Vanochtend weer mazzel bij het ontbijt, lekker tafeltje buiten nog vrij. Wederom een enorm ontbijt wat voor ons veel te veel is. Maar goed, nu de uitdaging met de auto. In de smalle parkeergarage naast het hotel kunnen 2 x 3 auto's achter elkaar staan. Omdat we 2 nachten bleven "mochten" we binnen staan...Nu maar duimen dat we eruit kunnen want we staan natuurlijk helemaal achteraan. En natuurlijk staat er een auto voor ons. Als dat maar goed gaat. De dame van ontbijt, receptie en wat nog meer allemaal was keidruk met het ontbijt (gelukkig wel met hulp) en we konden wel duidelijk maken wat er aan de hand was. Ze vliegt weer naar binnen en zowaar, na een paar minuten verschijnt er een meneer die zijn auto er even uitrijdt. Geen idee hoe ze dat doen als je nog ligt te pitten of al te voet de stad in bent... Nou ja, niet meer onze zorg. We gaan vandaag de Skipka-pas over en zullen een paar toeristische stops maken.

De eerste stop is een soort museumdorpje van 100 huizen en maar 36 inwoners (gasten van guesthouses vast niet meegerekend). De weg die erheen slingert is mooi. We komen door een aantal grotendeels verlaten gehuchtjes, met half vervallen huizen en nog wel bewoonde huizen, maar ook niet meer in formidabele staat. Bulgarije is dan ook het armste land van Europa momenteel naar blijkt, en ook het meest corrupte land van Europa. Deze twee eigenschappen gaan volgens mij wel bijna altijd hand in hand. Het dorpje zelf lijkt nog niet echt wakker, er lopen wat medetouristen, we maken een wandelingetje rond het dorp en drinken er een kopje koffie bij een zeer vriendelijke oude dame. We slingeren terug en gaan proberen het openluchtmusempje Etara te vinden onderweg naar Skipka.

Dit is zo'n heerlijke toeristische attractie waar je hele families ziet rondlopen. Ook hier weer geheel op zijn Bulgaars een parkeerwachter waar je voor een luttel bedrag een parkeerkaartje koopt bij een parkeerwachter (geen automaat). Netjes ook weer camera's op het parkeerterrein dus dat is prettig met de bagage in de auto. Na de ingang worden we gelijk getrakteerd op grill-walmen. Er staan allerlei bankjes opgesteld voor de nodige vreetlust. Maar wij verkiezen straks te gaan lunchen in het restaurant tegenover de parking waar je ook lekker onder wijnranken kon zitten. Het is een aardig parkje met wat oude straatjes, hier en daar een ambacht en wat kleine infohuisjes. Het is erg warm, zo'n 38 graden en er staat in het park een lekker windje en je kunt ook prima in de schaduw lopen. We kopen voor Adrie een leren riem, keurig op maat gemaakt door de eigenaresse met de verzekering dat we pas over 20 jaar terug moeten komen voor een nieuwe. We voelen ons op en top toerist. Daarna lekker gegeten onder de wijnranken.

We vervolgen naar Shipka, nu hadden we voor het park al veel haarspeldbochten van de Skipka pas, maar nu houdt het maar niet op terwijl de pas helemaal niet zo hoog is, maar ruim 1300 meter. In Skipka gaan we de kerk bewonderen: glimmend goudkleurige glanzende koepels, rode steen en veel versierselen. Het is net een taart. Doet nogal Russisch aan, deze kerk is dan ook gebouwd door donaties van de Russen en Bulgaren als eerbetoon aan alle strijders (ook Russische) die geholpen hebben het Ottomaanse juk van zich af te werpen. De klokken in de toren, de grootste van 17 ton, is gemaakt van patroonhulzen die daar op het slagveld zijn gevonden. Duurzaamheid avant la lettre dus. Onderweg zien we nog een grote soort van vliegende schotel op een berg staan, ook een of ander communistisch monument gedoe, wat met name ook binnen erg interessant zou zijn, maar dat wordt momenteel gerestaureerd. Peugeot maakte er kennelijk ooit een reclameclip. Als rechtgeaard marketeer loop ik al de hele dag te peinzen over wat de beweegredenen van het reclamebureau van Peugeot zijn geweest om juist die locatie te kiezen, ik kom er niet uit.

We komen nu in het dal van de Traciers, die hier 3-4000 jr voor Chr. leefden en al een zeer hoge beschaving kenden. In de graven zijn zeer mooi bewerkte gouden voorwerpen gevonden die dit staven. We bezoeken dan in Skipka ook een van de graven (het graf van Sefti III). Beetje bizar, zo'n heuvel met eraan een soort van moderne façade. Het is net of je een parkeergarage inrijdt! We vervolgen onze weg weer naar Kazanlak waar we even een tussenhotel hebben. Eerst maar eens even naar onze kamer. Het is een heerlijk kitscherige bedoening met glitterige kussens en sprei en een hoekbad in de badkamer, dat wel ten koste gaat van de beenruimte bij het toilet, want je moet : ofwel wijdbeens gaan zitten, ofwel een kwartslag draaien maar dan kun je weer niet bij het wc-papier. Nou ja. Wel heel fijn is het grote terras aan de kamer, waar het koel is, een beetje waait en waar je heerlijk kunt zitten lezen ofzo. De badkamer is een oven en nu snappen we waarom er een 5l. jerrycan water de badkamerdeur openhoudt. Die zetten we dus maar terug.

Om kwart voor vijf vertrekken we dan nog naar een ander Traciergraf dat op 10 min lopen van het hotel ligt. Eigenlijk het mooiste. Zo bijzonder dat niemand het mag zien en dat ze een mooie kopie ernaast hebben gemaakt, waar de nog net voor sluiten terecht konden. Overigens lijken de muurschilderingen en de stenen bedoeling wel redelijk echt, alhoewel ik niet geloof dat die traciers er grijze vloerbedekking met nopjes in hadden liggen. Onderweg er naartoe passeren we iets van een ziekenhuis. Zo te zien is de wachtkamer verplaatst naar buiten. Men zit er keurig in de rij te wachten.

Het etnografisch complex dat er naast gelegen is was al dicht om half 6, volgens de gids was dat half 7. Dan maar naar het restaurant waar ze wat mee rozen in het eten zouden doen. Daar zijn we nog zo vroeg dat we de diensters alleen maar horen kwetteren en lachen, maar er is niets te doen en het is ook echt zo'n inrichting waarvan we denken: Laat maar. Dus terug richting hotel dat aan de vernieuwde centrumpje ligt. Gelukkig zijn er nogal wat terrasjes rondom een plein waar we dan maar wat graag neerstrijken. De rest van de tijd vermaken we ons met mensje kijken. Een onuitputtelijke bron van vermaak. Man man, wat lopen de mensen er hier toch naar onze smaak ordinair bij. De kappers hebben het hier druk met verven, alhoewel ik velen ervan verdenk het zelf met een of andere Kruidvatoplossing te behandelen. De meest bizarre kleurschakeringen en de nodige uitgroei. En dan is er weinig middelmoot: ofwel je bent dik en probeert zoveel mogelijk vetrollen in een strak T-shirt, stretchkjurke of legging te persen. Ofwel wat ons verbaast, je bent heel lang en mager met vooral heel lange benen en natuurlijk ultrakorte broek. Dus mannen: Bulgarije in Augustus en je kijkt je ogen uit! Vrouwen trouwens ook. Verder is Kazanlak niet interessant. Kennelijk wel met de rozenfeesten begin juni (hier is de rozenvallei). Dus maak ik wat straatbeelden en vanaf het terras waar ik achter een bosje zit wat mensenplaatjes.

Morgen naar het tegenover ons hotel gelegen historisch museum in lelijke communistische stijl (vind ik). En dan richting Plovdiv waar heel wat te zien valt. Onderweg nog naar een of ander rozending waar ze uitleg geven en waar vooral een winkel zal zijn met allerlei rozenspul voor op en in je snoet.

Geschreven door Jacquelijne.opreis