Vanaf de overnachtingsplek zijn we de E75 weer opgereden. Het was een mooie brede weg door de bossen afgewisseld met meren. Af en toe was er een tegenligger, vaak een toerist met een camper. We konden lekker doorrijden. In Finland mag op snelwegen 100 km per uur worden gereden. In Noorwegen was het hoofdzakelijk 80 en af en toe een keer 90 km per uur.
Onze eerste stop was in Tankavaara. Na de sluiting van de goudmijn omdat deze niet meer rendabel was, is Gold Village met Wild West uitstraling gebouwd als toeristische attractie. Ook is er het Goudzoekers museum. We hebben er even rondgekeken. Er was geen goudkoorts te bespeuren. Het was erg rustig, daarom zijn we meteen weer verder gegaan.
De tweede stop was in het Nationaal Park Pyhä-Luoston bij de Amethistmijn Korpinkutsu. Vanaf de parkeerplaats was het 2,5 kilometer wandelen naar de mijn in Lampivaara. De mijn lag op een heuvel met een weids uitzicht over de 400 jaar oude bomen. De amethist was aan de oppervlakte te vinden. De amethist is ontstaan in een berg, maar deze is afgevlakt tijdens de ijstijd. We kregen eerst een rondleiding en mochten toen zelf gaan delven door een kuil te maken tussen de stenen en het zand weg te vegen. Met de hulp van onze gids hebben we een paar stukjes amethistkristal gevonden. Natuurlijk eindigde de rondleiding in het winkeltje waar grotere amethistkristallen en sieraden te koop waren.
Toen we onze weg vervolgden, reden we opeens achter 4 huizen. Het was een vreemd gezicht. Hier zijn geen viaducten, dus de hoogte van de lading van een vrachtwagen is geen probleem. Op een plek hing rechts een te lage kabel. Het verkeer op de linkerweghelft werd stilgezet en de colonne week uit naar links. We merken dat Finnen evenals Noren zeer beleefd zijn in het verkeer, ze wachten rustig tot ze verder kunnen.
We zijn gestopt op Camping Korvalan Kestikievari in Korvala. Vanuit de camper hebben we een prachtig uitzicht op het meertje.

Geschreven door Jajo.op.reis