Vandaag iets langzamer opgestart en Harry heeft op internet gekeken. Wederom dubbel rood, dus verboden de zee in te gaan.
We besluiten dan toch maar weer naar St. Andrews te gaan, vanwege de douches en niet geheel onbelangrijk, de toiletten😜

Eerst even langs IHop voor ontbijt en dan nog even naar Walmart voor wat reepjes voor als we trek krijgen. Harry zijn zitzak is lek en hij besluit een stoeltje te kopen voor op het strand. Geslaagd voor allebei rijden we richting het State park en uiteindelijk sluiten we aan in een lange rij auto’s die het park in willen. Het is natuurlijk zaterdag. Bij IHop merkten we al dat het behoorlijk druk was. We moesten daar ook weer even wachten op een tafeltje.

Als we het park eenmaal inrijden hangt er toch maar 1 rode vlag, hetgeen wil zeggen dat je het water wel in mag.

Er steken voor ons 3 hertjes over en wat ben ik blij die te zien. Gisteren zei ik tegen Harry, dat we die hier de vorige keer hadden gezien. Hij kon het zich niet herinneren en op de borden met voorkomende dieren in het park, hadden we ze ook niet zien staan.
Ik dacht weer een seniormomentje te hebben, maar vandaag dus de bevestiging, dat ze er toch zijn.
We parkeren een stukje eerder, want de gewone parkeerplaats was al vol zeiden ze bij de ingang.

We lopen een stukje langs het strand naar een rustiger plekje. We gaan meteen het water in en er zit een zandbank voor, dus je kan heerlijk rustig plonzen, zonder dat je last hebt van stroming of grote golven. Het water is heerlijk. Naast ons weer een hele tent opgebouwd en ze hebben zelfs de moeite genomen de Amerikaanse vlag in te graven. Aan de tent hangen nog wat vlaggen met wat politieke uitingen. Blijft bijzonder volk, maar wel mooi om te zien hoe trots men is op hun eigen land, ondanks dat Amerika ook genoeg heeft om niet trots op te zijn.

We plonzen wat en zonnen wat. Harry probeert de golven achter de zandbank nog even, omdat je daar nog steeds kan staan is het goed te doen. Als ik rond 14:00 uur weer het water uitkom, zie ik dat er weer 2 rode vlaggen hangen. Even later komt er ook een buggy met sirene over het strand rijden en wordt iedereen uit het water geroepen. Ook het vliegtuigje is weer opgestegen om iedereen te informeren. Even later komt er nog een buggy met zwaailichten aan en hierop staat met grote letters sheriff. Een beetje overdreven lijkt het, vooral omdat we op een plek liggen waar een zandbank voor zit. Als alles weg is, laat ik me toch nog een keer vallen om af te koelen.

Rond een uurtje of 16:00 besluiten we dat het mooi is geweest. Ondanks het vele smeren is mijn rug een beetje verbrand aan het raken. We rijden terug naar onze kamer om even al het zand weer te verwijderen.

Vanavond gaan we toch maar weer naar Pier park. Ik noem het al stilletjes het kleine piemel park, want er wordt wat gecompenseerd hier. Er rijden enorme pick-ups. De een gigantisch verhoogt en de ander met verlichte velgen. Allemaal met een knallende uitlaat en allemaal “stoere” jongens die half uit het raam hangen en regelmatig worden de knallende uitlaten overstemt door de muziek, die uit de auto’s of motoren knalt.
We gaan weer bij Hook’d eten met uitzicht op het strand. Harry neemt weer een strawberry daiquiri en voor $7 extra krijg je een Bucket 😱
Hij heeft de smaak te pakken, dus gaat ervoor.
Ik heb straks meer zin in een cappuccino van Kilwin’s en als we er toch zijn, neemt Harry nog maar een ijsje.
We gaan op een bankje zitten en er is genoeg te zien. Er komt een motorrijder langs met twee grote Ara’s 🦜 op zijn schouders. Een pick-up met op het dak een enorme opblaas flamingoband. Je kijkt je ogen uit hier naar alles wat langsloopt of langsrijdt. Dan lopen we nog even richting het strand voor de zonsondergang.
Op de terugweg naar de auto pakken we nog wat winkeltjes mee en dan zijn we al die knalpotten wel zat. We gaan terug naar de kamer. De pad zit op zijn vaste plek op een soort houten deksel in het gras.
Naast de pad is er ook een kat. Deze zat gisteren luid miauwend voor de deur van het huis. De auto van Carmen was al de hele dag weg. Er was alleen een soort schuifraam, wat een klein stukje open stond. Groot genoeg voor de kat om door naar binnen te gaan. Ik heb hem dan ook maar even geholpen en hij paste er inderdaad doorheen😜

Nu ik mijn verslag schrijf pakt Harry de koffers in. Morgen vertrekken we voor een lange rit van 500 km naar New Orleans.
De stad waar we 7 jaar geleden op slag verliefd op werden.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens