Voor de derde dag wakker met behoorlijke hoofdpijn. Nog even blijven liggen met een rizatriptan. Dan moeten we toch actie maken. We hebben bij Jambuluwuk niet heel veel gegeten en moeten voor deze 8 dagen dan ook maar €115,00 afrekenen. Het heeft mijn hart niet gestolen, ondanks dat er niet veel mis aan was. Volgende keer toch maar weer een kleinschalig verblijf met hangmat voor de deur😊

1 rugzak voor en 1 rugzak achter en dan beginnen we aan onze tocht naar de haven.
Bijna baal ik dat ik altijd zo principieel ben en geen misbruik wil maken van de paarden hier. Ik krijg buikpijn als ik langs de haven loop en alle karren worden volgeladen met bouwmateriaal en andere zware spullen.
Aangezien dit het enige vervoermiddel is op het eiland gaan we er voor💪
Met een knallende koppijn, volle bepakking in de hitte lopen we de 45 minuten. Even zoeken naar het kantoortje van Golden Queen, maar die is nog gesloten, dus dan maar eerst ontbijten.
Uiteraard weer bij Hello Capitano.
Dan inchecken en gelukkig kunnen we de rugzakken daar achterlaten, want we moeten ons over een uur weer melden.

We lopen wat heen en weer en belanden dan toch maar weer bij Hello Capitano. Daar waar de koffie goed is. Er is zoveel te zien, dat de tijd vliegt. Het is een komen en gaan van boten en alles verloopt zoals gewoonlijk chaotisch😂😂

Om 11:00 uur vertrekken we met dit keer een echt goudkleurige boot. We gaan eerst naar Gili Air, dan een stop op Lombok, voor we aankomen in Pandang Bai op Bali, waar Artawan ons op zal halen om naar Uluwatu te brengen. We appen hem als we om 11:40 vanaf Lombok vertrekken.
Rond 13:30 varen we de haven van Pandang Bai in. Vol in de zon met een slecht werkende airco lijkt het wel of ik ben komen zwemmen 😅

Artawan is een beetje laat en na 20 minuten vielen we ons een gebakken eitje. Constant worden er taxi’s aangeboden, maar wij wachten braaf op Artawan.
Hij verontschuldigt zich, dat hij laat is en vertelt ook nog eens dat we 3 uur moeten rijden😱
Gelukkig is hij vandaag erg spraakzaam en hij weet nog precies waar hij ons overal heeft gebracht de afgelopen 2 jaar.
Zo leren we ook weer een hoop over de cultuur en hij over de onze, want hij vraagt ook veel. In Indonesië is het krijgen van een zoon nog steeds belangrijk, omdat de zoon verantwoordelijk is voor de ouders, als ze ouder worden.
Uiteindelijk was het 3,5 uur rijden in alle chaos. Het is maar 70 km, maar het verkeer is echt dramatisch. Het laatste stukje waren de wegen ook erg smal en evengoed enorm druk. De eigenaar van ons onderkomen heeft Harry een berichtje gestuurd, dat kamer 1 voor ons beschikbaar is en als we na 16:00 aankomen, hij de sleutel in de deur doet, omdat de receptie dan dicht is.
Als we eindelijk aankomen is Harry zijn telefoon leeg. Als hij kamer 1 inloopt staat er een koffer en liggen er spullen. Er ligt een man aan het zwembad, die zegt dat dat zijn kamer is. Dan even een oplaadpunt zoeken en snel wat sap in zijn telefoon tappen om de eigenaar een berichtje te sturen.
Sorry, mijn fout het is villa nummer 4, is zijn reactie.
Gelukkig dat die man niet in zijn blote kont in de kamer was, toen Harry gezellig binnenkwam😱😝
We gooien de spullen binnen en lopen even naar het dichtstbijzijnde strand, Bingin Beach. We zijn net te laat voor de zonsondergang, maar het is nog wel lekker druk. We hebben niet geluncht, dus we gaan maar even op zoek naar iets lekkers. Uluwatu heeft allemaal kliffen, dus het strand is te bereiken via een trap. Die moeten we nu dus weer omhoog ⬆️. Op de terugweg halen we even wat te drinken voor op de kamer en brengen dat gelijk even weg.
In de buurt zit een Mexicaan en we besluiten daar maar heen te gaan. We hebben gegeten en laat ik het zo zeggen, we gaan er de andere dagen waarschijnlijk niet meer heen😜
Nu maar even lekker douchen en ons nieuwe bed uitproberen. Het was weer een behoorlijk dagje zo. Een heerlijke regendouche maakt weer een hoop goed!

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens