Lekker op het gemak opgestaan. Geen zin om met de liefhebbers met Rita mee te gaan: vertrek om 07.30 uur om richting oefenruimtes sumo-worstelaars, in de hoop om een glimp op te vangen van achter glas.

We gaan richting Janake, een oude wijk, met oude huizen, ingesloten tussen de hoogbouw. Het zijn huizen die de oorlog hebben overleefd. Ook een enorm kerkhof en een kleine tempel. Tokio is grotendeels platgegooid in WOII. Bizar dat ze in 70 jaar tijd erin geslaagd zijn om zo'n metropool te bouwen, en het gaat maar door. De infrastructuur is enorm. We begrijpen niet hoe ze het hier voor elkaar krijgen met energie en water, want er gaat er hier wat door zeg! Ook het OV, dat in verschillende (5?) lagen onder de grond opereert. En alles op tijd. Metro's en treinen rijden hier af en aan. De oude wijk lijkt een oase in de ongelooflijk drukke en oververhitte stad. Het koelt hier 's nachts amper af. Vanmorgen om half 8 was het alweer (of nog) 31 graden, rap oplopend tot 35. Ik zweet me werkelijk helemaal kledder nat. Mijn lichtblauwe blouse heeft weinig droogs meer en zelfs Adrie lijkt zowaar wat te zweten.

We gaan verder richting een heel grote boeddhistische tempel , de Senso-ji in de wijk Azakuza. Het is net een kermis. De straat erheen is een aaneenschakeling van souvenirshops en er lopen drommen mensen. De tempel zelf is mega groot, dat mag ook wel met al dat volk! Bij de officiële reinigingsplaats, waar zeker een man of 15 tegelijk terecht kan, is het een drukte van belang. Met name toeristen die volgens mij ipv verlichting van de geest, eerder verkoeling van het lichaam zoeken.
We zien ook een aantal ladekasten met tientallen laatjes, waar wensen in zitten: goed en slecht. Eerst 100 Yen betalen of zo en dan schudden met een bus met dunne latjes waar een nummer op staat en dan het corresponderende laatje vinden (in Japans natuurlijk). Ook hier is het druk.

Tegen de tijd dat we bij de tempel zelf aankomen, beginnen trommels te slaan en klinkt er boeddhistisch gezang uit de speakers. Volgens mij is er niets live aan. De monniken die ten tonele verschenen zitten achter kippengaas, dus je ziet niet echt heel erg veel. Het heeft meer weg van een dierentuin waar we aapjes kijken met zijn allen, dan een ritueel dat wordt uitgevoerd. Na een minuut of 5 is kennelijk de show klaar en verdwijnen de monniken weer. Wij verdwijnen ook, want het is leuk even om te zien, maar het raakt ons niet echt. Veel te druk, veel te commercieel.

Dan gaan we richting de rivier Sumida, waar we inschepen op een rondvaartboot in Azakuza en varen in drie kwartier naar de Hedon pier. Terwijl we wachten om in te schepen, raken we aan de praat terwijl we onze 7-11 lunch opeten met een jong stel dat vanuit Zuid-Korea hier op vakantie is. Ze spreken goed Engels, maar blijken ook Engelse docenten te zijn. Als we weer uitstappen valt de hitte zo over ons heen. Ik ben er wel klaar mee. Nog verder lopen sjokken in 35 graden Celsius in een drukke stad, heeft niet meer mijn voorkeur. Liever zat ik met een boek in een park in de schaduw, maar dat is hier niet echt makkelijk, want het is overal even snikheet. Gister hebben we enorm veel van de stad gezien en ook heel veel gelopen. Het is wel mooi geweest. Overigens toen we uit de boot stapten, stond er een grote bus van het samurai rock orchestra.. Was wel erg benieuwd; https://youtu.be/cIUFk3mlj3g. Een enorme show met muziek en dans en veel acrobatie.!

We gaan dus maar lekker naar het hotel om uit te rusten. Na een douche zijn we zo vertrokken. Ik geloof dat ik toch meer van het platteland hou, de kleine dorpjes enz. dan deze megasteden. Wat dat betreft ben ik blij dat we niet gekozen hebben voor een reis die bijv. begint met 5 dagen Tokio. Dan was ik denk ik gelijk klaar met Japan. Er zijn natuurlijk vele mensen die juist dat heerlijk vinden, onderdompelen in zo'n drukke metropool, maar aan mij niet echt besteed voor langere periode.
We gaan rond een uur of zes nog richting Kagurasaka. Soort van Franse wijk zou het moeten zijn. Nou, dan moet je veel fantasie hebben. We hebben bij een Italiaan wat gegeten met een goed glas wijn erbij en zijn daarna weer terug gegaan. Overigens wel eerst even langs een werkelijk Frans uitziende winkel om wat echte chocoladebroodjes te halen voor ons ontbijt morgen.

Geschreven door Jacquelijne.opreis