We krijgen aardig routine in het niks doen.
Omdat onze kamer bijna op het strand zit, horen we 24 uur per dag golven en daar slaap je heerlijk van, kan ik vertellen.
We starten maar weer met het ontbijt, waarvan we de tijd nog steeds op 8:00 uur hebben staan. Je kan ergens tussen 7:00 en 11:00 je ontbijt krijgen, maar 8 uur is prima. We zijn alle 4 meestal rond 7:00 wakker en dan kan je even lekker rustig starten, met een loopje langs het strand of gewoon even kijken en genieten.

Als Giel en Manon hun ontbijt is neergezet, komt ook de husky weer mee. Eigen schuld natuurlijk, doordat hij worstjes heeft gehad, maar hij is wel erg opdringerig en legt zelfs zijn kop op tafel bij Giel.
Op zich niet zo erg, maar hij of zij ruikt niet bepaald naar roosjes.
Omdat het onze laatste dag is, geeft ik ook mijn ham en worstjes aan de husky. In de koelkast ligt eventueel nog een lunchpakketje voor als mijn slechtziende, staartloze vriend langskomt.

We liggen ook vandaag weer snel op het strand. We lezen wat en laten is. Af en toe afkoelen in zee.
Manon heeft wel zin in koffie en neemt vandaag mijn taak over. Samen met Harry gaan ze koffie halen. Als ze terugkomen zit ik verdiept in mijn boek en waarschuwt Harry, dat mijn vriendinnetje er is. Nou gauw de ham en worstjes pakken. Nu heb ik wel een beetje spijt, dat ik mijn portie van vanmorgen al aan de veel te dikke, husky heb gegeven.
Waar je bij de husky moet oppassen voor je vingers, pakt deze alles heel voorzichtig aan.
Als alles op is gaat hij er weer vandoor. Hopelijk heeft ze nog meer van dit soort adresjes.

Dan nog maar een keer snorkelen. Ik twijfel of ik mee ga, want door de wind is de zee wat ruwer. Op zich wel prima te doen, dus ga ik toch maar. Vanaf morgen kan het niet meer, dus daar gaan we weer.
Giel filmt een behoorlijke trompetvis. De vis is niet bang en draait zich zelfs om en zwemt nog richting Giel. Hij blijft daarna ook steeds in de buurt. Op zich geen enge vis, maar elke keer als je opzij kijkt zwemt hij vlak bij je. Ik vond dat toch niet zo’n succes. Het water is niet helemaal helder en eigenlijk ook nog niet hoog genoeg, dus ik zeg, dat ik terug ga. Ik ben die trompetvis helemaal zat. Giel vindt het ook wel prima en wil ook terug. Harry past zich aan en volgt op afstand. Onderweg hang ik nog even boven een anemoon met clownvisjes. Ik zie ze van heel dichtbij, omdat het water nog niet zo hoog staat. Ineens komt die trompetvis onder me door en er was al niet veel ruimte.
Als ik even later een zeepaardje zie en kijk of Giel in de buurt is, draai ik me om en zwemt het weer vlak naast me. Ik schrik zo, dat ik zelfs begin te gillen. Nu ben ik er klaar mee en ga vol gas richting de kust.

Het is nog maar net 11:00 uur als Harry al weer honger heeft😂😂 Tja, van zwemmen krijg je honger (toch, Marieke?)
We kunnen hem nog remmen tot half 1, maar dan gaan we voor de laatste keer richting Coco Beach.

Er komt een enorme donkere lucht aan, maar deze lijkt net aan ons voorbij te gaan.
Maar als we weer op onze bedjes liggen gaat het steeds meer waaien. Dat voorspelt niet veel goeds en inderdaad verkassen we al gauw naar ons overkapte terras. Door de wind van zee zitten we ook daar al gauw niet meer droog. Dan maar even de eerste spullen inpakken.
Na drie kwartier is het weer droog.
Giel en Harry gaan toch voor de laatste keer nog even snorkelen. Ik ben wel klaar na de stalker van vanmorgen. Niet alleen de husky is opdringerig hier, maar ook de trompetvis kan er wat van.
Ze zijn al vrij gauw weer terug. De zee is nogal ruw en ze hebben dan ook niet veel bijzonders meer gezien. Door de golfslag is het in het begin ook niet zo helder.

Het is wel droog, maar de zon zien we niet meer terug. We hangen nog een beetje op de bedjes en op het terras en dan gaan we maar douchen. We hebben gisteren lekker gegeten, dus Giel en Harry lopen in een drafje door Walking Street om aan de andere kant te komen. Het begint weer te spetteren dus ze hebben een tafeltje overdekt gevonden tegen de tijd dat Manon en ik aankomen. Manon en Harry maken weer gebruik van de Happy Hour cocktails.
En Harry en ik sluiten weer af met de passievrucht panna cotta. Helaas geen hazelnootijs, dus Giel en Manon houden het bij alleen koffie.
Onderweg nog wat souveniertjes gescoord voor de kleinkinderen en dan “thuis” nog een potje Qwixx. Het begint alleen weer te regenen en ook op het terras zit je dan niet droog. Het is inmiddels 22:00 uur dus ook een prima tijd voor deze senioren om aan de laatste nacht hier te beginnen. Morgen ons ontbijt om 8:00 en om 9:00 uur moeten we aan de andere kant zijn. De auto waarmee we zijn opgehaald, staat al 2 dagen met een lekke voorband. Ik schat de kans aanwezig, dat we met volle bepakking, rugtas voor en rugtas achter, moeten lopen en dan is het in de warmte nog best een stukje. We gaan het beleven. Hoe dan ook morgen op weg naar Langkawi, waar we 1 nachtje verblijven om de volgende dag naar Kuala Lumpur te vliegen. Hopelijk eten we morgen bij de Cactus, waar we 4 jaar geleden diverse keren hebben gegeten. Het hotel ligt er in iedere geval dichtbij. Daar is hij op uitgekozen. Nu nog even heerlijk in slaap vallen bij het geluid van de golven.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens