Ha, ik krijg allemaal mail van mam die kaarsjes voor me brandt (dat is echt niet nodig want het is hier absoluut veilig, ik loop niet kwijt en anders heb ik geld, een paspoort en een telefoon en er zijn overal taxi’s). We zijn hier een bezienswaardigheid en iedereen doet zijn uiterste best om het ons naar de zin te maken. NO MORE WORRIES, PLEASE! Eten is alles beter dan in India qua ziek worden, als je India kunt hebben, dan kan je de wereld aan wordt hier ook door medereizigers gezegd, dus mam. Stop nou eens een keer met zorgen maken.
En gezellige mails van Frank die met zijn vriendjes het volop naar zijn zin heeft en een contract krijgt aangeboden voor een van zijn nummers. Toppie Frank! En nog meer! Kanjer ben je!

Even nog de ochtendrituelen in de parken meemaken. Echt Chinees, je ziet het overal: dansclubjes, Tai Chi, een zangclubje met vreselijke amateurzangers, ik kan die Chinese muziek best waarderen, maar dan moeten ze het wel fatsoenlijk zingen en niet zo afgrijselijk vals. Ook tamme vogeltjes in kooitjes die ze kunstjes leren en die ze ook onderling laten vechten waarop dan weer gewed wordt. Ook Mahjongspelers met automatische tafels. Bizar, je gooit alles in een gat en via vijf langwerpige sleuven komen alle stenen keurig gestapeld weer op het bord. Hahaha. Efficiënt!

We rijden nog een keer naar weer een ander Miao dorp waar de door ons “bestelde aangeklede meisjes” al klaarstaan. Het is leuk, een andersoortig dorp en het is veel minder statig.. We worden mee naar hun huis genomen en daar krijgen we – zoals ik ook ergens heb gelezen – eerst 2 x rijstwijn aangeboden uit buffelhoorns, nou, dat gieten ze zo bij je naar binnen. Een warm welkom dus, letterlijk en figuurlijk. In hun huis staan ook weefgetouwen en we vragen of een van de dames kan demonstreren. Jeeemig. Wat een handwerk. Zo ongelooflijk fijn geweven met zo’n dunne draad en dan allerlei figuren erin, we zijn wel onder de indruk. Ook zien we nu hoe ze op een van de drie mogelijke manieren die rokken plooien rondom een ton die daarna gestoomd wordt. Mooi systeem. En natuurlijk mooie foto’s in een ongedwongen setting.

We vervolgen onze reis (ben overigens blij dat ik hier even aan mijn verslag werk en niet buiten sta, in het hotel zitten veel gasten die morgen ook op het festival zijn – een soort contest- en die hebben soort van generale buiten voor het hotel, maar mijn muzikale oren worden nogal op de proef gesteld, Jezus, wat kunnen sommige mensen vals zingen, niet te zuinig) naar een dorp waar papier traditioneel gemaakt wordt. Heel het dorp staat in het teken van dat papier. We eten ook bij de grootste papierfabrikant thuis. Gelukkig geen papier. Werkelijk, we hebben hier niet eerder zo heerlijk en zo copieus gegeten voor incl. Biertje omgerekend €3.50. Tja, dan kun je nog eens wat spenderen aan een authentiek hoofddeksel.. Op miraculeuze wijze (ik verdenk onze gids) staan er ineens bij de TaiChi toestand 2 mensen met grote tassen met Miao kleding en mijn hoedje van gister. Ik krijg het voor het bedrag dat ik wilde uitgeven en ze gister niet wilden en dat is volgens mij nog steeds zeer goed betaald. Maar het was een antiquaar met werkelijk een uitzonderlijke collectie. Had ik er 2-3 duizend euro kunnen spenderen, dan had ik me er werkelijk een prachtige outfit aangeschaft .Maar goed dat we 7 dagen niet kunnen pinnen en creditcards niet geaccepteerd worden , anders ben ik bang dat ik nog eens flink in de buidel zou gaan tasten. Wat een prachtige kostuums…kwijl, kwijl. Oja, daarom ging ik deze reis maken…
Dat papierdorp was behalve bijzonder vanwege zijn maaltijd  ook zeer bijzonder vanwege het feit dat het absoluut niet commercieel of toeristisch is. Geweldig, voornamelijk houten dorp. Zo redelijk vervallen, maar volop bewoond. Jammer genoeg liep ik achteraan foto’s te maken, want ik had hier een daar een paar prachtig karakteristieke mensen op de gevoelige bits gezet, en ja, die laat je dan zien natuurlijk. Handen en voeten en uitnodigingen voor thee, maar dat ging dan niet omdat iedereen alweer verder was gelopen. Jammer. Ook heb ik een stuk of wat van die mooie huisaltaren vereeuwigd, alle voordeuren staan gewoon open en ja,,… dan zie je wel eens wat.
Kan ook een varken zijn, want die hokken zijn op dezelfde verdieping als het woongedeelte, waar je je overigens niet veel van moet voorstellen: een paar lage houten krukjes (soort voetenbankje) en hier en daar veel zooi en veel stof. Oja, en meestal wel een grote koelkast. Of een TV…

We rijden over een meest hopeloze putten en gatenweg naar Sandu waar ons hotel de komende twee dagen is. Wijziging in het programma mam! Eerst zouden we bij dat festival ergens primitief overnachten, maar nu gaan we terug naar dit hotel en dat is wel fijn, een keer 2 dagen op dezelfde plek en dit hotel is wel ok. Alhoewel we momenteel geen water hebben. Dat is dan weer minder.
Onderweg file. Ja. Zijn ze aan een weg bezig, moet er nog grind over de asfaltlaag, sluiten ze de weg voor een uur af. Wij zitten een beetje aan de kant van de weg en het is weer kijken en bekeken worden. Ongelooflijk hoe de mensen je gewoon minuten lang aan staan te staren. Bizar. En dat is overal zo. Wij voelen ons ook minder geremd gewoon mensen te fotograferen (de muziek hierbuiten daalt ondertussen nu ik hier zit te schrijven tot een absoluut dieptepunt, nog erger dan de voorrondes van Idols).

Hotel is prima, vieze vloerbedekking, maar daar heb je slippers voor. Natuurlijk naast het bed ook de menukaart voor de dames die we kunnen bestellen voor wat vertier. Die bellen dan doorgaans ’s avonds rond een uur of 20.00 uur en hangen op als ze horen dat het een vrouw is. Heb al een keer geprobeerd als man te klinken uit nieuwsgierigheid, maar dat werkte niet. Ja op onze lachspieren natuurlijk. Dat is hier dus heel normaal. We lachen ons rot. Ik geloof dat ik mijn oren maar ga sparen voor wat ze morgen allemaal te verduren gaan krijgen, dagje festival, en mijn boek uitlezen. Aaf is wel gaan kijken denk ik, want het was haar regelbeurt en ze is al een uur weg. Geen punt. Regelen is een mission impossible want ze spreken echt alleen maar Chinees, dan moeten we onze gids zien te vinden als translator. Ze valt nu net binnen en was wezen kijken en op een of andere manier samen met Rinske opgetooid met sieraden en hoofdtooi. Kwam even fototoestel halen.

Wel, dat was het weer voor vandaag!

Geschreven door Jacquelijne.opreis