Zaterdag 4 mei
Deze ochtend lopen we naar de Armeense kerk die hier in de wijk Jolfa ligt. De Armeniërs (30.000) zijn in 1603 door Sjah Abbas I hierheen gehaald. Hij vernietigde hiermee een belangrijk centrum onder Turkse invloed en probeerde zo ook de hoofdstad Isfahan nieuw commercieel leven in te blazen, maar met nieuwe heersers, nieuwe regels en later werden ze vervolgd. Wel bouwden ze een schitterende kathedraal De Kelisa-ye-vank (heilandkathedraal), met daarin zowel Europees christelijke als Perzische, islamitische invloeden. Buitengewoon rijk gedecoreerd en ook zwaar gerestaureerd. We hebben wel het idee dat de restauratie van bijv. het grote fresco met onderaan de hel, is gerestaureerd naar de toen geldende smaak (19e eeuw?), desalniettemin is het erg mooi gedaan. Hele taferelen uit nieuwe en oude testament zie je langskomen. Naast de kerk is ook een museumpje met een heel mooie collectie handschriften en gebruiksvoorwerpen die de geschiedenis van de Armeniërs incl de genocide in 1915 door de Turken weergeeft.

We drinken koffie naast de kathedraal en vervolgen naar de bazaar. De bazaar was redelijk binnen, maar eerlijk gezegd niet de mooiste en leukste, levendigste die we kennen. Heel veel goedkope zooi. Ik koop er natuurlijk nog wel een raar ding voor in de keuken waarmee je iets over het eten kunt strooien, gek ding voor nog geen euro. Uiteindelijk komen we uit bij de Vrijdagmoskee die net dicht blijkt, itt wat onze gids aangeeft. Daar anderhalf uur wachten en een restaurant vinden, zien we niet zo zitten, in die wijk zou niet veel zitten, dus nemen we de taxi terug naar het grote plein. In een zijstraat eten we uitgebreid en daarna, als de voetjes weer wat zijn bijgekomen lopen we naar nog een klein paleisje dat in een grote tuin ligt. Het was het paleis waar ook weer Sjah Abbas I zijn gasten ontving, het Shehel Sutun, ofwel het paleis met de 40 zuilen. Eigenlijk zijn het maar 20 zuilen, maar door de weerspiegeling in het water ervoor zouden het dan 40 zijn. Echter, weinig weerspiegeling. Het water is groen, er drijven allemaal blaadjes op en het waait een beetje. Het terras met de zuilen is zeer dringend aan restauratie toe. Het lijkt of het overal lekt en de prachtige beschildering heeft zwaar te lijden. Er is echter een ontvangsthal die erg mooi is gedecoreerd. Ook hier weer lijken de grote schilderijen redelijk modern gerestaureerd. Naast natuurlijk een strijdtafereel ter verheerlijking van Abbas I (hier houden ze zeer van dit soort taferelen) taferelen met alles wat niet mag volgens de islam, maar waar de sjah lak aan had. Op nagenoeg iedere afbeelding wordt er wijn gedronken en zijn er muzikanten en danseressen. Dubbele moraal. Niets veranderd dus in al die jaren!

Natuurlijk koop ik ook nog een "roodkoperen"waterkan, leuk voor bij mijn tajines. De koninklijke moskee Masjed-eSheikh Lotfollah. Gebouwd door Abbas I van 1602 tot 1619. Alleen in gebruik door de koninklijke familie, waardoor er geen minaretten waren en de moskee vrij klein is. Echter buitengewoon mooi gedecoreerd. Deze moskee geldt terecht als een hoogtepunt van de Iraanse architectuur beschouwd. Heel delicaat kleurgebruik en prachtige verhoudingen.

We zitten nog een beetje uit te rusten en " mensje te kijken" op een bankje op het plein, waar het kennelijk altijd gezellig druk is en nemen dan de taxi naar het hotel terug.

Geschreven door Jacquelijne.opreis