Vannacht wakker geworden met een knetterende hoofdpijn, maar na een Rizatriptan werd ik vanmorgen weer zo goed als nieuw wakker. Wel weer lekker vroeg, zoals de hele afgelopen week.
We gaan vanmorgen voor de lekkere koffie, die toch wat minder lekker bleek. We hadden zin in Yoghurt, maar dat bleek hij nou net niet te hebben. We nemen dus alleen de koffie en besluiten onderweg naar Blue Spring State park wat te halen. Altijd als we in Orlando zijn brengen we hier een bezoekje. We hebben hier al een paar keer met een zeekoe gezwommen ook. Alleen nu zitten er zoveel zeekoeien vanwege de kou, dat alle wateractiviteiten verboden zijn.
Onderweg zien we een Subway, maar Giel bedenkt, dat we in de supermarkt daarnaast ook gewoon wat kunnen halen, zodat we ook echt een yoghurts kunnen eten. Na alle pannenkoeken en eieren is het wel eens lekker wat anders.
We halen wat reepjes, bananen-noten cake, bananen, een stokbrood en natuurlijk yoghurtjes voor Manon en mij. Nog een kwartiertje rijden en dan kunnen we in het park ontbijten.
We hadden al gelezen, dat het de laatste tijd erg druk was met bezoekers en de wachttijd wel op kon lopen tot 2 uur. Als we aankomen staat er inderdaad al een behoorlijke file en het rijdt ook niet echt lekker door. Toch rijden we na een half uurtje het park binnen. Eerst even ons ontbijt nuttigen en het is zowaar best lekker zo in het zonnetje aan de picknick tafel.

We lopen richting de spring en zien gelijk al van alles zwemmen. Bij de ingang hing ook een bordje dat ze er vanmorgen 721 hadden geteld, een record aantal.
Ik word sowieso altijd blij van deze plek. Het is zo mooi hier. Giel spot ook een alligator, die op de kant ligt op te warmen in de zon. Gelukkig heb ik die nooit eerder gezien zo dicht bij de spring, anders was ik hier misschien nooit gaan zwemmen en had dan een paar mooie ontmoetingen met zeekoeien gemist. We maken veel foto’s en genieten van de bijna betoverende omgeving.
Dan ziet Giel ook nog een hertje, maar deze verdwijnt al snel in het struikgewas.
Als de rest gaat plassen, zie ik ook nog een alligator zwemmen, naar een zonnig plekje, waar bij met zijn kop boven water in de zon gaat opwarmen. Als Manon terugkomt kan ze hem nog mooi vastleggen op de foto met zelfs een zeekoe er voor. Er zwemt er ook één met een zendertje, die als een grote dobber aan zijn staart vast zit. Het ziet er een beetje zielig uit, maar hij zal er niet veel last van hebben, hoop ik dan maar.
We lopen weer langzaam terug. Het park is niet groot, maar wel gewoon super mooi. Overal hangt Spaans mos aan de bomen en de kleur van de spring is ook prachtig. Het water is zo helder, dat je van alles ziet zwemmen. Er zwemmen hier vrij veel grote vissen en ook deze zijn goed te zien vanaf de kant. Dan wordt het tijd om terug te gaan.
Het is ongeveer 50 minuten rijden terug naar het hotel. Voor we aankomen rijden we voor Giel nog even langs de Subway om een broodje te halen. De rest heeft genoeg aan de reepjes, die we toch al hebben. Dan maar weer terug naar het pretpark.
Harry wil vanavond toch eindelijk de lichtshow zien op het Harry Poter kasteel. Dat is rond 18:30, dus we hebben nog wel even de tijd. Nu het toch weer redelijk zonnig is, halen we eerst nog even een Coldstone ijsje.
Giel wil bij aankomst in het park de Hulk wel even proberen. Een grote groene achtbaan aan het begin van het park. We stoppen onze losse spullen weer in een kluisje en na een korte rij stappen we in. Wat hebben we deze al vaak met Mike gedaan. Tollend op onze benen komen we er weer uit. Er worden in de attracties nog steeds foto’s gemaakt, maar aangezien je in de attracties een mondkapjes op heb, wordt er niks verkocht. Nu richting het Harry Potter deel. In Hagrid’s ride heb je een motor en een zijspan. De mannen zaten eergisteren in de zijspan, dus nu moeten we nog een keer, zodat de mannen ook een keer op de motor kunnen.
Gelukkig hebben we van te voren niet gekeken hoe lang de wachtrij was, want uiteindelijk staan we er ruim 2 uur in😱, maar hij is wederom wel erg leuk. Je mag geen film of foto opnames maken in de attracties, maar stiekem maak ik aan het eind toch snel een foto van Manon en Giel, die voor ons zitten. Te leuk om niet te doen.
Het voordeel is wel, dat de lichtshow bijna begint en we niet lang meer hoeven te wachten.

Manon is een groot fan van Bob Marley en aangezien hier een Bob Marley restaurant zit, besluiten we daar te gaan eten. We krijgen een tafeltje vlakbij het podium, waar een band uiteraard reggae muziek speelt. Één van de zangers, die erg op Bill Coby lijkt, doet dit met zoveel plezier, dat zijn vrolijkheid aanstekelijk werkt. Ook het eten is prima en weer eens wat anders dan we zijn gewend. Het zijn een soort deeg-envelopjes met vulling. Al met al prima gegeten en we sluiten deze mooie dag af met een Starbucks koffie. Giel overweegt nog even een Coldstone ijsje, maar kan zich dit keer bedwingen.
Moe maar voldaan lopen we terug naar het hotel, op zo’n 20-30 minuten lopen.
Het zonnetje scheen vandaag, de temperatuur was iets hoger en de koude wind wat minder.
Al met al een bijzonder fijne dag, ondanks de lange wachtrij.
Manon en Harry hebben de wachttijd ook gebruikt om ons volgende hotel te boeken. Morgen vertrekken we richting Sarasota, waar we 3 nachten zullen blijven. Hopelijk zit daar toch minimaal 1 stranddag tussen. Voor nu eerst nog een nachtje hier.

Geschreven door HarryenIrmagaanweereens