Heerlijk buiten bij het hotel gegeten en voorspoedig richting Kathmandu.
Ik moest wel een beetje lachen, want ze wilden om half 12 lunchen, maar haastten zich om te zeggen dat als ik later wilde lunchen, ze dan wel nog een keer zouden stoppen. Het werd me al rap duidelijk: ik herkende deze gelegenheid van mijn vorige reis met Shoestring, die net als DimSum werken met Royal Mountain Treks. Er stond nog een soortgelijke Hyundai Creta, deze bleek van een collega en de mannen gingen itt wat we normaal deden beneden. Ze krijgen er gratis eten als ze met klanten komen. Verdienmodel voor iedereen. Dus heb ik maar wat gegeten, want ik ben liever iets eerder in Kathmandu zodat ik nog langs Kirtipur zou kunnen zoals Akshay me had aangeboden. Kirtipur ligt aan de westzijde van Kathmandu, dus hoeven we eigenlijk niet erg voor om te rijden.

De weg was niet anders dan anders: veel putten en gaten, af een toe even fatsoenlijke weg. Inhalen op een manier die wij “snijden” zouden noemen, maar hier de norm is en vooral veel vrachtverkeer en bussen in allerlei soorten en maten. Wat ze wel allemaal gemeen hebben zijn de kreten op de achterkant: steevast Luxe…Airco (dan wel de duurzame versie: raampjes open), Wifi etc. Je mag blij zijn als ze überhaupt pechvrij op de plaats van bestemming komen. Akshay zegt dat hij zich toch al regelmatig heeft laten verleiden, maar dat slechts in een enkel geval, als je heel veel betaalt, dit klopt met wat het vehikel in werkelijkheid heeft te bieden.

De eindeloze zooi overal aan de kant van de weg, en dan heb ik het niet over het zwerfafval, wat zo uit de raampjes van de bussen wordt geknikkerd, maar joost mag weten wat allemaal. De eindeloze en uitzichtloze nerinkjes van ritsen zakjes chips of wat er voor door moet gaan, de immer stoffige flesjes cocacola (nog de ouderwetste flesjes), fanta en sprite (of de Nepalese versies ervan). Koekjes, luiers en grote emmers muurverf.

En waar je ook maar kijkt enorme billboard en reclame boven de winkeltjes voor bier, whisky en wodka als ware het een eerste levensbehoefte. Eindeloze aantallen eetgelegenheidjes, waar ze allemaal zo ongeveer ook hetzelfde weer verkopen.

De scholieren langs de weg en de vrouwen met de enorme manden op hun rug, of bijna verdwijend in bossen groen voor hun beesten.

En niet te vergeten duizenden kilometers elektriciteitskabels in bossen en trossen overal waar je kijkt.

Kirtipur is een heel aardig stadje. Ook zoals Tansen tegen een steile helling gebouwd, maar met nog een klein mooi, nog niet door toeristen ontdekt, oud centrumpje. Natuurlijk ook hier aardbevingsschade, maar er zal wel geen geld komen als er geen toeristen heen komen. We lopen heerlijk rond en ik zie ook bijzondere beelden van oa moeder aarde en naar ik meen Shiva met Parvati. Kirtipur was als derde overwonnen door de ....shah die de eenheid van Nepal ging in gang zetten ergens in de 18e eeuw. Het ging niet zo heel makkelijk en uit frustratie liet deze man iedereen, mannen, vrouwen en kinderen van 13 jaar de neus afhakken op een nacht. Ja, ik weet niet hoor. Bij de tempel staan een paar jongens die op de foto willen, maar eindeloos staan te tutten met hun haar. Wat een ijdeltuiten. Akshay is zo vriendelijk om ze te vereeuwigen.

Onderweg op zoek naar onze chauffeur passeren we nog even de gelegenheidsrekruten van de politie. Ik had ze al eerder gezien, maar lukte niet om een foto te maken. Ze vallen op door hun duidelijk erg nieuwe uniformen en stok (het enige wapen dat ze krijgen). Het zit zo: vanwege de verkiezingen zijn er overal bijeenkomsten en demonstraties en is er extra politie nodig. Je kunt dus voor 4 weken tijdelijk bij de politie, je krijgt een korte opleiding. Waarschijnlijk hoe en wanneer je je stok mag gebruiken en dan verdien je geloof ik iets van 40.000 rupee mee. Voor velen is dit een heel welkome bron van inkomsten, ruim 300 euro.

Als we de straat van het hotel in willen rijden, worden we door de “echte” politie tegengehouden, die ons aangeeft dat de straat nu eenrichtingsverkeer is. Die hebben daar dan nu weer tijd voor kennelijk. We moeten half Thamel door om via de andere kant de straat in te kunnen rijden.

Ik heb weer een fijne kamer, rommel wat, ga alvast wat souvenirtjes kopen en vind een aardig restaurant. Na veel gedoe raak ik via FlyDubai ingecheckt (KLM wilde niet erg) , dus dat ik ook weer gedaan. Morgen ga ik beneden de foto’s bij het verslag zetten. Dat lukt hier niet met de wifi.

Geschreven door Jacquelijne.opreis