijd. Helaas was de moskee gesloten, we hebben alleen de buitenkant kunnen bewonderen. Vanaf de moskee zijn we op zoek gegaan naar de oosters-orthodoxe kerk van de Hemelvaart van Jezus. In de wirwar van straatjes van de Bazaar was de kerk moeilijk te vinden, we hadden er geen afbeelding van gezien en wisten niet waar we naar op zoek waren. Na een paar keer vragen aan vriendelijk voorbijgangers zagen we opeens een klokkentoren. De kerk stond op een ommuurde binnenplaats. Het was een kleine kerk uit het midden van de 16e eeuw met prachtige trooniconen uit 1867.
Vanaf de kerk zijn we naar het fort ook wel bekend als ‘Kale’ gegaan. Het fort dateert uit de prehistorie, in de loop der tijden onderging het verschillende veranderingen. Tijdens de Ottomaanse tijd, vanaf de 14e eeuw tot 1913, werd het fort verwaarloosd. Ook was er veel schade van de aardbeving in 1963. Dat is nog te zien. Het fort dat we in Nis in Servië hadden bezocht was goed onderhouden en er was veel informatie te lezen, in tegenstelling tot het fort van Skopje. We zijn langs de oude vestingmuur gewandeld en hadden op verschillende punten een mooi uitzicht.
Ons volgende doel was het Museum van de Macedonische Strijd voor Onafhankelijkheid. Alle bezienswaardigheden lagen op loopafstand van elkaar. In het prachtige museum, helaas was het niet toegestaan om binnen foto’s te maken en er hingen overal camera’s, werd de tijd vanaf de verzetsbeweging in het Ottomaanse Rijk tot aan de onafhankelijkheidsverklaring van Joegoslavië op 8 september 1991 geïllustreerd in 13 tentoonstellingsruimtes. Op indrukwekkend wijze waren de verschillende aspecten van die onafhankelijkheidsstrijd vormgegeven met veel decors met figuren, voorwerpen en informatie.
Na dit bijzondere museum zijn we gaan lunchen bij de Greatbakery en daarna hebben we een taxi genomen naar het Millennium Kruis. Het 66 meter hoge kruis werd in 2002 gebouwd ter ere van het 2000-jarig bestaan van het Christendom in Macedonië en als symbool van vrede, harmonie en optimisme op de top van de berg Vodno. De taxi bracht ons naar de parkeerplaats bij de kabelbaan. Bij het kruis hebben we wat rondgewandeld en van het uitzicht genoten. We herkenden verschillende plekken in Skopje waar we al geweest waren. We waren van plan om vanaf de parkeerplaats naar de stad terug te wandelen, het was ruim een uur lopen, maar toen we een Macedoniër de weg vroegen, bood hij ons een lift naar het centrum aan. Dat konden we niet weigeren, tijdens de rit vertelde hij dat zijn kinderen in Berlijn en Stuttgart wonen en dat hij Duitse lessen volgde omdat hij ze een aantal keren per jaar bezocht. We hebben Duits gepraat, vooral over Berlijn, waar wij al een keer geweest waren. Bijna iedereen die we spreken heeft een familielid die in Nederland of Duitsland woont. We zijn naar het centrum van Skopje gebracht, van daaruit was het slechts een Paar minuten lopen naar onze camper. We waren net voor de regen binnen. Op de berg Vodno kwam al een erg donkere lucht opzetten.
Vanavond zijn we weer naar restaurant Kukja gegaan om te eten en te internetten. We hebben plannen gemaakt voor de komende dagen. Het zat lekker bij Kukja, het was er gezellig en het eten was weer erg goed. Voor 25 euro hebben we lekker gegeten en gedronken. Morgen gaan we verder.

Geschreven door Jajo.op.reis