Gistermorgen zijn we bijtijds vertrokken naar de vulkaan de Etna. Het was slechts 41 kilometer vanuit Catania, maar we hebben er meer dan een uur over gedaan. In Catania was het erg druk, op de snelweg was een file en daarna gingen we bergopwaarts. Het was een mooie route met veel haarspeldbochten. We zagen onderweg al de verwoestingen die lavastromen kunnen aanrichten. Om 10 uur waren we op de parkeerplaats aan de zuidkant van de Etna. Hiervandaan ging de Funivia dell’Etna, de kabelbaan, verder richting de top van de Etna.
De Etna is met bijna 3300 meter de hoogste actieve vulkaan van Europa. Kleine erupties en aardbevingen zijn een niet verontrustend verschijnsel. De eerste bekende uitbarsting vond plaats in 475 v.Chr. De grootste was in 1669, waarbij Catania bijna geheel werd verwoest en de kustlijn een paar honderd meter opschoof. De laatste grote uitbarsting was eind 2002 aan de noord- en oostzijde. Ook in februari 2021 was er nog een eruptie. De Etna staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
De parkeerplaats ligt op 2000 meter hoogte. We zijn met de Funivia naar 2500 meter gegaan. Het was nog vrij rustig, we hoefden niet te wachten bij de kabelbaan. Op de parkeerplaats voelden we de kou al. Bovendien kwam er mist opzetten. Er stond een stevige koude wind. Boven op de Etna was het nog kouder, slechts 3°, hebben we gehoord. De mist viel mee, er was bewolking, maar de zon liet zich ook regelmatig zien. In de luwte viel het mee, maar in de wind niet. We hebben een stukje gewandeld richting een krater over een sneeuwvrij gemaakt lavapad, maar dat viel niet mee, het pad was glibberig en de harde wind was koud. Na een halfuurtje zijn we teruggegaan naar het restaurant bij de Funivia. Na een kop koffie zijn we naar beneden gegaan met de kabelbaan. Het was ondanks de kou een bijzondere ervaring. Ook het contrast van de witte sneeuw en de zwarte lava was apart.
Om 12 uur waren we weer op de parkeerplaats. Deze stond toen vol, toen we aankwamen was het grote terrein nog grotendeels leeg. Het was toegestaan om te overnachten op de parkeerplaats, maar dat vonden we te koud en het was inmiddels behoorlijk mistig. We zijn dezelfde weg teruggereden. Toen we weer bij de kust waren, was het 24°, dat vonden we toch een stuk aangenamer. We zijn verder gereden naar Camperplaats Ippocamper bij Syracuse.
Vanmorgen zijn we met de shuttlebus van de camperplaats naar Syracuse Ortigia gegaan. Salvo, de campingbaas, stopte bij de brug naar Ortigia bij een kiosk die rondvaarten aanbood. Hij zwaaide en toeterde naar de kioskmedewerker en zei tegen ons dat we korting kregen als we bij deze kiosk een rondvaart gingen boeken. Het leek ons een goed plan om rond Ortiga te varen. Maar eerst zijn we Ortigia gaan verkennen. Ortigia, dat zich verheft boven de Ionische Zee, is het historische deel van Syracuse en is met een paar bruggen verbonden met het andere deel van de stad. Syracuse werd in 734 v.Chr. gesticht en was een rijke Griekse kolonie. De stad verwelkomde verschillende dichters en ook Plato en Archimedes. Op Piazza Archimede was de mooie Fontana di Diana te zien. Vlakbij de brug Ponte Umberto I zagen we de overblijfselen van Tempio di Apollo. Veel was er niet meer over van deze eerste Dorische tempel op Sicilië.
Piazza del Duomo is een mooi plein met prachtige gebouwen er omheen. De Cattedrale was eerst een Griekse tempel. Deze is geïntegreerd in een christelijk gebouw die door de Noormannen, de latere overheersers van Syracuse, werd gebruikt. De voorgevel werd gesloopt door de grote aardbeving van 1693 en in barokstijl opnieuw gebouwd. Het was een mooie kerk. We zijn door de mooie straatjes in Ortigia teruggelopen naar de brug voor de rondvaart.
Met een kleine boot voeren we eerst langs de kust met veel grotten. De schipper voer een paar grotten een stukje in. De laatste, le Grotte Marine, was de mooiste. Er waren veel kleine boten, omdat er maar één in de grot paste, lag er een file van bootjes bij de laatste grot. Na de grotten maakte de schipper een rondje om Ortigia. Om bij de ligplaats te komen, gingen we onder Ponte Umberto I door. Deze brug is zo laag dat de schipper eerst de zonneluifel plat legde en vervolgens moest iedereen aan boord bukken.
Na de rondvaart hebben we Ortigia verlaten en zijn we naar Neapolis, het andere deel van Syracuse, op het vasteland gewandeld. We kwamen langs Santuario Madonna delle Lacrime. In 1953 begon een Mariabeeld plots echt te huilen. Het mirakel leidde tot de bouw van deze vreemde kerk in beton. De basiliek is in 1994 ingewijd.
Ons volgend doel was Parco Archeologico dei Neapolis. De locatie van dit park is ontstaan doordat in de steengroeven door de eeuwen heen bouwmateriaal voor de stad is uitgehakt. Daardoor zijn talloze grotten ontstaan. Het ‘Oor van Dionysius’ is een door erosie ontstane spleet in de rotswand. In de oudheid deed deze grot dienst als gevangenis, omdat de akoestiek zo goed was dat de gesprekken tussen de gevangenen af te luisteren waren. Ook is in het park het grootste Teatro Greco van Sicilië met 16.000 zitplaatsen. Het theater verkeert in zo’n slechte staat dat bezoekers het alleen van boven of vanaf de zijkant mogen bezichtigen. Ook zijn grote delen vervangen of beschermd door nieuwe banken. Het was een mooi park om te bezichtigen.
Voor de camperplaats ligt een Centro Commerciale, een groot winkelcentrum. We zijn daar nog even gaan shoppen.

Geschreven door Jajo.op.reis