Aangezien we pas vanmiddag een activiteit hebben, gaan we vanochtend “luieren”. Wie mij goed kent, weet dat ik daar niet zo goed in ben. Zo maar niets doen… Om deze ochtend dus al luierend in de hangmat door te komen, struin ik hier de tijdschriftenbakken af op luier-literatuur. Ik vind een Linda en een Libelle in het Nederlands en ga helemaal op in de mode van 2020, welke kleur nagellak, wat de sociale items zijn en heb niet echt het idee dat ik de afgelopen paar jaar heel veel gemist heb. Maar het is allemaal makkelijk en voorspelbaar.
Het sapje bij het ontbijt was zowaar een keer lekker van mandarijnen die hier op het perceel groeien, dus na 3 koppen koffie (je kunt hier zelf koffie pakken) neem ik het lekker mee naar boven en die van Adrie erbij want dat is net een vetplant, makkelijk in de verzorging en nauwelijks water nodig. Stelt je zelden teleur.

We krijgen bericht van onze aannemer dat hij morgen wil komen om een boeiboord en het zink van een van de afdakjes te vervangen en dat kan alleen als het droog is en dat is het kennelijk nu. Wat regelen met een sleutel en als het goed is weer een bizarre lekkage verholpen. Soms droom ik daarvan. Het water komt in ons heerlijke huis uit begin vorige eeuw soms op de raarste plekken en op de raarste momenten tevoorschijn. Aan de andere kant is het water dan soms ook weer niet weg te krijgen, een oproepje in onze straatapp om een rioolveer (die van ons was weer eens zoek), levert de nodige reacties. Gelukkig zijn we hier in de straat niet de enigen met lekkage en/of verstoppingen in het de vooroorlogse riolering (als je daar al op aangesloten bent). Gedeelde smart is halve smart toch?

We komen deze ochtend ongeschonden door, Adrie is nog op vogeltjesjacht geweest in de tuin en fotografeert een groot aantal kleurrijke vogeltjes en rond een uur of twee stappen we in een oude Willy’s jeep voor onze koffie-tour. Een chauffeur, een gids en een vertaler. Tja, Engels is hier niet erg ingeburgerd en ze spreken zo rap Spaans dat we dat niet kunnen volgen, lezen gaat nog wel een beetje. We kijken op een kleine boerderij rond, en vervolgen onze weg naar een heel grote plantage, waar naast koffie ook allerlei citrusvruchten, bananen en bakbananen en ananas en voor ons onbekende vruchten worden geteeld.

Ik vind het reuze interessant en vraag de vertaler, die ook is opgegroeid op een koffiefarm, de hemd van het lijf. Zo vertelt hij idd dat koffie een diep wortelgestel heeft, waardoor andere gewassen (bijv. bananen of bonen) ertussen kunnen groeien. Waarom hier de koffie niet in de schaduw groeit en bij hem thuis wel (met schaduw betere smaak, maar hier bij deze grote plantage gaat men voor meer volume). Waar verder de smaak van de koffie door beïnvloed wordt. De waterhuishouding bijv. , waarom er Guama bomen worden geplant (ongeveer 1 op 100 koffie struiken), dit is erg interessant, want deze boom brengt stikstof in de grond. Wat de bedreigingen zijn, schimmels, beestjes, hoe daar mee wordt omgegaan. Maar ook zien we (en daar heb ik geen foto’s van) hoe ze dus ervoor zorgen dat de oogst verdubbeld wordt door 1-3 keer per jaar het blad weg te snoeien. En na 6 jaar de plant weer helemaal afzagen om te verjongen enz. enz. Arme Adrie, beetje beroepsdeformatie aan mijn kant wellicht.

Maar Adrie heeft het ook heel leuk en leerzaam gevonden gelukkig. Toen we bij de grote koffieboer kwamen die enorm veel land op heeft gekocht van buren en naast koffie dus ook grote citrus- ananas- en bananenplantages bezit, konden we ons hart ophalen aan allerlei fruit. De ananas aten we er met zout en limoensap. Heerlijk, je zou het niet bedenken.
We gingen daar zelf koffiebonen plukken. We troffen in daar ook de braka aan, een soort van mini-insectje wat heel veel schade kan veroorzaken. We zien “de kraamkamer” voor nieuwe planten en onze vertaler is superblij om een jonge plant van een voor hem onbekend ras mee te mogen nemen.

Nagenoeg alle boeren zijn hier aangesloten bij de nationale koffiefederatie waaraan ze leveren en die de verwerking doet. Deze koffieboer is zo groot dat hij dus de verwerking zelf doet. We krijgen uitleg over de gewassen en ongewassen manier van verwerken, fermenteren, roosteren, beoordelen enz. Ze zijn net bezig met een grote partij koffie die naar Rusland gaat. Ik zeg tegen mijn gids dat ze er maar wat slechte bonen tussen moeten steken, waarop hij in een onbedaarlijke lachstuip schiet. De wereld is maar klein blijkt toch weer.
Er groeit hier ook veel bamboe wat ook weer zijn nut heeft voor de waterhuishouding en wat je niet meer zomaar mag kappen. Het is wel oersterk als bouwmateriaal en beter aardbevingsbestendig dan steen. Mits…. Op de juiste manier geoogst: bij een wassende maan moet je ’s nachts onderaan gaten maken zodat het water eruit kan lopen, na een paar dagen kun je het dan afzagen. Hoogstwaarschijnlijk ook nog wel weer vergezeld van een dansje of andere rituele handeling.

Natuurlijk drinken we er nog een kop koffie en zien de bonen nog een keer in verschillende stadia. Onderweg nog even bij een hotel, dat van dezelfde eigenaar is als onze finca voor een soort van high tea, wat hier dus om 1700 uur een high koffie is, met weer zo’n platgeslagen gefrituurde bakbanaan wat ze je hier bij iedere maaltijd al geven, maar met een lekker prutje erop en met wat zout erbij is het wel ok.
Het was een leuke, leerzame middag, bestellen maar een lekker flesje wijn hier dat prima smaakt bij de spaghetti bolognese. Morgen verlaten we dit paradijsje weer en gaan we op weg naar Jardin (Gardien heet dat hier).

Geschreven door Jacquelijne.opreis