Beetje uitgeslapen en na een prima ontbijt op pad. Het belooft warm te worden vandaag. Kennelijk heeft het hier een paar dagen geleden gigantisch geregend, de straten vol, maar daar is niets meer van te zien. Zoals gebruikelijk loopt iedereen hier ofwel halfnaakt rond, ofwel alle rollen geperst in een lange skinny spijkerbroek of legging. Weinig ertussen. Desalniettemin is Cartagena wel de meest leuke stad. Bogota hebben we weinig van gezien en wat we zagen werden we niet heel warm van. Medellin vonden we hopeloos grauw en lawaaierig en ook niet dat we het jammer vonden weer weg te gaan, integendeel eigenlijk. We zijn in Azië een beetje verwend geraakt.
Grappig genoeg dachten ze bij het "ontdekken" van Amerika, dat ze Indië hadden gevonden, maar dit heeft helemaal niets van Azië weg! Ze zaten er flink naast.

Adrie heeft een routetje uitgestippeld langs de grootste highlights hier in het oude centrum en anders hadden we ons kunnen laten gidsen. Iedereen die hier 2 woorden Engels spreekt is gids als ik zo af en toe meeluister met groepen die gegidst worden. Het zijn er veel. We worden op bepaalde plaatsen gewoon bij iedere 2 stappen overvallen door een spervuur van Spaans, gidsen, water, ijsjes, eten, cruises, eten, gidsen, prullaria, paardekarren, hoeden, eten, gidsen, foto’s met folkloristische dames (in geel-rood-blauw) nog meer eten. . Etc. Ik vind het altijd lastig en word op een gegeven moment chagerijnig. Adrie kan er beter mee omgaan. Leer een vak, of leer op zijn minst Engels of Frans, denk ik dan als je toeristen zaken wilt aansmeren. We hebben wel eerder gidsen gehad in andere landen in Azie, of chauffeurs die zichzelf echt goed Engels hebben aangeleerd, daar kun je dan ook wat mee.

Na verloop van tijd is Getsamine aan de buurt, de volkswijk waar ook de goedkopere hotels en hostels zitten, aanvankelijk lopen we langs de boulevard, maar eens we de wijk zelf ingaan is het ineens buitengewoon levendig en gezellig. Smalle straatjes met van alles te zien en een heel andere sfeer dan in het oude centrum. Veel relaxter. We zijn zelf zo relaxed dat we vinden dat 12:00 uur wel aperatieftijd is en we lekker op een paar barkrukken gaan zitten en een jongeman een heerlijk mojito en een cosmopolitan klaarmaakt.

Ik maak nog wat foto’s van mooie graffiti en we vinden op een pleintje een plekje onder de bomen, zowaar zonder herrie of muziek waar we wat kunnen eten. Dan gaan we weer op ons gemak naar het hotel terug om in te checken bij KLM en om een of ander immigratieformulier in te vullen. We relaxen wat aan en in het kleine zwembadje dat zowaar voor de deur van onze kamer ligt en tegen een uur of half zes maar weer de drukte in om nog wat te kijken en te eten. Dat laatste valt niet mee. We zaten net op een terrasje en wilden bestellen toen er een grote groep trommelaars en dansers zich opmaakte om ons eten luister bij te gaan zetten met zoveel decibellen dat het onze spijsvertering ernstig zou belemmeren, dus maar op zoek naar wat anders. Viel niet echt mee en ik ben wat dat betreft blij dat we morgen naar huis terug gaan, want iedere dag twee keer een plek vinden waar je hopelijk fatsoenlijk kunt eten en niet in een giga herrie zit. Het werd uiteindelijk een Chinees, waar het een oase van rust was, afgezien van het muzakbehangetje.
Morgen nog naar museum del Oro (goud), dat is in de buurt en in de loop van de middag richting luchthaven.

Geschreven door Jacquelijne.opreis