Onze allerlaatste dag is aangebroken. Onze vlucht vertrekt pas om 23:05 en de taxi hebben we besteld om 20:00, dus we hebben eigenlijk de hele dag nog. De kamer meoten we voor 12:00 wel uit, maar er is een douchegelegenheid en we mogen de hele dag nog eten drinken en van de handdoekenservice gebruik maken. Het ontbijt is zoals altijd weer prima en nadat we de laatste spullen nog hebben ingepakt, gaan we maar vast uitchecken. We liggen daarna al weer op tijd op het strand. Manon is ondertussen al weer gebeld door het ziekenhuis, maar heeft niet opgenomen. Het blijft een vervelende situatie, maar we proberen toch nog maar wat te genieten. We maken nog wat foto’s bij de infinity pool. Deze ziet er zo mooi uit, maar omdat wij ieder dag aan het strand liggen, hebben we hier nog steeds geen foto’s gemaakt. Vandaag dus wel. Nog even liggen en dan kunnen Harry en Giel voor de laatste keer snorkelen. Na het snorkelen begint het ligt te spetteren, dus gaan we maar gelijk lunchen. Helaas geen kokosijs op onze laatste dag. Het is vrij bewolkt, maar we liggen wat en lezen wat en Giel en Manon spelen weer een spelletje Yahtzee als ze weer wordt gebeld door het ziekenhuis. Ze drukt weer weg, maar een tijdje later komt een serveerster uit jet restaurant aanlopen met een dokter uit het ziekenhuis. Ze zijn toch blijkbaar erg gemotiveerd om het bedrag te innen. In een witte doktertjes en met zijn dokterstas staat hij naast onze strandbedjes. Hij heeft alleen geen nota mee en die heeft ze natuurlijk wel nodig. Hij gaat bellen om de nota te laten mailen. Al met al een heel raar schouwspel zo op het strand. De lucht wordt inmiddels super donker en na een minuut of 10 komt de mail binnen en zit er niet veel anders op dan deze met de creditcard te voldoen. Erg vreemd allemaal en als de dokter weg is, regent het inmiddels wat harder en besluiten we maar even een koffietje te drinken bij de bar. Hier staan we redelijk droog. Het duurt weer niet lang en voor ik mijn koffie op heb kunnen we al weer liggen. Om 18:00 uur hebben we de doucheruimtes gereserveerd, maar als we iets eerder gaan, blijkt dat we er al wel in kunnen. Nog een drankje om te wachten tot het 19:00 uur is en de laatste keer te dineren hier. Wederom valt het tegen. Samen met de tegenzin om aan de lange terugreis te beginnen, genieten we niet echt meer. Om 19:40 lopen we maar vast naar voren en gelukkig zit daar onze taxichauffeur al op ons te wachten. Onze bagage past maar net allemaal on de auto en in net geen uur zet de chauffeur ons af voor de luchthaven. De formaliteiten nemen niet veel tijd in beslag en we maken onze laatste roepies op. Manon is wagenziek geworden en voelt zich erg misselijk. Hopelijk kunnen we een beetje slapen aan boord van deze 11 uur durende vlucht. We zullen hier waarschijnlijk niet terugkomen, maar al met al hebben we weer kostbare tijd met elkaar doorgebracht en mooie herinneringen gemaakt. Inmiddels typ ik mijn laatste regels als de rest ligt te slapen. We hebben nog minder dan 9 uur te gaan, dus misschien moet ik ook proberen mijn ogen even te sluiten. Dromend over onze volgende reis over al weer 80 dagen.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens