Na iets meer dan twee jaar gaan we nog een keer dezelfde reis maken. De vorige keer met Mike. Dit keer met Giel en Manon.

We vliegen pas om 21:00, waardoor we nog alle tijd hebben om alles in te pakken. Ik heb nog tot en met gisteren gewerkt, dus nog niets gepakt of klaargelegd.
Loes doet nog even een afacheidsbakkie en rond 16:30 pakken we de bus naar het station, waar we Giel en Manon zullen ontmoeten. Mike is inmiddels ook thuis en komt op de fiets naar het station om mee naar Schiphol te gaan.
Giel en Manon komen aan met Mendy en de kinderen, maar die neemt gelijk de trein weer terug naar Almere-buiten. Lastig momentje voor, vooral, Manon om haar kleinkinderen gedag te zeggen. 18 dagen voelen op zo’n moment zo enorm lang.
Eenmaal op Schiphol gaan we eerst, maar even onze backpacks inchecken om daarna met Mike nog een Starbuckskoffietje te doen.
Na wat gedoe met het wegwerken van alle riempjes en een lege rol voor de labels,
lukt het toch weer. Manon en ik komen niet verder dan 11,6 kilo en de jongens zitten daar maar net iets boven, maar op je rug is dat ook zwaar genoeg.
Als we terugkomen bij Mike is hij aan de telefoon en heeft inmiddels andere plannen. Hij neem gelijk de trein terug en dit keer zonder tranen kijk ik hem na.
Wij maar door de security en paspoortcontrole dan. Vernieuwde regels of apparatuur zorgen ervoor dat laptops en IPads gewoon in je handbagage mogen blijven en 10 minuten later zijn we ook al voorbij de paspoortcontrole. We hebben behoorlijk honger en belanden bij Dutch kitchen, waar we even later aan de hanburgertjes en fish en chips zitten.
Dan alsnog maar even die Starbucks koffie halen en wat tijd doden.
Als we bij E20 komen gaan we al bijna boarden. Door onweer dreigt er nog even een afhandelingsverbod, maar het blijft maar bij 1 flits en knal. Keurig op tijd zitten we aan boord, maar uiteindelijk vertrekken we toch nog met 45 minuten vertraging voor de vlucht van 11:30 uur. Hopen dat we een beetje kunnen slapen. Als we aankomen is het al 16:30. Naast de lange vlucht hebben we natuurlijk ook nog 7 uur in tijdsverschil verloren. Even doorbijten nu. We weten dat de bestemming het meer dan waard is. Hopelijk vinden Manon en Giel dat ook!

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens