Vandaag moeten we 120 km rijden naar Rongjiang. Eitje, maar niet heus..
Deze weg was tot 2 ½ jaar geleden een goed geplaveide weg. Maar hierover zijn dus twee jaar lang constant vrachtwagens gereden ivm de aan te leggen expresweg 100 km verderop. De weg was volledig kapotgereden en we konden dus op 80 % van het traject niet meer dan 5-10 km per uur rijden. Ik zat dus achterin het busje waar iedere kuil (en de weg bestond uit kuilen) dubbel te voelen was. Na de middag ben ik op de middenbank gaan zitten (jammer voor de lange benen mensen, maar ik vond het wel welletjes. ). Die arme mister Lou, onze chauffeur, had een zware dag. Gelukkig af en toe natuurlijk een stop. Vanochtend op een aardig rustig marktje. Mooie klederdrachten. Het is zo’n beetje op de scheiding van de Miao en de Shui. Zucht… prachtige indigo bovenstukken te koop, maar omgerekend 100 euro, waar volgens de gids waarschijnlijk hooguit 10 % vanaf kan, vind ik toch wel erg veel… Om half 2 stoppen we bij een klein dorpje waar we wat eten en met een mooi klein bootje even de smalle de Duliurivier waar we al de hele dag langs rijden over. De laatste 20 meter waden we door het water. Eigenlijk wel lekker aan je voeten en die stinksandalen krijgen ook direct een wasbeurt.

We komen in een heel klein Miao dorpje waar we wat rondlopen, het is lekker warm maar het zweet loopt in mijn ogen en dat is dan weer wat minder. Het is erg stil in het dorpje, nagenoeg iedereen is binnen vanwege de warmte. Op een gegeven moment ziet iemand onder een paar optrekjes op palen onder wat rieten matten kisten staan, die verdacht veel op lijkkisten lijken. Dat zijn ze dus ook. Welgeteld 12 stuks. Ja, zegt onze gids, die kisten worden ook steeds duurder, want vanwege hun vorm (bovenkant een soort van banaanvormig) zijn er erg dikke bomen voor nodig (uit één stuk) en die worden meer en meer zeldzaam en er is ook regelgeving op. Ze worden erg duur, dus deze zijn alvast aangeschaft door het dorp voor geval dat. Tja, nodig zijn ze zeker een keer. We waden weer t

We waden weer lekker terug naar ons hobbelige, kleine, maar wel koele busje en vervolgen ons gehobbel voor nog een paar uurtjes. Hier en daar nog eens een –plas-rek-en-strek-waterinslag-pauze.. Wel, we arriveren rond zessen bij ons hotel in Rongjiang. Het is een eenvoudig hotel, geen ontbijt, dus Aaf en ik gaan eerst maar wat in huis halen voor het ontbijt en komen ook terug met een heerlijk koud biertje. Dan komen we Herman tegen die wel met ons mee wil gaan eten en dus ook snel een biertje haalt en we dus eerst ff samen aperitieven. Gezellig gegeten met zijn drietjes en op tijd nog ff verslagje schrijven en boekje/bed.

Morgen gaan we, beetje aangepast programma, naar een ander Miao dorp en een grote markt (de grootste markt in de omgeving) en dan rijden we weer verder.

Geschreven door Jacquelijne.opreis