Om 7:30 appt Manon of we wakker zijn. Ik zit nog op het randje van ons bed, maar 5 minuten later zijn we op weg naar weer een heerlijk ontbijt. Manon heeft super veel last van haar rug en besluit niet mee te gaan snorkelen met de jongens. Ik vind dat al lang prima en blijf dan ook gewoon op het strand. We zwaaien rond 11 uur de jongens uit, die rond 13:30 weer terug zullen zijn. De boot heeft ook nog een glazen bodem, dus dat beloofd wat. Wij blijven even liggen op het strand en als we later even naar de kamers lopen, kan Manon bijna niet meer lopen van de pijn. We gaan heel even de zee in. Iedere beweging doet haar alleen pijn, dus toch maar weer op de bedjes. Uit het water lopend zie ik een gelijkend bootje terugkomen, alleen is het pas net 12:00 uur geweest. Het blijken toch de jongens al te zijn. Ze zijn gelukkig best enthousiast. Ze hadden het alleen verkeerd begrepen. Ze dachten 1,5 uur te snorkelen, maar dit was inclusief heen en terug varen. Het koraal is erg mooi en vooral onbeschadigd. Dan komt Big John langs. Hij verkoopt tours en heeft mooie praatjes. We boeken voor zaterdag een tour, waarbij we eerst gaan snorkelen en dolfijnen spotten en daarna door naar het zuiden van het eiland. Omdat het veel op 1 dag is worden we om 6:15 al opgehaald.
Het kost €125 p.p. en moeten de helft nu betalen en de andere helft zaterdag.
We gaan daarna maar gelijk lunchen. In de middag komt Manon niet meer van haar bedje. Ze kan bijna niet overeind komen. Als ze eindelijk rechtop zit, lopen de tranen over haar wangen van de pijn. Harry en ik gaan maar even bij de receptie vragen of er een dokter op het resort is. Over een half uurtje is er wel iemand die kan kijken en beslissen of een bezoek aan de dokter noodzakelijk is. Dit half uurtje hebben we ook wel nodig om van het strand daar te komen. Steunend op Giel en met steeds rustmomentjes lukt het toch. Hij denkt net als ons aan een beknelde zenuw. Hij vraagt of ze naar een dokter wil, maar eigenlijk denkt ze dat die toch niks kan doen. Hij besluit daarom pijnstilling te regelen, wat netjes op de hotelkamer zal worden gebracht. Nu maar hopen dat het helpt. Als we gaan eten is er nog geen verschil en ze haakt dan ook na het eten, wat vandaag een Thais thema heeft, gelijk af. Wij nemen nog wat toetjes en gaan daarna koffie drinken bij de bar, waar net als gisteren live muziek is. De witte wijn en rosé aansluitend zijn ook prima en zo zitten we nog zo’n 1,5 uur, waarna we ook maar besluiten naar de kamer terug te gaan. Ik schrijf nog even mijn verslag en Harry ligt inmiddels al te slapen.
Hopelijk wordt Manon haar rug nu iedere dag een beetje beter, zodat ze ook nog aan genieten toekomt.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens