Het is altijd wat, als je te laat boekt zijn verre vluchten vaak superduur. Als je op tijd boekt, kan zomaar je vlucht nog wijzigen. Mijn vlucht uit Doha was dus een uur of 7 later. Dat is jammer omdat ik natuurlijk heel lang op DOHA zat, al heb ik prima wat geslapen in die capsule, maar dan had ik nog een hele dag in Delhi gehad en nu was ik pas tegen 16;00 uur in het hotel. Eindelijk lekker even opgefrist, net toen ik het ging opgeven dat het water nog meer dan lauwwarm zou worden, kreeg ik ineens meer water en warm, maar toe had ik de poging om maar even lekker in bad te gaan liggen alweer opgegeven en de laag koud water erin al weg laten lopen. Aziatische badkamers, het is zelden perfect, inmiddels kennen we al heel wat kraansystemen, maar hier was weer een uitdaging om de wc door te kunnen spoelen. Waar zit dat ding? Ok aan de voorkant van het wastafelmeubel.

Maar lekker even alle zweet eraf. Ik ga nu de extra laag die ik nodig heb in Bhutan (het is hier nu zo rond 1800 uur nog 25 graden) en met mijn zware rugzak met camera's en laptopje enz zweet ik me verloren. Morgen als ik rond 06:30 uur aankom in Paro, is het rond de 3 graden. Foto's moeten jullie dus nog even op wachten, vandaag geen tijd meer dus om nog even het centrum in te gaan en me onder te dompelen in de gekte van New Delhi. Een volgende keer maar als ik weer in Delhi kom. Komende zomer gaan Adrie en ik (op zijn verzoek!) nog weer een keer naar India, vorig voorjaar is het hem zo goed bevallen dat het lijkt of ook hij de koorts te pakken heeft, maar dan gaan we naar het zuiden en vliegen we niet via Delhi).

Vrinda appte net dat ze helaas, Indiase tijd, een half uur te laat is. Dus ik kan nog wat aan mijn verslag doen. Het is ook spitsuur natuurlijk. Ze is een week jonger dan mijn dochter en ik ontmoette haar omder 2012 in Ladakh, in Kaza in de Spiti vallei op 4000 m hoogte. Ons groepje had allemaal wat last van de hoogte. Desondanks raakte ik in contact met een groep jonge architectuurstudenten en we hadden zo'n leuk contact dat we gegevens uitwisselden en elkaar met vlagen uitgebreid mailen, maar ook hebben Adrie en ik haar ontmoet toen we in 2016 naar Rajastan gingen en daarna is ze nog eens een paar dagen bij ons geweest met een studiegenootje toen ze een master deed in Milaan. Ze heeft mooie projecten en ik ben heel benieuwd hoe het nu met haar gaat.

We hebben een heerlijke avond gehad, superlekker eten en veel bijgepraat, zeer bijzondere projecten. Tips voor als ik met Adrie in Pondicherry ben in juli, dus dat is heel leuk. Nu nog kijken of ik 2 uurtjes kan slapen voordat ik weer naar de luchthaven ga.

Geschreven door Jacquelijne.opreis