We moesten weer eens Allejezus vroeg op, net nu ik een beetje van mijn jetleg afraak en dus gaat de wekker om 06.15. Adrie is natuurlijk gelijk fris, maar zodra die om half 9 s avonds in bed gaat lezen, ligt die te ronken, dus die had zijn uurtjes wel al gehad. Voor mij voelt het midden in de nacht.
Het bewolkt en we rijden nog weer de bergen in, het uitzicht is mooi, maar verder wordt het zo’n dagje waarvan ik denk, ik geloof niet dat we de bedoeling hebben gesnapt en we waren ook weer heerlijk op het verkeerde moment overal.
Om kort te gaan: we moesten landbouwprojecten gaan bezoeken die door de koning zijn gesinstigneerd (lees: door de overheid gesubsidieerd) om meer kennis bij te brengen en in het kader van werkverschaffing ivm verbod op opiumteelt.

Bij het eerste project zijn er eigenlijk geen studenten, want die zijn geloof ik naar de kerk (ook hier vonden de missionarissen het nodig zieltjes te winnen) , wel zijn er wat info borden en zijn er een paar boeren bezig op een veld met planten waarvan niemand kon vertellen wat het was. Er staan wat veldjes met sla en meer zien we niet, behalve een longnekmevrouw. Die erg vriendelijk is en die we op de foto mogen zetten met haar ringen rond haar hals. Ze is 35 en iedere paar jaar komen er wat ringen bij (in feite is het een spiraal) en wordt de net verder opgerekt. Het afdoen doet geen pijn, het weer er rond doen wel. Ook daar waar de ringen op het sleutelbeen aan de voorzijde zitten, knelt het en vanwege de warmte heeft ze er lapjes tussen, die ringen worden veel te heet. Ze vindt het wel jammer dat ze verder niet mooi is aangekleed, maar ik vind dit al heel leuk.

Binnen is natuurlijk een toeristenmarktje met dames in klederdracht. Aangezien wij de enigen zijn, zijn alle ogen op ons gericht en kan ik niet onopgemerkt en ongegeneerd foto’s maken. Ik wil wel wat kopen bij de longneck dame, en ik weet niet of dat hoedje nu bij haar vandaan kwam of van een andere oudere dame. Ok, wat foto’s maar jammer genoeg deed ze haar mondkapje niet af. Waarschijnlijk denken ze dat wij ze gaan besmetten, want wij hebben geen mondkapje op. Natuurlijk dromt dan gelijk iedereen om me heen want ze willen zo graag verkopen, snap ik wel, maar ik kan niet overal wat kopen. Onze gids koopt nog wat fruit en en zak gedroogde chilipepers voor thuis.

We rijden weer verder en ze hebben het goed onthouden, want ik had gevraagd ergens te stoppen waar ze nog met de hand rijst aan het planten waren en dat doen ze dus nu. Leuk, we maken wat foto’s en gaan weer verder naar een ander landbouwproject van de koning. Maar hier komen we kennelijk vast op het foute tijdstip. Het is een aantal kassen en wat gedoe buiten en er zou research plaatsvinden. Ik verheug me op de orchideeënkas, maar er staan alleen maar geraniums, verkeerd teruggesnoeid, want allemaal van die lange miezerige planten. De orchideeën bloeien geen van allen.

Uiteindelijk lunchen we daar (als enigen) en rijden we weer verder de bergen in, kennelijk om nog een dorp te zien waar een verdwaald regiment Chinezen heeft gezeten (zie ook verslag van eergister), maar het regent en we rijden dus gewoon door een dorp met veel Chinezen. Nou, dat hadden we best allemaal wel achterwege kunnen laten. Ik heb niet de indruk dat het allemaal erg bijzonder was.
Rond vieren zijn we in Chiang Mai in ons hotel, we zitten op de begane grond met voor ons wat koikarpers in het water, kijken op een terras onder de bomen en het zwembad. Daar duik ik dan maar eens in. Het water is meer dan lauw, maar toch lekker.

Nog steeds geen bericht van hoe en wat morgen met de fietstocht en kookworkshop. We vragen nog eens aan de receptie ( onze gids wist ook van niets en voor we afscheid van hem namen heeft hij nog naar de agent gebeld en ze zouden een bericht achterlaten).

Rond 1800 uur treffen we Marco bij onze kamer buiten op het terrasje en het is zo gezellig elkaar weer te ontmoeten. We kletsen na een uurtje op naar een restaurant. We vinden al snel een Sushibar en hebben het buitengewoon gezellig. Alleen zijn we stom genoeg vergeten om een foto te maken van ons drietjes. We troffen elkaar al eerder in Kuta in Bali, in Varanasi in India en nu weer hier.
Ik krijg een benauwd voorgevoel en bij aankomst in het hotel om 21.30 uur nog geen bericht en Adrie denkt dat het nog wel komt. Gezegend zijn de goedgelovigen van geest, maar het gaat echt niet meer gebeuren. Ik bel dus mooi het noodnummer van de agent en vertel met nogal duidelijke bewoordingen dat dit niet is zoals het hoort. Blijkt dus dat we bij aankomst in het hotel in Bangkok deze info hadden moeten krijgen. Het hotel is in gebreke gebleven, maar die koekenbakker van een gids ook. Het is niet meer dan gebruikelijk dat je bij aankomst alle info krijgt en wij hebben niets gehad. Vandaar dat veel voor ons dan ook een verrassing is.

We lezen ook dat we dus als we weer verder vertrekken om 0700 uur worden opgehaald, dus er volgen nog ettelijke appjes richting de agent, dat ik daar dus echt niet mee akkoord ga. 0800 uur is MEEEER dan vroeg genoeg, we hoeven niet naar de andere kant van Thailand te rijden en we hebben vakantie. Die Thai vinden het kennelijk leuk om midden in de nacht op te staan, nou, ik niet. Beetje pissed vanwege de slechte service links en rechts gaan we slapen. Morgen dus weer allejezus vroeg op want we moeten om 07:45 uur bij het vertrekpunt zijn voor een fietstochtje door Chiang Mai.

Geschreven door Jacquelijne.opreis