Vandaag gaan we wederom naar Daaibooi. Het blijft een lekker rustig strand met zeeschildpadden. We halen even broodjes bij Albert Heijn en rijden dan op tijd weer weg. Nog even tanken onderweg. We zijn rond half 10 al op het strand en het is al drukker dan gisteren. Er staat nog een stapel bedjes buiten, dus ondanks dat de eigenaar er nog niet is kunnen we wel al bedjes pakken en we hebben weer een plekje onder een rieten dak.
Wel komen we er achter dat we de handdoeken vergeten zijn. Beetje jammer wel, maar we gaan geen 40 minuten heen- en 40 minuten terugrijden om ze te halen.
Er is wat geruzie op het strand, want er is een andere strandbedden verhuurder, die parasols en bedjes plaatst. Een vaste bezoeker waarschuwde mensen, dat deze bedjes veel duurder zijn en daar is de verhuurder niet van gediend. Als andere gasten zich ook tegen hem keren, kiest hij eieren voor zijn geld. Toch loopt hij de rest van de dag nog rond om zo een graantje mee te pikken.

Wij gaan afkoelen met snorkelen en zien gelijk al weer een schildpad. Het gaat bijna gewoon worden. Ik herinner me in Tanzania nog, dat we tijdens de Safari op dag 2 al niet meer opkeken van zebra’s. Dat gevoel heb ik nu weer een beetje.

Harry zegt dat bij hem de GoPro ook na 1,5 minuut automatisch uitgaat. Het lag dus niet aan mij gisteren. We gaan terug en betalen voor de bedjes en halen meteen een bakje koffie. Al snel besluiten we toch maar weer te gaan snorkelen. Nu eens aan de linker kant. We zien dan een groepje inktvissen 6 kleintjes en een wat grotere. De GoPro blijkt zijn geheugenkaartje vol te hebben, dus maar weer terug om de filmpjes over te zetten naar de telefoon, zodat hij de SD kaart leeg kan maken. Eerst maar weer even zitten en we delen samen een patatje.
Over zee komt er een enorm donkere wolk aan en in de verte zie je dat het regent. Hopelijk komt het niet onze kant op, want in ons rieten dak zit een behoorlijk gat. De handdoeken kunnen niet nat worden, dat scheelt weer😜
Als de patat voldoende gezakt is gaan we nog maar even. Een jongen roept ons, dat er een schildpad is en wij flipperen zijn kant op. De schildpad verdwijnt echter weer in de ondiepe baai, waar hij altijd uit het zicht verdwijnt.
Even laten zwemt hij onder Harry door en we volgen hem weer richting open zee.
Als Harry hem laat gaan, zwem ik nog even mee. Plots draait de schildpad zich om en zwemt recht op me af, kijkt me even aan en zwemt dan weer weg. Ik draai me om naar Harry en die blijkt te hebben gefilmd. Hij was echter wel behoorlijk ver bij mij vandaan, dus ik hoop dat het er op staat.
Mooier wordt het weer niet vandaag, dus we gaan maar drogen en lezen. De regen hebben we niet meer gezien.

Rond 1700 uur leveren we onze bedjes weer in en als we de borg terugkrijgen zegt de eigenaar al ‘tot de volgende keer.’ Harry zijn oren zitten van het snorkelen weer behoorlijk dicht. En ik heb met snorkelen te veel met mijn billen boven water gezeten. Ondanks het insmeren heb ik mijn billen verbrand. Maar het is het allemaal waard🤪

Het verkeer staat wederom behoorlijk vast, zoals iedere avond. En het lijkt toch behoorlijk geregend te hebben hier, want er zijn enorme plassen langs de weg. Nu weten we waar die bui wel is gevallen.

We besluiten na het douchen weer bij De Pier te gaan eten, want dat was tot nu toe het lekkerste.
20 minuutjes lopen en dan horen we, dat ze vol zitten. Ze zegt dat de keuken het niet aankan en we eventueel voor morgen kunnen reserveren. Nou dat doen we dan maar. Voor vanavond dan maar wat anders bedenken. Als we teruglopen besluiten we de auto te pakken en dan toch een keer naar Larrys te gaan. Dit is een soort Amerikaans steakhouse.
Het eten valt een beetje tegen, maar met overal grote TV schermen met soort erop doet heet wel heel Amerikaans aan.
We reken 100 Antilliaanse gulden af en gaan terug naar het hotel.

Harry wil eigenlijk morgen even niet het water in, vanwege zijn oren, dus gaat nog op zoek naar een alternatief. Het filmpje van de zeeschildpad encounter is inderdaad wat ver weg. Morgen maar even zien wat het gaat worden. Mijn haar vindt het misschien ook wel fijn een dagje zonder zee. Inmiddels ben ik wel bijna blond van al die zon. Welgeluk voor Harry, weer eens wat anders.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens