Gisteren hebben we vanuit Mairena nog een aantal kilometers de smalle bergweg gevolgd. Daarna zijn we afgedraaid naar het zuiden, naar Nijar. Ons brood was op en daar was een supermarkt. We zijn westwaarts verder gereden over een meer zuidelijke weg dan de smalle bergweg. Deze weg was breder en kende minder hoogteverschillen.
De Sierra Nevada is een nog vrij jong gebergte. Ongeveer zes miljoen jaar geleden is de Sierra ontstaan door bewegingen in tectonische platen tegen het Spaanse schiereiland. Sierra Nevada betekent besneeuwde bergketen, op de hoogste toppen ligt op dit moment sneeuw. De bergketens liggen van oost naar west. Vandaar dat er meer wegen van oost naar west gaan dan van noord naar zuid. De noordelijke berghellingen zijn veel groener dan de zuidelijke.
Na een uurtje rijden kwamen we een muur van beschilderde rotsblokken tegen. De kunstenaar was bezig met het laatste deel. Hij vertelde dat hij een slang aan het schilderen was. De muur was van ver te zien. We reden op 675 meter hoogte.
Verderop kwamen we bij een stuwmeer. We hadden de Guadalfeo al een paar keer gezien als een smal riviertje. Bij het stuwmeer wilden we naar het noorden afdraaien. Om van weg A346 op de A44 noordwaarts te komen reden we eerst zuidwaarts langs het meer over een kronkelweg. Daarna ging het noordwaarts op de A44 over een mooie rechte weg met veel viaducten en bruggen.
We zijn doorgereden naar het dorpje Monachil, aan de westkant van de Sierra. Monachil is bekend van het wintersport gebied Sierra Nevada en van de kloof Los Cahorros. Gisteren hebben we door het dorpje gewandeld en zagen we een restaurant met een terras aan het riviertje Monachil. We besloten om daar ‘s avonds te gaan eten. We hebben op de parkeerplaats overnacht.
Vanmorgen was het tijd voor huishoudelijke activiteiten, daarom zijn we naar camping Ruta del Purche gereden, 6 kilometer bergopwaarts. Camperservice-plekken zijn schaars in dit deel van Spanje, vandaar dat we een camping nodig hadden. Na de huishoudelijke beslommeringen hebben we vanmiddag de omgeving verkend. Eerst hebben we een wandelpad aan de ene kant van de weg gevolgd, daarna aan de andere kant. We kwamen bij veel mooie uitzichtpunten. Dit keer moesten we meer opletten voor koeienvlaaien dan voor losliggende stenen. Er liepen runderen los door het gebied.
Vanaf een bergtop kregen we een goed beeld van een afgraving. Ook zagen we veel struiken met gele bloemen en bloeiende fruitbomen. Onze wandeling eindigde bij een ruïne van een huis. We hebben al vaker restanten van huizen gezien. Het gedeelte dat nog rechtop staat, wordt niet opgeruimd. Ook zagen we verschillende keren de besneeuwde top van Pico Veleta, 3394 meter hoog.
De rest van de middag hebben we buiten gezeten bij de camper. Er kwam nog een rund langs op de camping, maar het dier werd door de campinghond weggejaagd. Vanavond eten we in het restaurant tegenover de camping. We werden daar vanochtend zeer vriendelijk ontvangen, toen we ons gingen aanmelden voor de camping. Morgen gaan we nog een keer terug naar Monachil.

Geschreven door Jajo.op.reis