Vandaag vertrekken we richting Penang. De wekker staat op 6:30, want de boot gaat om 8:00 en we willen ook nog even ontbijten. Ontbijten kan vanaf 7:00. Ik neem 3 croissantjes, verse jus d'orange en een coffee latte en Harry neemt de french toast met honing. Na het ontbijt nog maar een keer tanden poetsen en dan leveren we de sleutel in. De obers komen nog even gedag zeggen en even later roepen ze de kamernummers op. Als ze onze kamer noemt verwijst ze ons naar een bootje met een blauw dak, dat aan het eind van de pier ligt. Onze Luxemburgse vrienden stappen even later ook in. Zij zaten in een verkeerd bootje en vroegen zich al af waarom ze ons niet zagen.
We varen iets meer dan een half uurtje en staan dan weer op het vaste land. Een muur van taxichauffeurs vangt ons op, maar wij hoeven maar 10 minuutjes te lopen naar het busstation. De twee jongens gaan met het vliegtuig naar Penang en pakken de bus naar Kota Baru om daar tegen de avond het vliegtuig te pakken. Eigenlijk ben ik wel jaloers, want ik heb geen zin in weer een hele dag in die bus. Onze bus zou om 11 uur vertrekken. Het is net 9 uur geweest, dus we drinken daar maar even een ijskoffie om de tijd te doden. Er lopen zoveel zwerfkatten rond hier. Het is echt zielig. Sommigen zien er echt ziek uit en hebben open wonden. Er ligt ook een nestje met jonge katjes. Ik word er altijd een beetje naar van. Om 10 uur gaat de supermarkt open. Het is een hele grote. We halen even scheermesjes en wat te eten voor onderweg. We zullen weer zo'n 6 uur in de bus zitten. De bus komt uiteindelijk pas on 11:30, maar rijdt gelukkig wel gelijk weg. Het is een grote luxe bus met fijne ruime stoelen en gezellige gordijntjes 😀
Na 1,5 uur rijden stopt de bus ergens langs de weg en we kunnen lunchen. Wij slaan even over en kopen in het naastgelegen winkeltje een pak koekjes. Het winkeltje is ook een rotzooitje op de bovenste plank ligt een dikke laag stof en muizenkeutels. De datum op het pak koekjes is nog oké en de verpakking is dicht, dus wat maakt het uit. Aan de overkant staat een moskee, waarvan de luidsprekers net beginnen op te roepen voor het gebed. Onze chauffeur is klaar met eten en loopt naar de overkant om gelijk zijn gebed er achter aan te doen. Goede timing, heet dat. Wij zijn inmiddels weer wat opgewarmd, want de airco staat in de bus zo koud. Ik twijfel of ik mijn trui uit de tas zal pakken, maar vind dat weer zo'n gedoe. Achteraf heb ik hier natuurlijk spijt van gekregen. Een deel van het volgende traject is weer super mooi met veel diepe dalen en hoge bergen volledig begroeid. Wat is dit land groen, zeg. Met al die bochten en hoogte verschil kan de bus niet echt doorrijden. Even later ligt er zelfs een vrachtwagen op zijn kant over de weg. De chauffeur staat er naast en is oké en gelukkig kunnen we er over de ander baan langs. Al met al doen we er veel langer over dan gepland en zijn we pas om 19:45 bij het busstation in Penang. 3 uur later dan we zouden aankomen. We pakken vanaf daar een taxi naar het hotel, want Harry had al gezien dat lopen geen optie was.
De chauffeur spreekt Engels, maar is moeilijk te verstaan en eigenlijk heb ik na 8 uur in de bus ook niet zo'n zin meer in een verplicht praatje. Het is enorm druk in de stad en we staan veel stil. Gelukkig rijden ze hier niet op de meter😜
Ons hotel ziet er mooi uit zowel van binnen als van buiten en dat voor €30 per nacht. Na een paar hokjes is het heerlijk om weer even een echte hotelkamer te hebben met een badkamer, waar je je kont kan keren. Aangezien het al zo laat is gaan we meteen maar weer weg om nog wat te eten.
Time Square is op loopafstand. We proberen eerst een soort foodcourt in een mall, maar deze gaat met een uurtje dicht en is al zo doods, dat we besluiten toch buiten wat te gaan eten. Ik neem iets met honing, soja kip met rijst en een soepje, waar fluimen in lijken te drijven🙊
Harry heeft sambalnasi met iets van kip, wat hij uiteindelijk niet lekker vindt. En dat wil wat zeggen, want Harry lust bijna alles. We besluiten bij McCafé nog een lekkere koffie te drinken en wellicht hebben ze de cheesecake, die we in december op Langkawi hebben leren kennen. Binnen worden we ontvangen door een overenthousiaste medewerker. Hij is super vriendelijk en komt steeds bij ons terug. Hij vraagt waar we vandaan komen en hoe lang we in Penang blijven. Als we even later buiten van onze cheesecake (ja, ze hadden hem) zaten te genieten, kwam hij met een papiertje, waar hij van alles had opgeschreven, wat de moeite waard zou zijn om te gaan doen in Penang. Echt super vriendelijk deze man. Hij adviseerde ook een uitgaansgebied, waar veel buitenlanders kwamen chillen. Het klonk aantrekkelijk, maar ik heb er de energie niet meer voor. We lopen inmiddels door de regen terug naar ons hotel om een lekkere warme douche te nemen en mijn verslag te typen. Morgen maar weer zien wat Penang te bieden heeft bij daglicht.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens