Dinsdag 18 april
We moeten vroeg op ☹ vanwege de hitte. Vertrek wilden ze eerst zeven uur, maar wij willen wel ontbijten. Zij kennelijk niet (Moslim – ramadan) . Het is een uur of twee rijden naar Ajanta, en het wordt wel weer een warm dagje ergens eind 30 graden, we kijken maar niet. Gewoon verstand op nul, genoeg drinken en niet zeuren is ons motto. Ik vind het leuk om te rond te kijken, meer te zien dan in de trein. Het is hier echt een agrarische regio met veel – vooral kleine -perceeltjes met mais (oogstrijp), tarwe (is er al af) , katoen, gierst en wat groenten. Af en toe gezellig wat beesten op de weg, dus opletten geblazen, ook voor de putten natuurlijk, maar onze vrolijke chauffeur loodst ons prima door alle verkeer. Ook bij de wegverbredingswerkzaamheden. Hiervoor zijn letterlijk huizen doormidden gedeeld, ziet er zo’n beetje uit als na zo’n bombardement in Oekraïne dat je zo bij mensen de badkamer inkijkt (al is dat hier eerder wens dan werkelijkheid, die badkamer bedoel ik dan). Bleek dat kadastraal gezien die huizen dus op de weg stonden. Tja, wat moet je dan zeggen?

Ajanta ligt in een dalletje van een van de tafelbergen en is in 1819 ontdekt door ene John Smith (hoe origineel), Britse militair op tijgerjacht. Zijn handtekening keurig geschreven in een pilaar (hoe dan???), markeert zijn vondst. Waar gaat dit allemaal over? Nou ja, er zijn altijd goedgelovige mensen geweest (tot die categorie behoor ik niet echt) en dan zijn er ook een heel aantal die dan daar uiting aan moeten geven. Dan is er ook nog de categorie die in het klooster gaat om zijn of haar leven te wijden aan het geloof. Het gaat over de laatste twee categorieën.
Dus zagen we vanochtend volgens onze gids o.a. “Hotel Ajanta International”, avant la lettre dan wel. Op deze plaats is al sinds 250 voor onze jaartelling gestart met het uithouwen van Boeddhistische kloosters en tempels in de rotsen, tot ongeveer 600 na. Mocht je het verschil niet gelijk zien: Zoek het bordje: “schoenen uit”, in dat geval heb je te maken met een tempel. In de kloosters kijken ze niet zo nauw.

“Waarom hier?” : vraag ik onze gids. Alle grotten liggen in een soort van hoefijzervorm rondom een rivierbedding. Natuurlijk aanvoer van water, maar verder? Nou ja, het was een handelsroute en ze konden op die manier op veel aalmoezen rekenen. Ik denk dat ze in de kloostercellen ook wel reizigers lieten overnachten, in ruil voor donaties. Overigens hoop ik wel dat ze iets hadden om op te liggen; het hele complex met alle grotten is uit basalt gehouwen en de slaapbanken zagen er niet echt uitnodigend uit. In het gesteente worden ook wel mineralen gevonden zoals jade en amethist en bergkristal. Maar ook de bijen hebben deze plek gevonden, ik zag al aan wat plafonds wilde bijenkolonies, en hier en daar ligt ook honing en stukjes raat op de grond, dus hier en daar bleef je plakken. Adrie zijn sokken waren al klaar voor weggooien, die van mij natuurlijk net vers uit de verpakking van de ANWB. Dus die liggen, as we speak, te weken in het sop. Sokken mocht je wel aan houden en gezien de temperatuur ook wel erg prettig, als je ooit in de zomer in Azië tempels hebt bezocht snap je wel waarom.

Het hele complex is uitgeroepen tot UNESCO heritage site. Dat is maar goed ook, want dat voorziet ook in fondsen om de boel te restaureren en conserveren. Maar ook bijv. Japan schijnt nogal wat fondsen te verstrekken. Het is broodnodig. Er is in bepaalde grotten veel waterschade, maar ook zijn veel schilderingen (het zijn niet echt fresco’s maar geschilderd op een droge ondergrond, mix van kalk, koeienpoep, plantenvezels enz. en dus niet op een vochtige ondergrond ). Vroeger waren ook de pilaren helemaal beschilderd, de plafonds vaak ook nog, maar hebben veel te lijden gehad. Desalniettemin is het van uitzonderlijke kwaliteit en zeer artistiek. Bijvoorbeeld het gebruik van perspectief, dat bij ons in Europa pas ruim 1000 jaar later werd toegepast. Prachtig uitgehouwen beelden en muurschilderingen. We boften dat we weer buiten het seizoen zitten, want het is niet erg druk. Wel watl Indiase toeristen. In tegenstelling tot de Acropolis die we in oktober in Athene bezochten op een feestdag. Daar was om die reden gratis toegang en heel Athene liep daar. Hier bleek vandaag alleen ook gratis toegang omdat het Monumentendag was of zoiets. Off-season vanwege de hitte.

Het zijn twee periodes: die van het Nikaya Boeddhisme die nog geen afbeeldingen van Boeddha gebruiken, maar bijv. symbolen. Een soort boog die de bodhi-boom verbeeldt waar Boeddha zijn eerste lessen gaf, het wiel der wijsheid en de herten. Van ongeveer 300 voor onze jaartelling tot 250 jr erna.
In de tweede periode (350-600 jr na Chr.), het Mahajana, werd onze held van vandaag wel afgebeeld. Met duidelijke kenmerken zoals bijv. lange oorlellen en armen, krullend haar en de bekende moedra’s (de stand van zijn handen die bijv. lesgeven, zegenen, geven enz. verbeelden).
Al met al is het prachtig en vooral ook onvoorstelbaar hoe dat in die tijd, 2000 jaar geleden is gemaakt. Zulke prachtige gedetailleerde schilderingen, schitterend beeldhouwwerk en alles met de hand uitgehouwen in de rotsen. Sommige tempels waren niet afgemaakt, maar geven wel een beeld van hoe dat ging. Een klooster of tempel uithouwen duurde ongeveer 30 jaar. Om licht te krijgen gebruikten ze grote metalen spiegels of de weerkaatsing van water naar het plafond. Onvoorstelbaar. In een van de tempels zie je nog langwerpige gaten in de grond waarin de verf gemengd werd.

Gelukkig kunnen we er ook wat eten, dus doen we maar. Onderweg terug dommelen we wat en op een gegeven moment gaan we van de weg en lijken de mannen wat te zoeken. Normaal gesproken hebben zie chauffeurs in Azië een soort ingebouwde Tomtom in hun brein, dus het verwondert me. Dan komt de vraag of ze heel even in een moskee in het dorp mogen bidden, het is de tijd.
Ja hoor, doe jullie ding, wij lopen we even wat rond. En natuurlijk worden we weer uitgebreid aangestaard, we raken er wel weer aan gewoon. Er is nog een leuk jongetje dat heel graag op de foto wil, dus dat is prima! Maar veel respect hoor voor die mannen, onze gids was volgens mij zeker 70 (of hij leek dat) en had nog een heel behoorlijk tempo, ondanks de hitte en de ramadan (maar wel met een koddig wit doekje over zijn pet heen!)

We bespreken onze plannen, graag nog even naar de bazaar, gooi ons daar maar af ipv bij het hotel, we hebben toch lekker twee uur uitgerust in de auto. En morgen als het niet teveel gevraagd is naar de soort van mini Taj Mahal, gemaakt door de zoon van Sja Jahan (Die van de echte Taj Mahal), schijnt een flauw en veel kleiner aftreksel te zijn, maar er is hier in Aurangabad ook echt weinig leuks. We worden wel gewaarschuwd dat het druk kan zijn op de bazaar en zeker tegen einde van de middag als iedereen inkopen doet voor het eten, het is per slot van rekening vastentijd en dan moet je ’s avonds dus echt goed eten met familie en vrienden. Ik zeg dus tegen de chauffeur: Dus deze maand elke avond feest? Hij moet erg lachen, jazeker! Ik kan het niet nalaten bij het uitstappen een heel fijne avond toe te wensen.

Nu zijn we op veel markten in Azië geweest, ik heb daar een zwak voor. Al die kleuren en geuren en mensen! Maar deze was echt idioot. Dit komt doordat het verkeer er gewoon dwars doorheen gaat. Hele drommen mensen, brommers, tuctucs die allemaal toeteren. Wat een chaos en wat een herrie, maar op een bepaalde manier erg vermakelijk. Ik was alleen bang om tegen een uitlaat van een brommertje te lopen en mijn been te verbranden, verder was het gewoon helemaal senang, genieten.
We nemen ergens in een tentje waar het erg druk is een lassie die werkelijk super lekker smaakt naar vanille, saffraan en rozenwater. En dat voor 20 cent. Er zit een klein jongetje op een stoeltje voor me dat denk ik net heeft leren knipogen, geweldig. Ik knipoog steeds terug en na een paar minuten gebaar ik dat ik graag een foto van hem wil maken. Nou dat kan wel hoor! Hij gaat er eens goed voor zitten met zijn ijsje!

Een tuctuc brengt ons weer naar ons hotel. Beetje bijkomen en dan gaan we om de hoek ergens in een duistere tent, maar wel op een soort van overdekt buitenterras een grote fles Kingfisher soldaat maken, terwijl ik schrijf en Adrie lekker leest. Het was weer een mooie dag!

Geschreven door Jacquelijne.opreis