Het Gisteren zijn we naar het hooggebergte gereden. Voor een mooi uitzicht zijn we over een landweggetje naar parkeerplaats Pargolle gereden. Het was de moeite van het omrijden waard, zowel de route als het uitzicht. Na Oloron-Sainte-Marie zijn we weer naar het zuiden afgedraaid. We reden door de Vallee d’Ossau langs de rivier de Gave d’Ossau. We zijn gestopt bij stuwmeer Lac de Gastet. De Gave d’Ossau heeft meerdere stuwmeren. Het was druk bij dit meer, er werden verschillende activiteiten aangeboden.
Tot Laruns was de weg door het dal redelijk vlak. Daarna kwamen we op een steile bergweg naar de Col de Pourtalet. Deze pasweg had veel haarspeldbochten. Ons doel was Lac de Fabrèges, 10 kilometer voor de Col de Pourtalet. Dit stuwmeer ligt op een hoogte van 1241 meter. Het is een langgerekt meer en de camperplaats ligt aan de andere kant. Dat betekende dat we eerst om het meer heen moesten rijden. We hadden mooie foto’s van het meer gezien, maar nu stond er geen water meer in. In de nazomer wordt het meer geleegd om opvangruimte voor het smeltwater van de sneeuw in de winter te creëren. Het stuwmeer ligt bij het wintersportgebied d’Artouste. Ook in de zomer is dit gebied in trek, vanwege de wandel- en klimmogelijkheden, maar vooral vanwege de Train d’Artouste. Dat is ook de reden dat wij naar Artouste zijn gereden.
We hebben vannacht overnacht op de camperplaats Aire de Camping-car d’Artouste, een parkeerplaats aan het stuwmeer. De CP ligt vlakbij een klein centrum met hotels en winkeltjes en de gondellift. Vanmorgen zijn we met de gondellift naar het stationnetje van de Petit Train d’Artouste, hoog in de bergen, gegaan. De trein gaat over een voormalig werk(smal)spoorlijntje dat is aangelegd voor de bouw van het stuwmeer Lac d’Artouste bij de Pic de la Sagette. Nadat de bouw rond de dertiger jaren was voltooid is het lijntje in exploitatie genomen voor de toeristen. Le Train d’Artouste rijdt over de hoogstgelegen spoorlijn in Europa. De ongeveer 50 minuten durende rit is spectaculair: hoog boven het dal rijdt het treintje op een merendeels uitgehakte richel naar Lac d’Artouste, het hoogst gelegen stuwmeer van Europa (1997 meter). Vanuit de open trein was het uitzicht op de ruige natuur van de Pyreneeën inderdaad fantastisch. Onderweg kwam er verschillende keren een helikopter overvliegen om een pakket af te leveren. Het pakket hing aan een touw onder de helikopter.
Na de treinrit hadden we 1.50 uur vrije tijd om bij Lac d’Artouste door te brengen. Op het gekochte ticket stond zowel de vertrektijd vanaf het beginpunt als de vertrektijd voor de terugreis. Bij het eindpunt werden de banken van de trein omgekanteld, de machinist reed de lokomotief over parallel gelegen rails naar de andere kant en de trein was klaar om terug te rijden. Vanaf het eindpunt was het een kwartier lopen/klimmen naar het stuwmeer. Het was een mooie wandeling. We hebben op een beschut plekje geluncht. Ook de terugreis met de Petit Train was mooi. We zagen de berghellingen nu van de andere kant. Ook zagen we onderweg een grote marmot toen de trein even gestopt was omdat de machinist de wissel moest omzetten. Toen we weer bij de gondellift waren, kregen we een storm-alert voor de Pyreneeën op onze mobiel, er werd storm met onweer verwacht aan het eind van de middag. Meer dan een paar donkere wolken hebben we toen niet gezien.
Vanaf de camperplaats zijn we naar camping Municipal Monplaisir in Gėre-Bélesten gegaan. Een rit van 25 kilometer, eerst weer over de bergweg terug naar Laruns en nog 5 kilometer verder naar de camping. Het is inmiddels tien uur en nu horen we af en toe de donder. Het was vanmiddag wel afgekoeld, geen 30° meer.

Geschreven door Jajo.op.reis