Na een laatste nachtje in een comfortabel bed, is het zover. Komende nacht in Doha , Qatar, heb ik een soort capsule hotel geboekt omdat de overstaptijd van 2,5 naar 9,5 uur is gegaan. Wel zo ongeveer mijn normale slaaptijd, dus dat is lekker. Ik moest nú overstappen in Antwerpen Berghem dat heel wat beter gaat dan op een van de andere stations waar we vorig jaar met zware koffers een “afstap” uit de trein hadden van zo’n kleine meter. Best link. Gelukkig kon ik ook al inchecken voor het stuk Doha-Delhi. Dan kan ik zo naar de gate als het goed is.
Alleen de security weer hè. Heb ik een keer geen afritsbroek aangedaan omdat die natuurlijk altijd afgaan op de ritsen, ook had ik niet een paar honderd dollars onder mijn steunzolen verstopt zoals ik wel eens doe. Eindeloos weer met allerhande scans over me heen, fouilleren enz en ik had het al zo warm…Tel hormonen op bij een dun wollen truitje en een wollen fleece jack en weer heel dat circus van vloeistoffen, cameratas met 2 camera s en lenzen, klein laptopje, opladers en batterijen.Alles weer eruit en erin en dat geheel weer in mijn rugzak gepropt naast toch een set schone kleren, mijn magische waterzuiveraar, snoertjes, gevacumeerde kaasblokjes, e-reader, mijn trouwe reisgenoten sinds jaar en dag: bifiworstjes die zo stijf staan van de conserveermiddelen dat ze na drie weken boven de 35 graden er niet over denken je van een Delhi-belly te voorzien. Nou ja, ze konden niets vinden maar op mijn schouders en rug ging hij constant af. Wellicht de ijzeren greep van Anja van de fysio, die daar gisteren nog even wat heeft huisgehouden, maar ik gok vooralsnog op mijn stalen zenuwen waar de apparaten op uitslaan. Uiteindelijk laten ze me maar gaan.
Ik heb nog tijd voor een broodje kaas ( alhoewel in Brussel, leek het wel een Haags broodje, je kon zowat door de plakjes heen kijken. Maar de Leffe smaakte er wel prima bij.
Prima vlucht en op het einde werden we nog getrakteerd op wat turbulentie, ik dacht dat ze wellicht een paar feestelijke loopings gingen doen vanwege internationale vrouwendag, maar nee…
Na nog een flink stuk met de bus zag ik zo mijn de sleep- en showerlounches, heel klein, maar schoon, airco , een kussen en een fleecedeken. Voor vandaag is het dit dan maar, ik heb geen zin om nog weer alles uit en in mijn rugzak te proppen en ga proberen wat te slapen. Morgen vast meer.
Prima geslapen in mijn capsule, beetje hard, maar lekker stil. Ik werd om een uur of vijf wakker om te plassen, dan moet je dus wel weer je bergschoenen aan want wc is natuurlijk niet op de “kamer” , daarna pas weer wakker van de wekker. Ik had nog een platte krentenbol met kaas, kon nog wel voor ontbijt. De luchthaven is groot en modern met wel duidelijke Arabische invloeden, je ziet er weer gebedsruimtes maar weinig hoofddoeken en djellaba’s. Totdat ik bij de gate kom… het ziet er wit van de mensen. Een blik op het bord van “ mijn” gate leert me dat het een vlucht naar Medina is. Dat verklaart .

Als alles goed is zie ik straks mijn vriendinnetje Vrinda als alles goed gaat.

Geschreven door Jacquelijne.opreis