Tja, het laatste was nog even de vraag. Ons zo vlot aangevraagde e-groepsvisum voor China zou 10 dagen voor vertek in ons bezit zijn. Maar niets hoor... blijkt dat het toch wel al verzonden had moeten zijn. Na dagen in spanning komt er een track & trace nummer van Fedex. De beloofde levering op afgelopen vrijdag bleef in het systeem staan, maar er gebeurde niets. Volgens Fedex waren de documenten binnen 2 dagen van Changhai in Europa, maar hebben ze eindeloos tussen Frankrijk en België heen en weer gereisd. Ondertussen hadden we wel al een kopie per e-mail, maar niet het felbegeerde origineel. Ik zag ons al op Chengdu staan tussen rijen douanemannetjes in grijs pak met overmaats hoofddeksel (wellicht om hun doorgaans geringe lengte te compenseren..of om wat meewind te creëren op de fiets, ach welnee, welke Chinees fietst er tegenwoordig nog?.) eindeloos ondervraagd worden in een communistisch kantoortje, of gewoon zonder pardon teruggestuurd? Zou het helpen wat eurobiljetten tussen het paspoort te stoppen? Volgens mij zijn ze in China toch ook wel redelijk corrupt? Dan kregen we vanochtend vroeg bericht dat er morgen geleverd zou worden voor 1200 uur. Ik was er niet gerust op en ja hoor. Om half 10 krijg ik een mail dat het vandaag geleverd wordt voor 1200 uur. Dan rijdt een Hyundai i20 best hard...en ik was bijna de bebaarde bezorger om zijn nek gevlogen, maar hij was duidelijk islamiet en dan doe je dat niet. Een kwartier later thuis en een uur later in het gelukkige bezit van....
Nu de laatste hobbel: ik heb afgelopen weekend de oplader van mijn reislaptopje laten liggen in ons huisje in Limburg. Zekerheidshalve heb ik maar bij twee bedrijven er een besteld. Als het goed is, is dat hekel punt morgen ook opgelost, want waar ben ik zonder mijn "reis-extensie". ? Het zit aan mij vastgeplakt onderweg in de auto, bus of taxi. Rondkijken en onderwijl maar schrijven.. 's avonds in het hotel, 's nachts als ik niet slaap (en dat is nogal eens)..en nog meer schrijven. Jullie moeten vakantie nemen om alles te kunnen lezen.

Nog nooit was ik zo laat klaar met alle voorbereiding, nou ja. eerlijkheid gebied me te vermelden dat ik toen ik 12 jaar terug met Charlotte (toen 12) en Frank (13) naar Thailand ging ik de avond tevoren tot 1900 uur contractbespreking had. Mijn contract liep tijdens mijn vakantie af, dus dat moest geregeld. Thuis gekomen en gekookt, moest nog alles ingepakt en om 05.00 uur zou de taxi klaarstaan. Ik had ook geen idee van wat we gingen zien. 3 x de route doorgelezen en een boekje gekocht leek me wel genoeg. De dame aan de incheckbalie was ook zo onvoorbereid en labelde onze bagage naar Bangkok en niet door naar Chiang Mai waar we heen moesten. Daar kwam ik onderweg achter en we hadden maar anderhalf uur in Bangkok om over te stappen, dus dat ging hem niet worden. Op miraculeuze wijze werd onze bagage eruit gehaald bij de overstap in Frankfurt en overgelabeld. Wij waren overigens niet fatsoenlijk overgelabeld want bij aankomst in Bangkok kwam ik er niet uit. Maar meer mensen hadden hetzelfde probleem en langzamerhand vormde onze groep van 11 pubers en 11 grote pubers zich. Enkele vaders (Natuurlijk altijd vaders, maar die hadden wij niet voorzien), gingen op onderzoek en kwamen erachter dat we met de bus dwars door Bangkok naar de andere luchthaven moesten. Een van deze helden was Evert. Evert heeft het altijd allemaal voor elkaar. Dat blijkt. Het jaar erop dat we met Evert en Marijke en kids weer samen optrokken naar India had Evert daar ook alles in het snotje. Geen wonder dat ik 4 jaar geleden met Evert en Marijke naar Vietnam en Cambodja ging, er op Schiphol achter kwam dat ik niet eens een vluchtschema bij me had. Ik had Evert toch??

Nu een slordige 20 reizen buiten Europa verder, gaat het heel anders. Ook dit jaar heb ik weer zelf een reisgids gemaakt omdat onze route en de plaatsen die we bezoeken niet in de gidsen staan.

Maar waarom weer China? China is weird. Als kleuter wilde ik al naar China, want daar hadden de mannen vlechtjes en zo'n raar hoedje. Later zag ik onwezenlijke zwart-wit-films uit de communistische tijd met eindeloze rijen kinderen in het gelid in allerlei parades voor de Grote Roerganger Mao. Het intrigeerde me. Het Chinese schrift. De Muur (is nu natuurlijk the Great Chinese firewall waar als het goed in PIndat doorheen moet komen). Met Peter ging ik in 2008 in de aanloop van de Olympische Spelen naar Beijing. in Beijing was veel censuur vanwege de spelen en nagenoeg alle oude Hutongs (volksbuurten ) werden afgebroken. Gelukkig kwamen we in aanraking met een fotograaf die juist deze hutongs had gedocumenteerd en daar hebben we heel wat werk van aangeschaft. Een prachtig tijdsdocument.. Ik wilde meer. Een aantal jaren zocht ik een groepsreis naar China, maar dan naar het platteland en niet met eerst 5 dagen Beijing. Met DimSumreizen maakte ik 6 jaar geleden met een kleine groep mensen een festivalreis naar Ghuizhou, Zuid-Oost China. Bergvolkeren. Plaatsen waar amper westerse toeristen komen. Ik wilde terug. Ook al heeft China vanwege die Roerganger, die beter dekzwabberaar had kunnen worden met zijn culturele revolutie zoveel verwoest, cultuur, maar ook mensenlevens en idealen. Het is een heel harde tijd geweest. En nog is er in China een onmetelijke armoe en een steeds groter groeiende groep miljonairs. Die tegenstellingen en cultuur maken me nieuwsgierig. We hebben afgelopen jaar ook zeer genoten van de vpro afleveringen van: Langs de rivier de Yanghtse (aanrader voor Uitzending gemist).

Maar ik wilde OOK terug naar het Tibetaans gebied. 5 jaar geleden was ik in Spiti en Lahaul vallei en Ladakh in mijn meer dan geliefde India. Het uiterste noorden van India, Himalaya en beter bekend als klein Tibet. In ons kleine reisgezelschap waren er mensen die ook Tibet hadden bezocht, maar daar hebben dus de Chinezen huisgehouden. Klein Tibet was veel oorspronkelijker vonden zij. We zullen nu minder echt eeuwenoude kloosters zien, maar in Sichuan is de Tibetaanse cultuur nog zeer levendig. Het Tibetaans Boeddhisme dat natuurlijk een verhaal op zichzelf vormt. De eeuwig studerende monniken en de Boeddhisten die amper kunnen lezen en schrijven en leven vanuit een traditie en eigenlijk amper weten what de Boeddhistische leer inhoudt (dan ben ik gelukkig in goed gezelschap).
Samen met Eric van Passaatreizen zijn we maanden bezig geweest om bij te schaven aan de route. Soms werden dorpen ineens "gesloten" voor toeristen, of werden prachtige oorspronkelijke oude houten dorpen platgegooid om er een pretpark te bouwen. Daar hoeven we niet heen. Of was er geen contact met de agent aldaar omdat ze ingesneeuwd waren. Het belooft een heel bijzondere reis te worden. De Himalaya is prachtig, de cultuur en alle kloosters zeer de moeite waard, Litang horserace festival ( https://tibetantrekking.com/tours/litang-horse-racing-festival ) spannend en als toetje de enorme 50 m hoge Boeddha in Leshan en de uitzonderlijke rock-carvings in Dazu. Hopelijk blijven we deze keer grotendeels gespaard van hoogteziekte (we stijgen 4000 m in 3 dagen en dat is veel te veel, daar zie ik wel tegenop). En verder:

WE HEBBEN ER ZIN IN !!!!

Geschreven door Jacquelijne.opreis