Zaterdag 27 juli - Nada in Nara en Sake, aardbeving experience en Sake met een Amerikaans tintje

Japan, Kyoto


Vandaag staat een tocht naar Nara op het programma, van 710-794 was Nara hoofdstad. Het heeft een aantal mooie boeddhistische tempels die op de UNESCO lijst staan. Jammer genoeg houden we het niet droog. Nou ja, eigenlijk giet het zo ongeveer de hele tijd ongenadig. We lopen een heel eind vanaf het station naar een soort welcome centre dat gaat over aardbevingsbestendig bouwen. Adrie is gewillig proefpersoon om in de stoel plaats te nemen en te ondergaan wat je voelde bij een tsunami, en verschillende grote aardbevingen van de afgelopen 2 decennia. En dan een keer wat je voelt als flats bijv. op dempers worden gezet. Interessant en we drogen een beetje op.
Dan lopen we nog gezamenlijk naar de Todai-ji, waar in een enorme hal een aantal enorme prachtige beelden staan. De grote boeddha dateert van 1692 en is ruim 16 m hoog. Aan weerszijden twee bodhisattva's en verder naar achter nog twee woest uitziende goden.
De weg erheen was niet echt zomaar een pad. Het wemelt hier van de herten die komen bedelen en kennelijk zouden buigen als ze een (herten)koekje krijgen. Ze zijn behoorlijk opdringerig en wij zijn er ook niet erg van gediend. Bovendien stinkt het ook behoorlijk, ik vind die beesten altijd stinken, beh, maar in de regen is het niet te harden. Zal wel aan mijn goede neus liggen. Maar goed. Het is wel een bizar gezicht. We komen ze dan ook tegen op ons pad door de regen onderweg naar de Kasuga Taisha, een shinto tempel. Het pad erheen met de 3000 stenen zuillantaarns zou mooier zijn dan de tempel zelf, die we dan ook niet hebben bezocht (enkel van buiten). We waren er eigenlijk ook wel klaar mee toen we er eindelijk een keer als verzopen katten aankwamen.

Het was zo ongeveer het verste punt en ik heb echt geen zin om dat hele stuk door de regen terug te lopen, een 3-4 km. Gelukkig komen we bij een plein waar bussen stoppen en we nemen de bus terug naar het station, daar eten we een noodle soup tussen de middag en proberen dan een aantal authentieke huizen te vinden waar je binnen kunt kijken. We raken er niet. Wel even bij een handicraft museum, dat weinig museum is, maar vooral verkoop, maar we hopen dat het even wat minder gaat regenen. Vergeet het maar en ik heb er zachtjesgezegd, mijn buik wel vol van. Adrie wil nog door het park met een om weg langs wat tempels, maar het regent zo enorm hard dat we wel gek lijken, dus na zachtjes aandringen gaat ook Adrie overstag en keren we terug naar het station. Gelukkig komen we al vrij snel in de overdekte winkelgalerij die naar het station leidt. We doen nog wat ideetjes op voor mijn Syngenta collega's van groenten en fruit, leuke give aways en natuurlijk zou je toch trek krijgen van een telefoonhoesje in de vorm van een rijstmaaltijd met viskuit of gebakken eieren?

Weer in Kyoto is er nog tijd om het immense nieuwe (20 jr oud) station te bekijken. We nemen alle roltrappen naar boven, over de skywalk etc. maar dan hebben we het ook wel gezien en gaan we koffie drinken met Manu. Er volgen al snel een aantal meer van de groepsgenoten. Om half 6 pakken we de bus naar de sakeproeverij.

Het is een ervaring op zich. We kregen wel enigszins de slappe lach, want de beste man was een Amerikaan uit Minneopolis, die hier al 20 jaar woonde en met een Japanse was getrouwd. Hij was vreselijk Amerikaans, zelfs baseballpet ging niet af...Het duurde eindeloos eer we het eerste mochten proeven en daardoor werd iedereen ook ongelooflijk melig, wat dan wel weer leuk was.

Aangezien je in het naar het schijnt, goede restaurant van het hotel, na 20.00 uur enkel nog een pizza en een pasta (opwarmertjes) kunt krijgen, spelen we op safe en gaan nog maar een keer naar de Chinees. De volgens ons toch al zeker bejaarde, beetje bijziende, maar o, zo gezellige eigenaresse, herkent ons onmiddellijk en blijft maar tegen ons kletsen in het Japans, ondertussen dribbelend voor ons uit. We horen haar daarna tegen de staf steeds: Oranda, Oranda (Nederlanders). We eten weer lekker en pakken onze koffer al om. Deze gaat morgenochtend op transport naar Tokio. Wij reizen overmorgen met de highwaybus en anders moeten we met alle bagage Tokio door in het openbaar vervoer, hetgeen je volgens ons Rita je grootste vijand nog niet toewenst... We gaan het zien.
Morgen hebben we onze eigen plannetjes voor de laatste dag in Kyoto.

Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Jammer dat jullie zoveel regen hebben! Geweldig die telefoonhoesjes!

Fabienne 2019-07-28 17:15:39
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.