Evengoed niet zo best geslapen. Ik werd wakker en dacht dat we al aardig opschoten, was het pas kwart over 11. Nog een hele nacht te gaan. Na een kussen wissel en nog wat onderbrekingen worden we om 5;30 wakker en barrst ik van de hoofdpijn. Het lijkt migraine, dus ik neem Rizatriptan en blijf nog even liggen.
Een uurtje later dan toch maar opstarten, want we zijn klaarwakker en willen op tijd op pad. We ontbijten in het hotel. Koffie sla ik vanwege de migraine over en door de misselijkheid heb ik ook niet veel honger. Een geroosterd broodje en een yoghurtje met thee en jus d’orange voldoen. Harry heeft niet veel meer.
Nog voor acht uur gaan we op pad. We willen eerst naar een sculptuur, zodat het nog rustig is om op de foto te zetten.
Parkeren is wel een gedoe en kost ook wel wat. We betalen voor 1,5 uur in de buurt van de sculptuur. We maken wat foto’s en ik zie dat je er ook in kan klimmen. Ik klim in de kin. Breng daarmee omstanders op een idee. Alleen als zij er in wil klimmen, komt er security uit het gebouw er achter. Blijkbaar is het toch niet de bedoeling. We lopen nog wat rond, maar gezien de tijd en dat het maandagmorgen is, is alles nog dicht. Wel kunnen we naar binnen in een mall, ondanks dat de winkels nog dicht zijn Er zijn wel enorm veel kantoor mensen, die overal aan de koffie zitten en aan het vergaderen zijn. Het stikt dan ook van de koffietentjes. Er is ook een soort bovengronds gangenstelsel hier in de stad om overal overdekt te kunnen komen. Grandioos tijdens de koude winters, lijkt me. Het lijkt een trendy en relaxte stad, zo op het eerste gezicht.
We moeten weer richting de auto en lopen nog wel door een stukje met de pareltjes van Calgary. Die hebben ze hier dus ook. We dringen door hun zware wietlucht en komen dan bij de auto.
We willen richting Heritage Village, een dorpje uit de oude tijd. Uiteraard wederom parkeergeld en de entree van 26,50 Canadese dollar hadden we ook nergens gelezen. Maar ja, we zijn er nu toch. Het eerste gebouw heeft allemaal oude benzine pompen staan en wat oude auto’s. Een cadillac uit 1905. Ik wist niet eens dat er toen al auto’s waren. Het is grappig opgezet, maar niet echt mijn ding. Daarnaast krijgt Harry enorme honger en wordt daar niet gezelliger van. En ik maar denken dat ik daar alleen last van had😂😂 We kijken op de plattegrond naar eetgelegenheden en vinden een soort koffietentje, maar na een blik op de taarten lopen we toch weer naar buiten.
Dan maar een reepje uit de tas, die we eerder vanochtend bij de Walmart hadden gekocht. Lopen nog wat rond en nemen dan de stoomtrein, die er rijdt naar een volgend station, waar ook iets te eten moet zijn. Het is een behoorlijke trein en het duurt dan ook even voor iedereen is in- en uitgestapt. Op het volgende station zit een snackbar. Dat klinkt veel belovend, maar de menukaart komt niet veel verder dan hotdogs en chips. We kijken even binnen in een grote schuur. Hier staan wat treinen, waaronder een enorm indrukwekkende “sneeuwschuiver”
Dan maar even naar binnen bij het hotel. Daar hebben ze wel iets te eten voor ons. Het restaurant is helemaal in stijl. zelfs de muziek en de bediening zijn ver terug in de tijd. Harry neemt iets met rundvlees en deeg en ik ga voor de fish and chips.
Aan een andere tafel zit een jonge vrouw met een zwaar gehandicapte man, liggend in een rolstoel. Prachtig om te zien hoe liefdevol ze hem verzorgt. Het moet haar vader zijn, die niet veel meer kan dan kreten uitstoten en zijn knuffel vasthouden. Iedere keer als ze hem een slokje drinken geeft, verslikt hij zich en begint te hoesten. Ze aait hem over zijn schouders en lijkt het allemaal met zoveel geduld te doen. Respect en een diepe buiging voor haar.
We rekenen af en lopen terug naar de auto. We willen naar een park midden in de stad Prince’s Island. Hier wandelen we wat rond, nadat we wederom behoorlijk parkeergeld moesten betalen. We hebben voor twee uur betaald, dus we kunnen wel even lopen. Het loopt langs een rivier en we verbazen ons over hoe snelstromend die is. We steken een brug over en gaan met een trap behoorlijk omhoog, waar we nog een mooi uitzicht hebben over de skyline. Eenmaal weer beneden lopen we nog een stukje langs de rivier, want in de verte zien we de Peace Bridge. Niet heel bijzonder, maar wel bekend. We steken over deze brug de rivier weer over. Het weer is raar. We lopen vooral met een sweater, maar als de zon doorbreekt kan deze gelijk uit. Dan ineens looen we weer even in de regen. Maar al met al is het best lekker. In het park stikt het van de eekhoorntjes. Ze zijn hier echter zwart en dat hebben we nog nooit gezien. Ze zijn wel schuw, dus kunnen we ze niet lekker op de foto krijgen. Het begint te regenen dus we pakken de auto en gaan naar een mall in de buurt, het CF Chinook Centre. Ik heb ondertussen toch wel
zin in koffie en we zien een Starbuckachtig koffiezaakje met geroosterde kokosnoot ijskoffie, dat lijkt me wel wat. Ala we gaan bestellen, blijkt deze echter op. Ik neem dan maar icetea en Harry kokosnoot frappucino, die wel heeeeeel lekker was. Dan zien we een Mable Slab Creamery, wat eruit ziet als de ons bekende en geliefde Coldstone. We nemen allebei een kokos en koffie ijs met walnoten en stukje noten/chocolade reep. Even lekker prakken en klaar is ons bakje ijs.
Inmiddels schijnt de zon volop en vinden we het zonde om binnen te zijn. We zijn allebei wel helemaal gesloopt van de jetlag. Het voelt of we naar bed moeten terwijl het pas 16:00 uur is. We lopen een rondje buiten om de mall lekker in het zonnetje. Weer binnen lopen we een rondje door de foodcourt, want er moet nog wel gegeten worden, ondanks dat we meer slaap dan honger hebben. Even volhouden om toch in het juiste ritme te komen. We besluiten richting het hotel te rijden, daar heb je ook nog een soort winkelcentrum met wat restaurants en daar hebben we in ieder geval een McDonalds gezien in het ergste geval.
Het winkelcentrum is nogal nieuw, waardoor nog veel lokaties niet open zijn. Ook het foodcourt hier is maar half af, maar we eindigen uiteindelijk met een hamburger. Harry één met Mac&cheese en ik één met gebakken ei. Harry neemt ook nog patatjes van zoete aardappel, maar ik heb al moeite om de hamburger op te krijgen.
We besluiten, in het kader van tijdrekken, om af te sluiten met een koffie van McCafe., die we nog even op een bankje in de avond zon opdrinken. We krijgen de slappe lach en lijken wel dronken. Dit zal wel slaapdronken zijn😂😂. Gauw naar het hotel dan maar. We nemen nog een bakje thee mee naar de kamer, want koffie, thee en water kan je hier 24 uur per dag pakken. Uit ons raam zien we in de verte een trein rijden en er komt geen eind aan zo lang is die. We hebben ook een mooie zonsondergang vanuit de kamer. Nemen we toch mooi even mee, terwijl ik mijn verslag maak. Inmiddels is het bijna 21;00 uur en gaan we lekker douchen en naar bed. Morgen vertrekken we richting Banff en ga ik vast de komende dagen eindelijk een beer zien in het wild.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens