Maandagochtend zijn we over de rondweg van Napels naar Ercolano gegaan. Ercolano ligt vlakbij de vulkaan Vesuvius ten zuid oosten van Napels.We zijn op Agricamping Stone Vesuvio, aan de toegangsweg naar de Vesuvio. Herculaneum, zoals Ercolano in de Romeinse tijd heette, was destijds een toevluchtsoord aan de zee voor de elite. Veel rijke Romeinen hadden er een mooie villa met een tuin met zeezicht. Tijdens de eruptie van de Vesuvius in het jaar 79 n.Chr. is het plaatsje net als Pompei bedolven onder een 16 meter dikke laag van vulkanische as en puimsteen. Hierdoor zijn unieke dingen bewaard gebleven. In 1709 is het oude Romeinse stadje weer ontdekt tijdens het boren van een waterput. De reguliere opgraving is gestart in 1738, slechts een deel is opgegraven. Nu ligt de nadruk vooral op het behoud van de opgraving.
Herculaneum is nu een archeologisch park, Scavi di Ercolano. Er komen veel bezoekers om het oude stadje te bezichtigen. Vanaf de camping was het een halfuurtje lopen naar de Scavi, de opgraving. Door de toegangspoort liepen we Herculaneum in. We zagen de opgravingen eerst van boven, de ingang van de Scavi lag lager. Het was bijzonder om in een oud Romeins stadje te wandelen. De straten en villa’s waren goed te herkennen. In verschillende huizen waren mooie muurschilderingen, ook lagen er soms nog originele tegels op de vloer. Op sommige fresco’s hing een lijst met een glasplaat, het was alsof er een schilderij hing. Door de glasplaat waren de details beter zichtbaar.
Vandaag zijn we naar de vulkaan Vesuvius geweest. We waren van plan om vanmorgen al te gaan, maar door miscommunicatie met de eigenaar van de camping, zijn we vanmiddag gegaan. Een pendelbusje kwam ons ophalen bij de camping en bracht ons naar Parco Nazionale del Vesuvio om de krater te bekijken. De Vesuvius is een actieve vulkaan met een doorsnede van 8 kilometer en een hoogte van 1281 meter. De laatste uitbarsting was in 1944.
Het busje bracht ons in een halfuurtje naar de laatste parkeerplaats voor de top. Vanaf daar moesten we het laatste stuk naar de krater lopen. Het was een steile klim over een onverhard pad met af en toe een trap. Er kwam steeds meer bewolking. Op het laatst liepen we in de wolken. De krater konden we zien, maar de omgeving niet. Gelukkig brak later de zon weer een beetje door. Het was mogelijk om een stuk langs de krater te lopen. Er omheen stonden overal hekken, we konden dus niet even over de rand gaan kijken. Toen we uit het pendelbusje stapten, kregen we meteen de vertrektijd van de bus. De tijd was voldoende om rustig naar boven te lopen, wat rond te kijken en foto’s te maken. De Vesuvius bestaat uit een afwisseling van lagen as en lava, dat was te zien in de krater. Op één plek aan de zijkant kwam er wat rook uit de vulkaan. Het was een mooie wandeling en we weten nu hoe Italianen over een bergweg rijden. Omdat we als laatsten door het busje waren opgehaald, zaten we voorin. De weg naar het park had veel haarspeldbochten. Voor een onoverzichtelijke bocht claxonneerde de chauffeur een paar keer en als er geen antwoord kwam van een tegenligger, dan hoefde hij niet af te remmen. De chauffeur moest wel een keer achteruit vanwege touringcars die soms de hele weg nodig hadden om de bocht te kunnen maken. Het was een komen en gaan van taxibusjes en touringcars.
Vanavond hebben we gegeten bij Francesca, de dochter van de campingbaas. Ze heeft een B&B en kookt ook voor gasten van de camping. We werden opgehaald en waren blij verrast toen we bij de mooie plek van de B&B aankwamen. Ercolano ziet er grauw en oud uit, maar de boerderij van de familie op een heuvel aan de rand van de stad was een grote groene oase. De tuin was prachtig. Voor het diner waren alleen biologische streekproducten gebruikt. Er waren ook twee Italiaanse gasten van de camping. Vanwege de wind kregen we een tafel op een beschutte plek met een terrasverwarmer. We hebben gezellig met de Italianen gepraat onder het eten. Na een glaasje limoncello werden we weer teruggebracht naar de camping. Het was een leuke avond.

Geschreven door Jajo.op.reis