Vrijdagmorgen zijn we in een uurtje naar Muros gereden om het laatste stuk langs de Rias Baixos te volgen. Vanaf Santiago de Compostella reden we eerst 40 kilometer dezelfde weg terug. Bij Noia gingen we de andere kant op. Het havenplaatsje Muros ligt aan de Ria de Noia en Muros, de noordelijkste ria en aan de voet van de Monte Louro. We zijn meteen doorgereden naar camping A Vouga in Louro, 3 kilometer voorbij Muros. Vanuit de camper keken we op het strand en de baai. ‘s Middags hebben we een strandwandeling gemaakt. Er waren drie surfers aan het wingfoilen op een kleine surfplank met een foil eronder en een opblaasbare wing die ze vasthielden in hun handen. Het leek alsof ze over het water zweefden.
Zaterdag zijn we naar Muros gefietst. Toen we er vrijdag doorheen reden, was het erg druk vanwege de markt. Zaterdagochtend was het plaatsje erg rustig en verlaten. Muros is een leuk plaatsje, een plein, winkeltjes, restaurantjes en een kleine kerk, in vergelijking met alle kerken die we gezien hebben. De kerk Santa María do Campo was bereikbaar via een hoge trap of over de weg, maar dat was om en de weg liep ook omhoog. We zijn via de trap gegaan. Toen we teruggingen naar de camping scheen in Muros de zon, maar toen we de bocht omgingen langs Monte Louro was het bewolkt en nevelig. We zagen meteen veel minder. Gelukkig kwam later de zon weer achter de wolken vandaan.
Om te lunchen zijn we naar restaurant Galego Enxebre in Louro gelopen. Vanaf de camping ging er een loopbrug naar Louro. We hebben weer inktvis gegeten. In Portugal en Spanje wordt inktvis op verschillende manieren bereid. Ook dit keer was het weer heerlijk! Na de lunch zijn we over het strand weer terug gelopen, de laatste wandeling over het strand bij de camping. Rond zes uur hing er bewolking rond de Monte Louro. De bewolking bleef rond de Monte hangen.Vanmorgen was het overal mistig, we konden het strand nog zien, maar verder niets.
Na een paar dagen luieren zijn we vanochtend vertrokken naar de Costa da Morte. Deze ruige kust ligt tussen Muros en A Coruña en dankt zijn naam aan de vele schipbreuken. Het is de noordwestelijke punt van Galicië. Deze regio staat bekend om een herfst die begint in augustus en eindigt in juli, veel mist, regen en wind. Maar er zijn ook mooie dagen. Vandaag was er mist, maar later op de dag brak de zon door.
We zijn eerst naar Boca do Rio aan het 6 km lange zandstrand Playa Carnota, een Natura 2000-gebied, gegaan. Vlakbij Boca was een onverharde camperplaats zonder voorzieningen, maar prachtig gelegen. Playa de Boca do Rio ligt aan een lagune. Helaas was het eb en lag de lagune grotendeels droog. Aan het zand was te zien hoe ver het water bij vloed kwam. Ondanks de mist was het een erg mooie duingebied.
De volgende stop was Cabo Fisterra, ook wel Finis Terrae, het einde van de wereld, genoemd. Behalve het uitzicht is er niets te beleven, maar net als veel andere toeristen, wilden wij er ook zijn geweest. Er stonden verschillende touringcars op de top van de kaap. Het deed ons denken aan de Noordkaap, daar kwamen ‘s avonds veel touringcars met toeristen om de zon niet onder te zien gaan. Toen was er door de weersomstandigheden niets te zien en vandaag was er door de mist op Cabo Fisterra ook geen uitzicht. Toen de zon een beetje doorbrak, was de oceaan aan de voet van de kaap even te zien. Op de Cabo Fisterra was ook een Stempelpost voor de Camino Santiago de Compostella. Veel pelgrims gingen ook naar de Cabo. Op de top stond een groot kruis. Het was leuk om even over de rotsen te wandelen. We zijn er geweest!
Vanaf Cabo Fisterra zijn we naar Muxia gegaan. Aan het uiteinde van de kaap daar staat de kerk Virxe da Barca, nabij rotsstenen. Volgens de legende waren de stenen onderdeel van de stenen boot waarmee de maagd Maria aan Santiago verscheen tijdens een dipje in de evangelisatie van Spanje. Deze symboliek trekt veel pelgrims die de Camino hebben voltooid, er was inderdaad weer een stempelpost. Volgens Keltische overlevering hebben enkele stenen magische eigenschappen. De kerk was niet open voor bezichtiging, maar door het hekwerk in de deur konden we wel naar binnen kijken.
Van Muxia zijn we naar het binnenland gereden naar de snelweg naar A Coruña. Rond vijf uur waren we op camperplaats Polbo A Coruña aan de baai. Een mooie plek aan een rustige weg met fietspad naar de stad. Aan het water staat een grote Octopus-bank. We zien aan de overkant A Coruña liggen. Vanavond werden we getrakteerd op een mooie zonsondergang.

Geschreven door Jajo.op.reis