Het ontbijt kwam maar erg langzaam op gang, maar niet jofel. Koffie om ter plaatse gelijk een hardstilstand te krijgen, dretsige gebakken eieren (ik wil altijd aan 2 kanten gebakken) en boter die bevroren lijkt. Maar goed, we zijn op tijd bij het vertrekpunt. Adrie heeft nu ook net als Marco grab-a-cab gedownload en voor een luttel bedrag zijn we waar we wezen moeten. We zijn met 3 groepjes Nederlanders (ja, hoe kan het anders als de fietstoestand Co van Kessel heet, Co is niet meer, maar het bedrijf doet nog goede zaken en kennelijk trekt het veel Hollanders aan, Co bleek overigens een Belg). Nadat iedereen zijn zadel op juiste hoogte heeft gezet, worden de regels uitgelegd, maar voor een volk dat op de pedalen geboren is, niet veel nieuws onder de zon. Alleen ja, links rijden natuurlijk. We fietsen werkelijk in een slakkengangetje. Zo langzaam dat we af en toe bijna om dreigen te vallen. Maar goed, we hebben ook 3 uur voor 12 kilometer. De tocht gaat voornamelijk door de oude staat, door veelal steegjes. Langs marktjes en vele tempels. We kijken op de markt wat rond en vervolgen naar een tempel (deze keer heb ik mijn pijpen wel bij me hoor Fabienne! Adrie niet, maar geen hond die er natuurlijk wat van zegt). Een mooie stop hebben we bij een tempel die niet eens goud maar zilver van kleur is. Heel bijzonder. Maar wel weer stom dat vrouwen weer niet binnen mogen, iets met monniken die dan van de kook raken of zo. Nou ja. De mannen gaan dus met een grote grijns allemaal naar binnen en wij wachten netjes.

Daarna gaan we naar de tempel ertegen over, maar niet na even stilgestaan te hebben bij een man die met een gezelschap gelovigen eer bewijst aan een Ganesh beeld. Veel wierook, blazen op een schelp en zo. Het is volgens onze vrolijke gids met name om geluk bij de loterijen af te dwingen. Waarschijnlijk hebben die mensen zich in de schulden gestoken a. voor het kopen van een groot aantal loten, b. door allerlei zegeningen en ceremonies te kopen (want ook hier gaat niets voor niets) , want even later als wij zo’n beetje klaar zijn in die Wat komen ze binnen en nemen ze vooraan plaats met enorme manden fruit om te offeren.

In de Wat zien we briefjes van 20 hoog aan een touwtje uit het plafond komen. De touwtjes bungelen verder tot net boven de stoelen. Dit heb ik nog nooit gezien. Ook weer iets om geluk en zegeningen af te dwingen. Je “koopt” zo’n geld en touwtjes gebeuren, gaat eronder zitten en dan ga je hard bidden met het touwtje op je hoofd. Gekker moet het niet worden, als dat geen rechtstreekst lijn met hierboven is!

Dan stoppen we in een steeg bij een wasserette. Ieder krijgt een krukje en we krijgen wat te drinken en te snacken en we kletsen gezellig. Ja, zoveel fietsen zat er eigenlijk niet bij. De wasserette was dus een soort van annexe van het kruidenierswinkeltje ernaast. Goed geregeld.

Terug bij het hotel ga ik maar mijn verslag van gister maken wat er niet van gekomen was. De highspeed wifi was niet erg geweldig, want ik werd er steeds uitgeknald. Dan maar wat leukere dingen doen. Bij een onooglijk klein restaurantje eten we een lichte lunch en als we buiten stappen, komen er aan de overkant van de straat net twee jongedames uit de massagesalon en dus met een beetje mazzel hebben ze daar nu net plek voor 2. Het is een mooi gestylde salon. Eerst in een prachtig voetbad dat meer weghad van een mega klankschaal met mooi donkerrood water met zout en naar het schijnt Kalium erin. Een paar schijfjes limoen complementeren het geheel. We krijgen ook een mooi glaasje met blauwe limonade, van een blauwe bloem (butterfly flower) waarmee ook rijst wordt gekleurd. Hier moeten we een schijfje limoen in uitknijpen en dan roeren en dan wordt het paars. Heel mooi gedaan allemaal. Onze voeten worden gescrubd en voelen heerlijk aan.

Een uurtje later na een uitgebreide oliemassage stappen we als herboren buiten, ik dan, want Adrie loopt weer te mopperen dat het pijn deed, maar ja, dat is ook een man natuurlijk.

Goed en wel terug in het hotel worden we opgehaald voor de kookcursus. We hebben geen idee wat en waar en hoe, want is voor ons geregeld door de agent. We halen nog vier andere mensen op en rijden naar een farm buiten de stad. Nou, iedereen is erg benieuwd. Het schijnt een super-de-luxe toestand te zijn, heerlijk buiten gelegen, de temperatuur is prima, de regen gestopt en de muggen nog even weg.

We krijgen eerst een rondleiding in de tuin, waar we als farmers allemaal een strooien hoed op moeten. Maar de dame in kwestie doet het erg leuk en we leren ook wel weer wat over de ingrediënten en proeven en ruiken over al aan en van.

Op een briefje mogen we voor de verschillende gangen aangeven wat we willen, er zijn steeds een aantal keuzes, die worden dan voor ons klaargezet als we starten met het belangrijkste stuk: het maken van een currypasta met eindeloos vijzelen. Maar het is leuk, de sfeer is gezellig en we kletsen ondertussen wat af.

Na 4 gangen kunnen we geen pap meer zeggen en worden we weer moe, maar voldaan teruggereden naar ons hotel.

Geschreven door Jacquelijne.opreis