­­­­­Nog een dagje thuis alles op orde brengen, ik dan, want Adrie moet nog werken. Hopelijk geen al te lastige patienten zo nog op de laatste dag. Hij is om 3 uur thuis, dus omkleden en dan komt Simone ons oppikken om half 4 om ons naar het station in Essen te brengen. Deze keer reizen we weer een keer via Brussel. We zijn immers met Koning Aap Belgie op pad.

Er gaat geen rechtstreekse trein meer vanuit Roosendaal en dan lang wachten in Breda en korte overstap in Antwerpen en een sprintje trekken met onze koffers is toch echt wel verleden tijd. Dan maar de rechtstreekse naar Brussel Noord en dan Zaventem. Daar gaan er wel 5 in een uur, dus moet lukken. Komen we er daar achter dat ik niet goed heb opgelet en er dus Zaventem (dorp) en Zaventem airport is. Nou ja. Komen we aan op de luchthaven, moet je je treinkaartje scannen in een poortje. Ja, die doet het niet. Ik glip met koffer achter iemand anders aan. Duurt even eer ik Adrie die truc heb uitgelegd, want ook hij komt er niet doorheen. Nogal wiedes, we hebben dus een ticket naar Zaventem. Gelukkig staan er niet zoals twee jaar geleden zwaar bewapende militairen, de aanslag op de luchthaven nog vers in het geheugen.

Als we bagage inchecken staan er mensen voor en naast ons die de Koning Aap vertrektijdenbrief bij zich hebben en zij verraden zich dus door het logo dat uit hun paspoorten steekt; het zijn inderdaad medereizigers: Astrid, Peter en Maarten, Philip en Lieve geloof ik. We schudden handen en ik heb dit nog nooit meegemaakt. Meestal kom je pas in contact bij aankomst. Maar we laten iedereen en gaan eerst nog maar eens een lekkere Leffe Blond nemen met steak pepersaus en frietjes erbij. Belle Belge is in de vertrekhal zo ongeveer onze stamkroeg geworden.. Geen beter maal om een vakantie te beginnen.

Na nog wat opfrissen lopen we richting douane en security. Deze keer hoeven mijn enorme wandelschoenen eens niet uit. Je hebt geen idee wat ik daar in mee kan nemen. Naar Iran zaten er honderden euros in!
We hebben zodoende nog een klein uurtje voor we gaan boarden en bij de gate ontmoeten we Neil en Annie en even later ook nog Dirk en Veerle. We hebben inmiddels bijna iedereen gespot.

Het gaat dus allemaal op rolletjes zoals je kunt lezen. De 787-9 heeft heel fijne, ruime stoelen en ook de bediening en het eten is prima. Keurig stewardessen (Japans, want we vliegen met all Nippon Airways) naar Narita, het vliegveld van Tokyo waar we overstappen naar Fukuoka.

Geschreven door Jacquelijne.opreis